دو روی یک سکه؛ فرصت سوزی - نمایش موثر؛ جنجال غیرضروری برای رمضانی و منتقدان! (یادداشت)؛ نه عملکرد آرمان رمضانی به شکلی بود که سزاوار این انتقادات باشد و نه منتقدان شایسته این هجمه از سوی طرفداران بودند.
به گزارش ورزش، دو روز از پیروزی پرگل سرخپوشان تهرانی برابر شهرخودرو می‌گذرد اما جنجال های مربوط به این مسابقه همچنان ادامه دارد. اگرچه شاگردان یحیی گل محمدی با 3 گل رقیب را شکست دادند، اما آنچه بیشترین واکنش را از این بازی به خود گرفت، نه یک پیروزی پرگل بلکه نمایش مهاجمان این تیم و انتقادات کاربران شبکه های اجتماعی و روزنامه نگاران از آن ها بود.
در تندترین انتقاد، روزنامه هواداری سرخ ها پرسپولیس را تیمی «ده نفره» خواند. انتشار صفحه یک این روزنامه در کانال های مجازی، باعث شد تا واکنش های تند نسبت به عوامل روزنامه پدید آید و حتی باشگاه پرسپولیس نیز بیانیه ای درباره آن صادر کرد و از این نشریه «اعلام برائت» کرد و گفت که استفاده کنندگان از برند پرسپولیس باید «مجوز لازم را از باشگاه» بگیرند.
این کشمکش درباره تیتر یک روزنامه هواداری قرمزها در حالی اتفاق افتاد که هواداران پرسپولیس اعتقاد داشتند که اگرچه آرمان رمضانی عملکرد مطلوبی نداشته اما در آستانه فینال لیگ قهرمانان آسیا نباید چنین انتقاداتی از وی مطرح شود. از آن سو، محتوای گزارش روزنامه پرسپولیس نشان می‌داد که منظور نویسنده نه فقط آرمان رمضانی بلکه دیگر مهاجمان پرسپولیس بوده که هنوز در لیگ بیستم موفق به گلزنی نشده اند و به جای آن ها عناصر حاضر در خط میانی و دفاعی، موقعیت ها را به ثمر می‌رسانند.
نکته جالب البته این است که جستجوی اسم «آرمان رمضانی» در شبکه اجتماعی توییر به وضوح نشان می‌دهد که حتی برخی از هواداران مخالفِ انتقاد از او نیز در طول بازی به شدت از عملکرد این بازیکن ناراضی بوده‌اند اما معمولا رویه به این شکل است که به زعم آن ها، انتقاد هواداران مشکلی ایجاد نمی‌کند اما اگر روزنامه نگاران در این باره سخنی به میان بیاورند، «بحران، هجمه و حاشیه سازی» خواهد بود.
ممکن است لازم باشد که این ماجرا از سوی دیگری هم بررسی شود؛ آیا آرمان رمضانی اساسا شایسته این انتقادات بوده؟ شاید با استناد به یک موقعیت شبه دروازه خالی در نیمه اول و سپس فرصت تک به تک در نیمه دوم بتوان به این پرسش پاسخ مثبت داد ولی برآیند عملکرد این مهاجم بلند قامت در طول 67 دقیقه، برداشت دیگری را هم نشان می‌دهد. رمضانی در این بازی تمام دوئل های هوایی را به سود خود خاتمه داد، نرخ 91% پاس صحیح را ثبت کرد و 3 کنش دفاعی نیز از خود نشان داد.
این اعداد برای مهاجمی تازه کار در تیم پرسپولیس که تمام دوران فوتبالش را در تیمی بی هوادار سپری کرده، به واقع آمار بدی نیست. بی گمان نمی‌توان از نمایش آرمان تعریف و تمجید کرد اما باید گفت که گزاره «ده نفره بودن پرسپولیس با رمضانی» به هیچ عنوان درست نیست؛ هرچند که هر رسانه یا فردی آزاد است که در فضایی بدون هجمه و تنش اظهار نظر کند. رمضانی در این بازی 7 دوئل هوایی را بُرد و در واقع روی 7 ارسال بلند، هافبک های پرسپولیس را صاحب توپ کرد و اختیار عمل را در زمین حریف، به دست بازیکنان خودی قرار داد. بنابراین فعلا باید به آرمان رمضانی، مهدی عبدی و دیگر مهاجمان پرسپولیس زمان داد و در غیر این صورت، چیزی جز قضاوت اشتباه نصیبمان نخواهد شد.
با این همه، شاید این جمله که انتقادات برای پس از فینال نگه داشته شوند نیز درست نباشد. چرا که از طرفی ممکن است نظرات کارشناسان، پیشکسوتان، روزنامه نگاران و هواداران برای فرد مورد انتقاد، مفید واقع شود و از سوی دیگر اگر تمام این نقدها پس از فینال مطرح شوند ممکن است به یک «هجمه» بیانجامد که بحران مضاعف را در پی خواهد داشت.
نکته مهم این است که حتی دیگر مهاجم پرسپولیس یعنی مهدی عبدی هم عملکرد بدی نداشته. او در بازی با شهرخودرو تنها دو دقیقه فرصت نمایش توانایی هایش را پیدا کرد اما یک روز بعد در بازی با ویستاتوربین توانست گل بزند تا قدرت تمام کنندگی اش را به رخ بکشد. در نهایت نکته مهم این است که مهاجمان پرسپولیس به خصوص در بازی فینال باید بسیار فرصت طلب تر از این باشند؛ نظیر آنچه که مهدی عبدی در بازی النصر نشان داد. در غیر این صورت شاید کابوس کاشیما انتظار تیم قرمزپوش ایران را بکشد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها