احتمالا شهاب حسینی یکی از نام‌هایی‌ست که این روزها بیش از پیش به گوش می‌خورد.
برترین‌ها: احتمالا شهاب حسینی یکی از نام‌هایی‌ست که این روزها بیش از پیش به گوش می‌خورد. او با گناه فرشته چند ماهی وایرال بود و امروز نیز با مست عشق. اما درباره او یک نکته خیلی توی ذوق میزند. این که شهاب حسینی 1403 شمایلی از بازی‌های درخشان او در سال‌های پیشین ندارد.
سریال گناه فرشته به کارگردانی حامد عنقا، تازه‌ترین حضور شهاب حسینی در نمایش خانگی بود که اخیرا پخش آن به پایان رسیده. حامد عنقا پیش از این نویسندگیِ سریال آقازاده را بر عهده داشت و حالا برای نخستین بار در مقام کارگردانیِ یک سریال ظاهر شده. گناه فرشته درباره‌ی وکیلی خبره (شهاب حسینی) است که به پرونده‌ی یک قتل ورود می‌کند و این‌گونه در نقطه‌ی مقابل همسرش قرار می‌گیرد.
اما این سریال شباهت‌هایی به زخم کاری نیز دارد. حتی در مسئله‌ی ورودِ کاراکتر حامد تهرانی نیز وام‌دار پوست شیر است. ضمنِ این‌که الگوی سریال بیش‌ازاندازه تکراری است و می‌توان نمونه‌های فراوانی از آن را در شبکه‌ی نمایش خانگی ردیابی کرد. همچنین بی‌منطقی‌هایی در برخی موقعیت‌ها یا طراحی کاراکترها دیده می‌شود. ضمن این‌که بازی درخشانی از هیچ‌کدام از بازیگران سریال دیده نشده است.
بازی شهاب حسینی در سریال گناه فرشته مورد انتقاد کاربران نیز بوده و بسیاری آن را با بازی درخشانش در فیلم مطرح «جدایی نادر از سیمین» مقایسه کرده‌اند.
اما شهاب مست عشق را نیز در این روزها روی پرده دارد. شهاب حسینی در شمایل شمس تبریزی که نقدهای تند و تیزی را هم متحمل شده تا آنجا که برخی مست عشق را صراحتا اثری ناامید کننده می‌دانند. حتی در مقام مقایسه نیز بازی شهاب حسینی را نسبت به بازی ابراهیم چلیکول در این فیلم ضعیف می‌شمارند.
بهزاد عشقی در انتقاد به حضور ضعیف شهاب حسینی در گناه فرشته می‌گوید: شهاب حسینی وقتی که کارگردان خوبی داشته باشد، بازی‌های خوبی ارائه می‌دهد. ولی در سریال‌هایی مثل «گناه فرشته» خودش سلطان خودش است و بازی‌اش خیلی اغراق آمیز می‌شود. در فیلم‌های اصغر فرهادی جنس دیگری از بازیگری شهاب حسینی را می‌بینیم. او در این فیلم‌ها جلوی دوربین خیلی راحت بود و با نقشش زندگی می کرد. در فیلم «سوپراستار» تهمینه میلانی که نقش یک ستاره را بازی می‌کرد هم خیلی خوب بود.
گناه فرشته هزار بار به پایان رسید و دوباره شروع شد. سکانس‌هایش خیلی پرحرف و طولانی و مصنوعی بودند. اتفاقی می‌افتاد و شهاب حسینی و همسرش درباره آن اتفاق حرف می‌زنند. مهدی سلطانی و شهاب حسینی مدام در حال حرف زدن بودند. ریتم سریال خیلی کند بود. فیلم و سریال باید همه چیز را به شکل دراماتیک و عملی نشان بدهند. نه این که اتفاقات به شکل نقل قولی باشند. مشکل دیگر سریال «گناه فرشته» این است که می خواهد فساد گسترده را نشان بدهد ولی جرات گفتنش را ندارد. سریال زخم کاری هم می‌خواست همین نکته را بگوید.
علی فرهمند، منتقد سینما درباره شهاب حسینی می‌نویسد: «بعضی -به‌اصطلاح- بازیگران، کنار یک «کارگردان» بازیگرند. با «کارگردان» بالا می‌آیند. خودشان هیچ -به‌واقع هیچ- در خود ندارند و برای دیده شدن از کارگردان بالا می‌روند. تاریخ سینمای بعد از انقلاب از این دست هنرجویانِ ابدیِ بی‌استعداد که با یک لحظه، یک معجزه، ناگهان جدی گرفته شدند کم نداشته. بی‌تردید شهاب حسینی یکی از آن‌هاست و در کارنامه طولانیِ سینمایی‌اش حدود پنج بازی قابل توجه دیده می‌شود -پنج بازی در کارنامه‌ای با حدود پنجاه فیلم سینمایی؛ آثاری که یک «کارگردان» بالای سرش بوده و در واقع از چوب خشک، بازی گرفته و بازیگر ساخته.
«دربارۀ اِلی» در تصدیقِ بارها ردشده جناب حسینی مصداق معجزه بود! شهاب حسینی تا آن زمان اگر معروفیتی داشت نه به‌خاطر بازی‌هاش و هنرمندی‌اش (که اصلاً کارش در حدود این حرف‌ها نبود) بلکه بابت مجری‌گری یا بازی (بخوانید دست و پا زدن) در سریال‌های پرمخاطب بود و این الزاماً به معنای خوش درخشیدن و کیفیت نیست! تا پیش از درباره اِلی، حسینی نانِ رسانه ملی را می‌خورد و نابازیگری در «همسفر» و «پلیس جوان» و «تب سرد» امّا بعد از کار فرهادی، دیگر او پلیس جوان نبود -در اذهان عموم بدل شد به بازیگر. اصغر فرهادی از او، کالای قابل استفاده ساخت -که البته پس از آن هم باز خودش توانست از قابلیت‌های تمام و کمال آن کالا استفاده کند -با این حال و با اغماض، آشغال‌های دوست‌داشتنی و «برادرم خسرو» هم قبول ولی بپذیریم که شهاب، بازیگرِ فرهادی است.
فرهادی نبود شهاب چیزی جز «محیا» و «دل‌شکسته» (ورسیون انقلابیِ مرادبرقی) نبود. حالا که چندسالی است فرهادی از دست‌پرورده‌اش استفاده نکرده چه اتفاقی اُفتاده؟ شهاب حسینی عقب‌گرد رفته به دورانِ ابتدایی‌اش؛ دوران دست و پا زدن برای دیده شدن؛ دورانِ دیده شدن به هر قیمت یک‌بار با فحاشی به کیمیایی و یک مدت با مجری‌گری. کارهای به‌ظاهر هنری‌اش هم بماند که مثلاً کمدی ناخواسته «آن شب» را چطور می‌توان تا انتها تماشا کرد؟ یا «شهرزاد»!
واقعاً افرادی که درکی از هنر و فنِ بازیگری داشته باشند، یک دقیقه فقط یک دقیقه می‌توانند درباره بازی‌اش در «شهرزاد» نظرات مثبت بدهند؟ تا حالا فکر کردید چرا هیچ‌وقت او با هیچ‌کدام از بزرگان سینمای ایران کار نکرده؟ (کیمیایی، مهرجویی، تقوایی، بیضایی، فرمان‌آرا و چندتای دیگر) خبرهایی را شنیده‌ایم که دو کارگردان از این لیست تمایل به همکاری داشته‌اند (لابد آن‌ها هم می‌توانستند از چوب خشک، بازیگر بسازند) ولی نشده. چرایی‌اش هم بماند!
با این وجود آن‌چه در این دورانِ پسافرهادیِ شهاب حائز اهمیت است، دوران دوم مجری‌گری‌اش است. نتیجه آن همه بریز و بپاش و شایعاتی که درباره دست‌مزدش قبل از شکل‌گیری دیگر برنامه‌ها پخش شد، حاصل تبلیغات گسترده «هم‌رفیق» و آقای «عرب» و جوایزِ چند ده میلیونی‌اش و هدایای بسیار گران‌قیمتش در نهایت شده بازگشت به «نیم‌رخ» و «اکسیژن» البته این‌بار و با شرایطی که دارد، محافظه‌کارتر! این خودِ واقعی شهاب حسینی است.
سروین: همون قدر که گلزار رو نیستید، من شهاب حسینی رو نیستم.
سجاد: شهاب حسینی جدیدا خیلی تغییر کرده و درباره بازیش باید بگم که وابسته به کارگردان اثر به کارش کیفیت می‌ده.
هانیه: توقع زیادی از شهاب حسینی داشتم. هم در گناه فرشته و هم در مست عشق که انگار اشتباه می‌کردم!
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها