خلاصه ای از واکنش ها به یک سوال زشت؛ پژمان جمشیدی و دیوار دفاعی بتنی در توییتر؛ بدیهی است که کسی انتظارش را نداشت اما باید پذیرفت که پژمان جمشیدی یکی از ستاره های فعلی سینمای ایران است.
به گزارش ورزش، روز گذشته و در نشست مطبوعاتی فیلم خط فرضی محمود گبرلو مدیر سابق برنامه هفت که این نشست خبری را اداره می‌کرد، در میان پرسش ها ناگهان کاغذ تا زده را باز کرد و سوال عجیب و شاید نامربوط یکی از حاضران در سالن را از جمشیدی پرسید. در این سوال که توهین آمیز هم به نظر می‌رسید، چنین آمده بود: «در فوتبال که به جایی نرسیدید، فکر نمیکنید برای دیده شدن راه های بهتری هم وجود دارد و دیده شدن صرفا با بازیگری نیست؟»
این سوال تند از آن جایی که پژمان با ممارست در بازیگری تبدیل به یک چهره موفق در سینمای ایران شده است، تا حد زیادی حاضران در سالن را به تعجب واداشت. آنقدر که قبل از آن که جمشیدی به دفاع از خود بپردازد، آزیتا حاجیان بازیگر قدیمی سینما و تلویزیون ایران، با اشاره به بازی درخشان پژمان جمشیدی در فیلم خط فرضی از فرد سوال کننده خواست در مورد وی بی انصافی نکنند.
جالب این که آن فرد نیز با صدای بلند از بین صندلی های سالن به گذشته پژمان جمشیدی، بازی های او در تئاتر اشاره کرد و سپس یک نکته عجیب دیگر را هم به زبان آورد و گفت: این که فردی مثل پژمان جمشیدی در یک میهمانی با پیمان قاسم خانی آشنا شده باشد، برای بازیگری او کافی نیست و باید در این زمینه تمرین بیشتری انجام دهد؛ صحبت هایی که خیلی زود با واکنش بسیار منفی در شبکه های اجتماعی مواجه شد.
طرح از شهاب جعفرنژاد
اما نکته جالب، پاسخ پژمان جمشیدی به فرد سوال کننده بود که با کلماتی مودبانه و مناسب و با مرتبط کردن آن به ماجرای فوت مهرداد میناوند و علی انصاریان بیان شد. پژمان در این پاسخ درباره بی ارزش بودت زندگی و از آن مهم تر بی اهمیت بودن نکته مدنظر فرد سوال کننده (دیده شدن) گفت:نمی خواهم بحث را عرفانی کنم یا مظلوم نمایی کنم یا جواب شما را بدهم. می خواهم یک بحث خیلی بی ربط بکنم که از دو روز گذشته خودم به آن فکر کردم. در خصوص قسمت دوم سوال شما، اگر کسی من را نشناسد فکر می کند زندگی برایم خیلی با ارزش است. نه آن قدری که شما فکر می کنید دیده شدن برایم مهم است، نه زندگی اینقدر برایم مهم است که بخواهم برای دیده شدن چنین کاری کنم. نه فوتبال را به این دلیل انتخاب کردم، نه سینما. در این چهار پنج سالی که من در جشنواره فجر هستم تا حالا نقد شخصی از خودم ندیده بودم. یعنی اگر مثلا در سوء تفاهم هم من کاندید شدم، در خصوص فیلم نقد می نوشتند و در گوشه ای از آن هم در خصوص بازی من یا فیلم های دیگر مثل خوب بد جلف و... سه روز پیش ظهر، چون خیلی در اینستاگرام کم می روم و الان خیلی چک نمی کنم، یکی از دوستان سر صحنه فیلم برداری به من گفت یک نفر یک نقد خیلی خوب و یک صفحه ای برایت نوشته است. خیلی خوشحال شدم چون یک نقد شخصی و صرفا به خاطر بازی من در فیلم شیشلیک بود. به محض اینکه آن نقد و خبر را خواندم، صفحه بعدی همان خبر، فوت علی انصاریان بود. وقتی ما در این دنیا داریم زندگی می کنیم، همه این ها که می گویید به قدری برایم بی ارزش است که این موضوع سه روز پیش تلنگری به من زد که بدنم لرزید. وقتی یک تعریف از خودم دیدم و خبر بعدی در خصوص فوت علی، دوست عزیزم بود. بنابراین زندگی آن قدر برایم با ارزش نیست که فکر کنید برای دیده شدن فیلم بازی می کنم، خودم را سرگرم می کنم.
اما شاید بهتر باشد پیش از آن که نقدی به سوال و جواب یاد شده وارد کنیم، واکنش شبکه اجتماعی توییتر را نسبت به این گفتگوی عجیب مرور کنیم. بدیهی است که توییت های تند در این گزارش جایی ندارند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها