نیم ساعت سروکله با گزارشگر ایران - بوسنی؛ سیانکی: از مردم ایران عذرخواهی می‌کنم؛ گزارشگر بازی ایران- بوسنی معتقد است که شکل بازی تیم ملی به نسبت سال‌های اخیر تهاجمی شده است و این همان چیزی که است که اکثر مردم به دنبال آنند.
به گزارش ورزش، محمد سیانکی گزارشگر دیدار دو تیم بوسنی و تیم ملی ایران اظهاراتی را مطرح کرد که واکنش‌هایی را در جامعه فوتبال در برداشت. او با تمجید از دراگان اسکوچیچ روزهای خوبی را برای فوتبال ایران پیش‌بینی کرد و به همان نسبت در ارتباط با فوتبال دفاعی که در چند سال اخیر تیم ملی به نمایش می‌گذاشت انتقاداتی کرد که به مذاق بخشی از دوستداران فوتبال در ایران خوش نیامد.
در همین ارتباط با محمد سیانکی گفتگو کردیم که در ادامه آن را می‌خوانیم:
*آقای سیانکی سلام، وقت شما به خیر، همان‌طور که حتماً به گوش خودتان هم رسیده است انتقادات شما نسبت به فوتبال دفاعی تیم ملی در دروان کی روش واکنش‌هایی را در برداشت. نظر شما در این رابطه چیست؟
سیانکی: من هزار بار دیگر هم می‌گویم. من هیچ‌وقت فوتبالی را که در آن مالکیت توپ را به حریفت می‌سپاری و تنها دلت را به چند ضد حمله خوش می‌کنی را نمی‌پسندم. من معتقدم مردم به‌این‌علت فوتبال را به سایر ورزش‌های دیگر ترجیح می‌دهند که در آن هیجان وجود دارد، اما اگر قرار باشد با یازده نفر بخواهیم در زمین دفاع کنم و نتیجه بگیریم و سپس بخواهیم به این طریق آمارم را افزایش دهیم، شاید هرکسی بتواند از پس‌ازاین کار بربیاید و این در حالی است که قاطبه علاقه‌مندان به فوتبال در ایران علاقه‌ای به ارائه این شکل از فوتبال ندارند حتی اگر مربیان بزرگی هم مثل دیگو سیمئونه این نوع فوتبال را ارائه دهند. سؤال من این است که آیا این نوع فوتبال را در باشگاه‌هایی مثل بارسا و رئال مادرید و بایرن‌مونیخ و لیورپول هم می‌پسندند و یا آیا این شکل از بازی را می‌توان در تیم‌های طراز اول دنیا ارائه داد؟
*به هرحال ما که آنقدر قدرتمند نیستیم که سبک بازی داشته باشیم و باید از این روش برای نتیجه‌گیری استفاده کنیم.
سیانکی: من اصلاً این مسئله را قبول ندارم. من خودم هم در حال حاضر مشغول به کار مربیگری هستم و برعکس فکر می‌کنم ارائه این شکل از فوتبال پیش از آنکه یک هنر تلقی شود یک سبک است. هنر آن است که بازی زیبایی را به نمایش بگذارید و وقتی یک تماشاگر پای بازی تیم شما می‌نشیند در پایان بازی فارغ از نتیجه، خرسند از این‌همه خلق موقعیت و شکل بازی تیم شما و آن هارمونی تیمی شما باشد.
شما در نظر بگیرید اگر امروز ما به علی دایی به‌عنوان برترین گلزن ملی در تاریخ فوتبال دنیا افتخار می‌کنیم بخش زیادی از آن به این خاطر است که تیم ملی ایران همواره به دنبال ارائه بازی هجومی بود و شاید اگر علی دایی در دوران کی روش ظهور می‌کرد ما هرگز به چنین افتخار بزرگی نائل نمی‌آمدیم. من شخصاً مربیانی مثل زیدان، پوچتینو، گواردیولا، کلوپ را می‌پسندم و با تمام احترامی که برای آن دسته مربیان دفاعی قائل هستم تمایل چندانی به فوتبالشان ندارم.
اگر دوستان نسبت به آقای کی روش به من معترض می‌شوند سؤال من از آن‌ها این است که واقعاً ایشان در کدام تیم باشگاهی کارنامه قابل دفاعی از خودش برجا گذاشت؟. ایشان به فوتبال ما آمدند و متوجه شدند که می‌توانند با سبک فوتبال دفاعی و تزریق شور و هیجانات و تا حدی اتکا به اتفاقات نتیجه بگیرند و به‌نوعی نتیجه هم گرفتند. اما چرا باوجود اینکه ایشان 8 سال در فوتبال ایران حضور داشتند به‌اندازه تومیسلاو ایویچ که عمر حضورش در فوتبال ما به کمتر از یک سال هم تجاوز نمی‌کرد تأثیرش بر بدنه فوتبال ایران کمتر بوده.
*تصور نمی‌کنید این‌گونه صحبتها به‌نوعی فراموش کردن زحمات کی روش است، به‌هرحال ما دو مرتبه با این مربی به جام جهانی رفتیم و بازی‌های ماندگاری را با او به نمایش گذاشتیم و سال‌ها در رنک اول آسیا بودیم.
سیانکی: اشتباه برداشت نکنید. من به‌هیچ‌وجه منکر زحمات کی روش نمی‌شوم، خصوصاً در بحث بازیکن‌سالاری که انصافاً ریشه آن را در فوتبال ایران خشکاند. من به‌عنوان یک بیننده و یک گزارشگر فوتبال تنها سبک فوتبال او را دوست نداشتم.
*آقای سیانکی به‌هرحال فکر نمی‌کنید در جایگاهی که هستید جایی برای ارائه نظرات شخصی وجود ندارد؟
سیانکی: اتفاقاً پیش از اینکه بخواهم جواب این سؤال شما را بدهم، دیدم یکی از سردبیران روزنامه‌های ورزشی توئیتی زده بود مبنی بر اینکه "دست از سر کی روش بردارید و از این‌جور حرف‌ها". جالب است کسانی امروز دم ازاین‌گونه صحبتها می‌زنند که اصلاً نمی‌دانند که الآن در فوتبال ما چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است. این طیف از افراد به دنبال آوردن الکس نوری به تیم ملی بودند که از طریق آن بتوانند منافع خودشان را تأمین کنند. درحالی‌که این‌گونه مربیان بیش از 2 تا 5 ماه قادر نخواهند بود که در فوتبال ایران دوام بیاورند. در شرایطی که من فکر می‌کنم اسکوچیچ عیار خود را پیش از در مقاطع مختلف ثابت کرده و زمین‌بازی را در فوتبال ایران می‌شناسد. کمی واضح‌تر صحبت کنم. ببینید یک سری از دلال‌ها به دنبال این بودند که نفر موردنظر خودشان را به تیم ملی تحمیل کنند که کاملاً هم از آن‌ها شناخت دارم ولی این اتفاق نیفتاد و حالا سعی دارند که هجمه‌ای را علیه این مسئله راه بیندازند.
*آیا جواب سؤال قبل بنده را می‌دهید که آیا یک گزارشگر فوتبال می‌تواند نظرات شخصی را خود را ابراز کند؟
سیانکی: از کوزه همان برون تراود که در اوست. من به‌عنوان یک گزارشگر راوی یک اتفاقی هستم که مردم در حال تماشای آن هستند. فوتبال درست یا غلط پدیده‌ای است که اکثر مردم به خودشان اجازه اظهارنظر می‌دهند ولی درهرصورت نظرات افراد متخصص باکسانی که به‌صورت تفریحی به فوتبال می‌پردازند خیلی تفاوت دارد و من موظفم که برای آن دسته از افراد هم گزارش کنم. ضمن اینکه این موضوع را هم فراموش نکنیم که مردم ما دوست دارند آن چیزی که خودشان می‌پسندند را گزارش کنیم و این خیلی آفت بدی است. برای مثال این وقتی دو تیم استقلال و پرسپولیس بد بازی می‌کنند آیا منِ گزارشگر حق ندارم بگویم آن‌ها دارند بد بازی می‌کنند. من پی هجمه‌هایی را که به‌واسطه این‌گونه اظهارات مطرح کرده‌ام را به تنم مالیدم اما هرگز روی موج‌سوار نمی‌شوم که مردمم را فریب دهم. به‌هرحال من هم در خدمت اساتیدی در حال کسب تجربه هستم و صرفاً گزارشگری نیستم که بخواهم اطلاعات شخصی یک بازیکن را در بیاورم و معتقدم که دوره این‌گونه گزارشات گذشته است. متأسفانه هنوز این نوع دیدگاه وجود دارد که هیچ اثر مثبتی را هم در جامعه که نگذاشت بلکه باعث ورود اطلاعات اشتباهی هم در فوتبال ما شد. در کل باید بگویم من دوست ندارم خودم را اول فریب دهم، سپس مردمم را و بعد از آن مخاطبم را.
*پس منظور شما این است که ابایی از بیان نظرات شخصی خودتان ندارید و با توجه به زحماتی که در فهم فوتبال می‌کشید دوست دارید نظرات شخصی خودتان را در گزارش بیاورید.
سیانکی: من یک مثال دیگری برای شما بزنم شاید این مطلب جا بیفتد. شما آیا می‌دانید خورخه سن پائولی امروز کجاست؟ درحالی‌که او دست‌به‌کار کمی نزد و تیم ملی فوتبال آرژانتین را به فینال رقابت‌های جام جهانی رساند. ولی بااین‌حال مربیانی مثل دکتر بیلاردو یا هکتور کوپر و بیلسا یا مربیانی از این دست هستند که جایگاهشان نه تنها در کشور خودشان بلکه در فوتبال دنیا محفوظ است و همواره درخصوص جایگاه آن‌ها و تفکرشان در فوتبال صحبت می‌شود. پس صرفاً گرفتن نتایج نمی‌تواند دلیلی برای موفقیت یک مربی قلمداد شود چراکه مهم آن اثری است که آن مربی می‌تواند پس از پایان دوره‌اش در فوتبال آن کشور بگذارد که اصطلاحاً به آن‌ها مربیان مؤلف می‌گویند.
*از این بحث اگر بگذریم می‌رسیم به این موضوع که آیا خیلی زود نیست که تا این حد تحت تأثیر فوتبال اسکوچیچ قرار بگیریم؟
سیانکی: من با توجه به عملکرد ایشان در تیم‌های ملوان، صنعت نفت و فولاد و اینکه من بسیار جزئی فوتبال اسکوچیچ را از همان ابتدا زیر نظر گرفتم این صحبتها را انجام می‌دهم و شما مطمئن باشید که من بدون شاخت هرگز نظری نخواهم داد. همچنین با توجه به شخصیتی که از او سراغ دارم من فکر می‌کنم او از مربیان بسیار خوبی است که هدایت تیم ملی ایران را در این چند سال اخیر برعهده‌گرفته است.
* تصورتان از صحبت‌های مطرح‌شده بعد از اعلام آخرین لیست تیم ملی چیست؟
سیانکی: من با توجه به این دو بازی اخیر تیم ملی می‌بینم که بازیکنانی به تیم ملی دعوت می‌شوند که الحق شایستگی پوشیدن لباس تیم ملی را داشته‌اند. برای مثال می‌بینیم امیرعابدزاده با تلاشی که نشان می‌دهد درون دروازه تیم ملی می‌ایستد و یا سعید عزت‌اللهی و مهدی قایدی و کاوه رضایی هم به همین نسبت با درخشش در باشگاه خود مزد آن را با حضور در ترکیب تیم ملی می‌گیرند و این نشانه‌های خوبی است که امروزه در تیم ملی شاهد آن هستیم. به همین خاطر هم است که در دقیقه 90 بازیکن تیم ملی استارت 40 متری میزند و در کل معتقدم اسکوچیچ شروع خوبی داشته و آرزو می‌کنم پایان خوشی هم داشته باشد.
*شاید به این خاطر باشد که بعد از اولین دیدار تیم ملی مقابل کره همه اهالی فوتبال و گزارشگران به‌طوری ذوق‌زده شدند اما پایان کار ملاحظه کردیم که چه بر سر فوتبال ایران آورده شد.
سیانکی: اگر اشتباه نکنم اولین بازی ویلموتس را در دوران حضورش به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایران را خودم گزارش کردم اما همین‌جا از محضر مردم عزیزمان عذرخواهی می‌کنم و می‌گویم که درباره رفتارهای حرفه‌ای ایشان زود قضاوت کردم. اما در گزارش مقابل بوسنی گفتم که مهم اسم مربی نیست بلکه شخصیت و نوع عملکرد یک مربی است که باید به آن استناد شود. من همین‌جا مجدداً در ارتباط با اظهاراتم درباره ویلموتس عذرخواهی می‌کنم.
* درمجموع این تیم بااین‌همه ستاره حیف است که به جام جهانی نرود
سیانکی: واقعاً حیف است. ببینید فلسفه فوتبال این است که شور و هیجان را به جامعه بیاورد همان‌طور که در این برهه از زمان شروع مسابقات فوتبال در سراسر دنیا باوجود کرونا باعث شده تا برای ساعاتی هم که شده مردم در خانه‌هایشان فارغ از تمام مشکلات ساعاتی را به فوتبال بگذرانند و این اتفاق مؤثری است که بدون شک با حضور تیم ملی در جام جهانی این شور و هیجان به اوج خود می‌رسد که من شخصاً با توجه به این نسل خوبی که در اختیارداریم بسیار خوش‌بینم که اتفاقت خوبی را از این به بعد رقم بزنند.
کیاوش عزیزی
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها