یک روانشناس و مشاوره خانواده گفت: برای درمان ترس کودکان راههای مختلفی وجود دارد که بیشتر بستگی به خود والدین کودک دارد که چگونه رفتار کنند با کودک در موقعیتهایی که فرزندشان با آن روبهرو است.
ایسنا: یک روانشناس و مشاوره خانواده گفت: برای درمان ترس کودکان راههای مختلفی وجود دارد که بیشتر بستگی به خود والدین کودک دارد که چگونه رفتار کنند با کودک در موقعیتهایی که فرزندشان با آن روبهرو است.
علی اکبری، روانشناس و مشاور خانواده در گفتوگو با ایسنا، گفت: اگر کودک یا نوجوان دچار ترس شوند باید شجاعانه بر ترس خود غلبه کنند که در موقعیت و شرایط دیگر هیچ ترسی نتواند آنها را از پای دربیاورد اما اگر خود را از موقعیت دور کنند این ترس تا بزرگسالی ممکن است ادامه پیدا کرده و در مقابل چالشهای سختزندگی کنار بکشد و یکی از بهترین راه برای درمان ترس این است که کاری کنیم او با این موقعیتها روبرو شود و با تمرین ریلکسیشن او را آرام کنیم.
روانشناس و مشاوره خانواده با بیان اینکه کودکان دچار ترسهای متفاوتی میشوند، گفت: گاهی میبینیم که این ترسها تا بزرگسالی برای آنها ماندگار شده و بخشی از زندگی او میشود، لذا بعضی از ترسهای کودکان به مرور با بالغ شدن با آموزش و تربیت صحیح والدین از بین میرود اما بعضی ترسها تا بزرگسالی همچنان با کودک میماند و مشکلاتی را برای او در بزرگسالی به وجود میآورد.
وی با بیان اینکه هنگامی که کودک همیشه با ترس خود به تنهایی مواجه میشود وقتی والدین و اطرافیان به او اهمیتی نداده و یا او را سرزنش و مسخره میکنند، گفت: ممکن است کودک دیگر در مورد ترسهایش با کسی صحبت نکند و این ترس تا بزرگسالی در او نهادینه شود و از سوی دیگر آموزش نادرست در رابطه با ترسهای کودک میتواند باعث مشکلات دیگری برای کودک شود.
روانشناس و مشاور خانواده بیان کرد: هنگامی که کودکان باورها و تصوراتی که در ذهن خود دارند را واقعی بدانند، و این تصورات برای آنها توجیه نشود به عبارتی فرق خیالات و واقعیات را توضیح ندهیم این ترس در آنها ایجاد شده و تا بزرگسالی ادامه پیدا میکند.
اکبری افزود: برای مثال کودکی که تصور میکند که در تاریکی موجودات ترسناکی هستند اگر توجیه نشود و آموزشهای لازم به او داده نشود این تصورات را باور کرده و از طرفی هنگامی که کودکان از موقعیتی که میترسد فرار کند ممکن است این ترس تا همیشه با او بماند برای مثال کودکی که ترس از غریبه دارد ممکن است در بزرگسالی نیز دچار مشکلاتی شود و نتواند با دیگران ارتباط برقرار کند، بنابراین والدین باید تدابیر لازم را در این زمینه انجام دهند تا ترسهای کودک را با آموزشهای صحیح رفع کنند.
روانشناس و مشاور خانواده با بیان اینکه بازی درمانی و قصه درمانی چه کمکی میکند، گفت: از مواردی است که در درمان ترس کودکان در موقعیتهای متفاوت کمک فراوانی کرده از آنجایی که کودکان هنوز به آن درک و بلوغ نرسیدهاند که بتوانند همه چیز را با توضیحات درک کنند یا گاهی نمیتوان از طریق حرف زدن آنها را قانع کرد بنابراین با بازی یا قصه میتوان آنها را نسبت به موقعیتهایی که باعث ترس آنها میشود قانع کرد.
وی افزود: برای مثال میتوان در موقعیتهایی که کودک دچار ترس میشود شخصیت کارتونی که کودک دوست دارد را در آن موقعیت قرار بدهیم و بگوییم که چگونه توانست به راحتی بر ترس خود غلبه کند این گونه کودک ترغیب میشود تا ترس خود را کنار بگذارد و از شخصیت مورد علاقه خود الگو برداری و در مواردی نیز میتوان با کودک بازی کرد و ترس او را از بین برد و برای ترسهای او در شرایط مختلف بازیهای متنوعی در نظر بگیریم.
اکبری در خصوص اینکه چگونه باید رفتار کنیم تا ترس کودکان به حداقل برسد، گفت: ابتدا باید به کودک بیاموزیم که این احساس برای هر کسی اتفاق میافتد و سپس سعی در آرام کردن او به حالت طبیعی داشته باشیم.
روانشناس و مشاور خانواده ادامه داد: برای مثال وقتی کودک از حیواناتی مثلا از گوسفند میترسد او را با تصویر حیوانات مختلف آشنا سازیم و یا از طریق انیمیشنها فواید این حیوانات را به او یاد بدهیم تا احساس مثبت کرده و جایگزین احساس منفی او شود و وجود حیوانات را طبیعی بداند.
وی با بیان اینکه کودکان معمولاً از تاریکی و جدا خوابیدن از والدین میترسند، گفت: ترس آنها میتواند از علتهای مختلفی سرچشمه بگیرد گاهی ترس آنها تقلید از رفتار بزرگترها است وقتی میبینند که مثلاً مادرش هنگام تاریکی میترسد آنها نیز تصور میکنند که تاریکی ترسناک است و یکی از دلایل معمولتر این ترس، این است که کودک هنگامی که در یک محیطی که نمیتواند چیزی ببیند قرار میگیرد و والدین خود را نمیبیند این ترس در او ایجاد میشود و کودکان خصوصاً در سالهای ابتدایی وابستگی بیشتری به والدین دارند بنابراین وقتی در تاریکی والدین خود را نیابند بیشتر احساس ترس میکنند
اکبری افزود: یکی از دلایلی که کودکان از جدا خوابیدن از والدین میترسند ریشه در خیالات ذهنی آنها دارد که گاهی در فیلمها و انیمیشنهایی که میبینند و داستانهای خیالی که میشنوند تصوراتی در ذهن آنها ایجاد شده و هنگام تنهایی بیشتر این تصورات در ذهن آنها میآید بنابراین در کنار والدین احساس امنیت بیشتری میکنند.
پاسخ ها