اشتباه بزرگ فیفا در انتخاب بهترین مربی سال؛ کلوپ؟ بیلسا؟ شوخی می‌کنید؟؛ اینکه جوایز سال حول محور اروپا باشند، باعث شده طرفداران فوتبال در آمریکای لاتین و آفریقا بسیار ناراحت شوند. مسأله فقط پول نیست. مسأله این است که فیفا برای کار مربیانی که در قاره‌های دیگر می‌درخشند، ارزشی قائل نیست
به گزارش ورزش ، شاید اسم پیتسو موسیمانه را نشنیده باشید، به‌ویژه اگر اهل آفریقا نیستید. شاید اسم ژرژ ژسوس به گوشتان خورده باشد اما احتمالاً در فیفا کسی این دو نفر را نمی‌شناسد.
لیست بهترین مربیان سال فیفا بدون این دو نفر ناقص است. لیست نهایی از یورگن کلوپ، مارسلو بیلسا و هانسی فلیک تشکیل می‌شد و در نهایت کلوپ بهترین مربی سال شد، در حالی که فلیک سه‌گانه را فتح کرد اما موسیمانه و ژسوس حتی به لیست اولیه هم راه نیافتند، در حالی که زین‌الدین زیدان و جولن لوپتگی در آن حضور داشتند.
اینکه جوایز سال حول محور اروپا باشند باعث شده طرفداران فوتبال در آمریکای لاتین و آفریقا بسیار ناراحت شوند. تردیدی نیست که اروپا جایی است که بیشترین درآمد را از فوتبال جذب می‌کند و اکثر بازیکنان و مربیان بزرگ در آن حضور دارند اما مسأله فقط پول نیست. مسأله این است که فیفا برای کار مربیانی که در قاره‌های دیگر می‌درخشند ارزشی قائل نیست.
شعار فیفا این بود: «به خاطر بازی. به خاطر دنیا.» اما آنها با انتخاب نکردن موسیمانه و ژسوس، این شعار را به‌کلی نادیده گرفته‌اند. موسیمانه با تیم ماملودی سان‌داونز توانست برای پنجمین بار قهرمان دسته برتر لیگ آفریقای جنوبی شود. این دهمین قهرمانی تاریخ این باشگاه در این رقابت‌ها بود. تیم کایزر چیفس 22 هفته پیاپی صدرنشین بود اما سان‌داونز که لقبش «برزیلی‌ها» است، در آخرین روز لیگ به دراماتیک‌ترین شکل ممکن قهرمانی را از این تیم گرفت. آنها قهرمان جام حذفی و جام تلکام هم شدند که از 16 تیم برتر کشور تشکیل می‌شود. یعنی چیزی شبیه سه‌گانه داخلی که پپ گواردیولا در سال 2019 فتح کرد.
باشد، قبول. لیگ آفریقای جنوبی را نمی‌توان معیاری برای دنیا دانست اما در سپتامبر، زمانی که لیگ تمام شد، موسیمانه از تیم جدا شد. این ضربه سختی به این تیم بود چون او را بهترین مربی‌ای می‌دانستند که لیگ پرورش داده است. ماملودی سان‌داونز در سال 2016 فاتح لیگ قهرمانان آفریقا شد و در فینال زمالک مصر را برد. این یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای موسیمانه و آفریقای جنوبی بود. در یک دهه اخیر، اکثراً باشگاه‌های شمال آفریقا، از کشورهایی مانند مصر، تونس، مراکش و الجزایر فاتح لیگ قهرمانان شده‌اند. در سال 2019 بود که سان‌داونز توانست الاهلی قاهره، رقیب زمالک را با نتیجه پنج بر یک در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان شکست دهد. این پیروزی تاریخی بود. این فصل لیگ قهرمانان آفریقا به دلیل شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاد.
دیدارهای نیمه‌نهایی قرار بود در ماه مه برگزار شوند اما به اکتبر منتقل شدند. موسیمانه هم از سان‌داونز جدا شده و راهی قاهره شده بود. باشگاه‌های مصری معمولاً دوست دارند مربیانشان را از فرانسه، پرتغال، یا دیگر کشورهای اروپایی بیاورند اما آنها این بار به سراغ مربی‌ای رفته بودند که از جنوب آفریقا آمده بود. او مربی الاهلی شد و یکی از تاریخی‌ترین فینال‌های لیگ قهرمانان آفریقا را برابر زمالک رقم زد. الاهلی توانست زمالک همشهری را شکست دهد و نهمین قهرمانی‌اش در آفریقا را تجربه کند.
الاهلی با مربیگری رنه وایلر سوئیسی توانسته بود فاتح لیگ برتر مصر شود. آنها با هدایت وایلر توانسته بودند در همین سال، سان‌داونز را در مرحله یک‌چهارم نهایی شکست دهند. رفتن موسیمانه به تیمی در شمال آفریقا پرریسک بود. انتظارات در الاهلی بسیار بالا است و او تنها چند بازی فرصت داشت تا منتقدانش را خاموش و خودش را تبدیل به اسطوره تیم کند. در فصل 20-2019 لیگ مصر، نزدیک به 50 مربی برکنار شدند، آن هم در حالی که تنها 18 تیم در این لیگ حضور دارند اما او موفق شد در این تیم بماند و البته جام حذفی را هم فتح کند. او در یک سال با دو تیم، شش قهرمانی کسب کرد که پنج قهرمانی کاملاً زیر نظر او بود.
آیا کسی از نظر دستاورد به او نزدیک است؟ بله، یک نفر. اگر یک لیگ وجود داشته باشد که در آن مربیان بیشتری نسبت به مصر اخراج می‌شوند، آن لیگ برزیل است. در چنین شرایطی بود که ژرژ ژسوس مربی فلامنگو شد. فلامنگو یکی از تیم‌هایی بود که مدت‌ها بود پایین‌تر از انتظارات نتیجه می‌گرفت. آنها از سال 2009 فاتح سری آ برزیل نشده بودند و از سال 1981 هم قهرمانی‌ای در کوپا لیبرتادورس به دست نیاورده بودند. وقتی ژسوس آمد، بسیاری گفتند که کار او به‌زودی تمام می‌شود. این ریسک بزرگی برای باشگاه و مربی بود اما نتیجه آن بسیار درخشان بود. او تنها یک سال پس از آمدن به این باشگاه از آن جدا شد. در همین مدت کوتاه، فلامنگو در شش رقابت حضور یافت و پنج قهرمانی کسب کرد و او دومین مربی پرافتخار تاریخ 125ساله باشگاه شد. آنها لیگ و لیبرتادورس را فتح کردند و اولین تیمی پس از سانتوس با پله در سال 1962 شدند که علاوه بر این دو رقابت، در لیگ استانی هم قهرمان می‌شوند. تنها رقابتی که آنها در آن قهرمان نشدند جام باشگاه‌های جهان بود که به لیورپول باختند، آن هم در شرایطی که بازی پایاپایی را به نمایش گذاشتند. ژسوس اولین مربی خارجی‌ای بود که با یک تیم برزیلی فاتح جام قاره‌ای شد. او دومین مربی اروپایی بود که لیبرتادورس را فتح کرد و اولین مربی خارج از آمریکای جنوبی بود که تیمش را به قهرمانی لیگ برزیل رساند. او در بحبوحه ویروس کرونا، به بنفیکا بازگشت. جانشین او، دومنک تورنت، دستیار پپ گواردیولا بود که تنها چهار ماه دوام آورد.آیا الاهلی و سان‌داونز را نباید به حساب آورد؟ آیا فلامنگو ارزش آن را نداشت که نماینده‌ای در میان بهترین‌ها داشته باشد؟
اگر برخی بگویند که لیگ قهرمانان آفریقا خیلی دیرتر از آن تمام شد که نام موسیمانه برای جایزه بهترین‌های فیفا انتخاب شود، به یاد بیاوریم که فیفا یک بار مراسم توپ طلا را تمدید کرد تا هت‌تریک کریستیانو رونالدو را در نظر بگیرد و این جایزه را به او بدهد اما ژسوس چطور؟ انتخاب نشدن او هیچ توجیهی ندارد. اگر سه‌گانه بایرن مهم است، چرا سه‌گانه فلامنگو مهم نباشد؟ همینطور الاهلی؟ اگر اولین قهرمانی لیورپول در 30 سال اخیر در لیگ خاص است، اولین قهرمانی فلامنگو در لیبرتادورس در 38 سال اخیر چطور؟ قهرمانی لیورپول در لیگ چه اهمیت ویژه‌ای دارد؟ بیلسا و لیدز چطور؟ آیا صرف صعود به لیگ برتر کافی است که شما را در لیست بهترین مربیان کره زمین بیاورند؟
لیدز به جایی برگشته که به آن تعلق دارد، یعنی لیگ برتر. لیورپول هم به همین شکل به روند قهرمانی برگشته است اما چرا بهترین مربی دنیا باید حتماً از لیگ‌های فوق ثروتمند باشد؟ این فرصتی استثنایی برای فیفا بود که کارش را درست انجام دهد و در سال فوتبالی بسیار، بسیار دشواری که گذراندیم، ارزش کار مربیان خارج از اروپا را نشان دهد اما آنها به‌شدت در این زمینه ناکام ماندند و بعید به نظر می‌رسد فرصت دیگری نصیبشان شود.
هانسی فلیک، پیتسو موسیمانه و ژرژ ژسوس؛ این سه نفر بهترین مربیان 12 ماه اخیر بوده‌اند. ترتیبشان با خود شما.
منبع: سایت گل|ترجمه:ایران ورزشی
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها