سامورایی در یک مصاحبه جذاب؛از وازگن تا گری اسپید؛ تیموریان: اگر به شجاعی قول نداده بودم آن راز را می‌گفتم؛ آندو تیموریان یکی از بازیکنان بزرگ دو دهه اخیر فوتبال ایران است. بازیکنی که توانست در عرصه بین المللی نیز برای خود جایگاه کسب کند. با او در "آنتن" درباره زندگی فوتبالی‌اش صحبت کرده ایم.
آندو تیموریان بی مقدمه یکی از بهترین فوتبالیست های تاریخ فوتبال ایران است. آندو یکی از بازیکنان بوده که بسیار کم مصاحبه می‌کند و بیش از یک سال است که سکوت کرده است. عضویت در بولتون و فولام و بارنزلی، اولین گلزن ایرانی لیگ جزیره، حضور در دو جام جهانی و لحظات ماندگار بسیار، خلاصه‌ی کوچکی از 15 سال حضور آندو در سطح اول فوتبال ایران است.خلاصه ای مصاحبه شنیدنی آندرانیک تیموریان را با "آنتن" در زیر می‌توانید بخوانید.
* پنجره بسته؛ مانع انتقال به استقلال
بعد از اتفاقاتی که در ماشین سازی افتاد و میخواستم به تراکتور بروم فعل و انفعالاتی رخ داد که این انتقال رخ نداد و میخواستم مجددا به فوتبال برگردم چند تا پیشنهاد داشتم از تیم‌های شهرستانی، اما دوست داشتم در تهران در کنار خانواده ام باشم و چند سال نبودنم را جبران کنم. با چند تیم مذاکره کردم که نشد در کنار آنها باشم و الان دو فصل است که فوتبال بازی نمی کنم.
درباره بازگشت به استقلال در دوران آقای منصوریان بدشانسی آوردم که پنجره نقل و انتقالاتی باشگاه استقلال بسته شد و نتوانستم در اختیار این تیم باشم و به نفت تهران رفتم.
دیدگاه تیم‌های اروپایی نسبت به تیم‌های ایرانی درباره بازیکنان ایرانی مکانیزه شده است. آنها برای بازیکن برنامه ریزی می‌کنند و از قبل جایگاه و پست بازیکن در باشگاه مشخص است. اما در ایران به آن آگاهی و درک بالای آن سطح نرسیدیم و این مشکلات برای بازیکنانی مثل من و حتی بزرگتر از من هم بوده و خیلی خاموش و بی سروصدا از فوتبال رفته ایم. در این مقوله برنامه ریزی نشده و این نقطه مبهم فوتبالیست هایی است که انتهای فوتبالشان این اتفاق رخ می‌دهد. این موضوع ناراحت کننده است اما سیستم فوتبالی ایران به این شکل گره خورده است و با ناراحتی چیزی از پیش برده نمی شود اما دردناک است برای بازیکنی که به این صورت از فوتبال کنار می رود.
کنار رفتن از فوتبال حرفه ای برای هر فوتبالیستی سخت است، عشق ورزیدی ، فوتبال بازی کردی، گوشه ای از دلخوشی مردم‌ات بودی. من دو فصلی است فوتبال بازی نمی کنم و این خلا را حس می کنم و اون دوستانی که باید دیگر کنارت نیستند و نقش‌شان کمرنگ تر شده است. من دو ساله بازی نمی کنم و کلاس‌های مربیگری را پیگیری می کنم و مدرک سی و بی را اخذ کرده ام و برای کلاس های آ آسیا هم ثبت نام کرده ام. بعد از اتفاقی که برای برادرم افتاد فعلا شرایطم مهیا نشده است که در فوتبال باشم، کما اینکه با چند تیم لیگ یک مذاکره کرده بودم .
اینکه بخواهم سرمربی باشم و یا اینکه به صورت پایه ای کار را شروع کنم بستگی به تیمی دارد که پیشنهاد می دهد.
فوتبال یک بحث و زندگی جدایی دارد و مربیگری یک بحث دیگری دارد. هیچوقت نمی توان گفت فلانی چون بازیکن بزرگی بوده مربی خوبی می شود یا بالعکس. من خودم دوست دارم سرمربی یک تیم باشم اما با برنامه ریزی، زیرا اگر در ابتدای دوران مربیگری یک اشتباه کنی تمام معادلاتت به هم می‌ریزد. برای همین دوست دارم با برنامه ریزی شروع کنم و به این موضوع فکر می کنم.
فدراسیون فوتبال ایران با بازیکنان بازنشسته می توانست باهوش تر و با برنامه ریزی بهتر برای یک ترم یا دو ترم برای کلاس مربیگری به خارج از کشور بفرستد. من دیدگاهم این است که اگر بخواهیم مربیان خود را آپدیت کنیم باید مربیان ایرانی از تجربیات مدرسان خارجی استفاده کنند.
مشکلات زیادی در آرارات به وجود آمد که یکی از آنها اجبار وجود بازیکنان مسیحی در تیم بوده است. خیلی از بازیکنان به آنچه می خواستند نرسیدند و تعداد زیادی هم از ارامنه از ایران مهاجرت کردند. بعید می‌دانم دیگر اتفاقی بیفتند که باشگاه آرارات بازیکن‌سازی کند.
* شرایط در دوران کی‌روش بحرانی‌تر بود
در دوره ای که با کی روش کار می کردیم شرایط تیم ملی مانند الان بود و کما اینکه شرایطمان بحرانی تر بود. ما بازی برابر ازبکستان را باختیم و 3 بازی پیاپی را باید می بردیم. شرایط تیم ملی الان نیز به همان گونه است و اتفاق خاصی نیفتاده است. تا بوده شرایط فوتبال ایران همین گونه بوده است. شرایط تیم ملی بد نیست و بازیکنان بسیار خوبی داریم که جوان هستند و بسیاری لژیونر هستند. باید برای صعود باور داشته باشیم.
دلیل خوب بودن در رقابت های 2018 این بود که بازیکنان به بلوغ فکری رسیده بودند و به همین دلیل اعتماد به نفس داشتیم و بازی های خوبی به نمایش گذاشتیم. اکنون باید مقداری دیسیپلین داشته باشیم، اکنون باید بازیکنان باید همان انرژی دوران کی روش را برای تیم ملی بگذارند. اینکه بگویند چون در اروپا بازی می کنیم پس تیم خوبی هستیم کافی نیست.
بودن کی روش به فوتبال ایران کمک کرد و همه‌ی بازیکنان از او حساب می بردند. درباره اسکوچیچ چون با او کار نکردم نمی توانم نظر بدهم. کی روش مربی با برنامه ای بود و پلن های مختلف داشت.
کاراکتر و نظم گرایی کی روش بهترین ویژگی او بود. با بازیکن ارتباط ذهنی خوبی برقرار می کرد اما حرف خودش را هم به بازیکن میزد. اگر خوب بودیم می گفت و اگر بد هم بودیم همینطور و با کسی رودروایسی نداشت.
من بعد از باخت به ازبکستان در مقدماتی جام جهانی مطمئن بودم که به این رقابت ها صعود می کنیم، هیچ شکی در این خصوص نداشتم. بعد از باخت به ازبکستان به نکونام هم همین موضوع را گفتم. به خودم و بچه ها ایمان داشتم.
مقایسه کی‌روش با مربی دیگر کار درستی نیست، هر مربی توی ذهن خود یک برنامه ریزی دارد، برانکو هم خاطرات خوبی از خود به جای گذاشت، افشین قطبی هم همین طور.
در روزهایی که بردیم برد فقط برای ما نبوده و در هنگام باخت نیز برای سرمربی نبوده است. هیچوقت در کار مربیان و تصمیمات آنها دخالت نکردم. همیشه دوست داشتم در طول تمرین و مسابقه فقط بهترین خود باشم.
* برای جام جهانی 2018 با کی‌روش صحبت کردم
برای حضور در جام جهانی 2018 با کی روش صحبت‌هایی کردم، آن زمان ماشین سازی بود و یک مصدومیت داشتم و یک سالی از اردوهای تیم ملی دور بودم. هر چند مدتی به پک هم رفتم اما در نهایت از لیست تیم ملی دور ماندم.
درباره جدا شدن از ماشین سازی و نپیوستن به تراکتور چون به مسعود شجاعی قول دادم نمی توانم صحبتی انجام دهم. آن اتفاق هدایت شده و برنامه ریزی شده بود، من آنها را به خدا واگذار کردم، اگر به حق الناس اعتقاد دارید.
* پیوستن به بولتون و اتفاقات این تیم
سال دومی که در ابومسلم بودم باشگاه بولتون به فدراسیون نامه زد و این انتقال صورت گرفت. من پیش از آن از الاهلی عربستان پیشنهاد داشتم و پول بیشتری هم می دادند. پس از مشورتی که با برادر مرحومم انجام دادم، خواستم خودم را با یکی از بهترین لیگ های اروپا تست کنم. بهترین تجربه فوتبالی من همان 4-5 سالی است که در لیگ جزیره بازی کردم.
در ابتدا که به لیگ جزیره پیوستم شرایطم خوب بود، وقتی با سم آلاردایس صحبت کردم گفت وضعیت بدنی ات خوب است اما اگر بخواهی در این لیگ بازی کنی از نظر تکنیکی و تاکتیکی، سرعت انتقال توپ باید به استاندارد این لیگ برسی. 6 ماه بعد من اولین بازی خود را برای بولتون جلوی لیورپول در آنفیلد انجام دادم. در انگلیس اگر یک روز در تمرینات خوب نباشی ممکن است جایگاهت را از دست بدهی و در آنجا آنقدر به سرعت فوتبالت می تواند یا پیشرفت کند یا پسرفت کند که نمی توانی بفهمی چه اتفاقی برایت افتاده است.
ستاره شدن در لیگ برتر جزیره، برای بازیکن هایی که از لیگ خوب و یا کشور دارای فوتبالی نیامده‌اند بسیار سخت است. تماشاگران و هم‌تیمی ها به تو اعتماد ندارند و تو باید سخت تمرین کنی. من 6 ماه تمرین کردم تا توانستم خودم را اثبات کنم.
من به جای کاپیتان تیم کوین نولان به ترکیب رسیدم و او را یک خط جلوتر بردند. او با ایوان کمپو هافبک دفاعی بود. اولین بازی ام در جام اتحادیه جلوی چارلتون بود که یک بر صفر باختیم و خوب بازی کردم. بعد از آن جلوی دن کسل یونایتد بازی کردم که دو گل به ثمر رساندم و پس از آن من در کنار ایوان کمپو هافبک دفاعی های تیم شدیم. آن زمان بازیکن های زیادی مثل آنلکا و دیوف و ... داشتیم که هر کدام برای کشورشان ستاره بودند.
در فولام به دلیل مصدومیتی که برای زانویم پیش آمد بازی نکردم و پس از یک سال به تیم دسته اولی بارنزلی رفتم. از 15 بازی 12 بازی انجام دادم و به فولام بازگشتم. بلکبرن با سم آلاردایس من را می خواست اما چون ویزای کارم درست نشد نتوانستم به این تیم بپیوندم. دلیل آن هم مصدومیتی بود که پیش از دیدار با عربستان سراغم آمد و از آقای دایی خواستم من را از لیست خارج کنند. یک بازی از هفتاد درصد کم آوردم و به ایران بازگشتم.
گری اسپید یکی از بهترین فوتبالیست هایی بود که کنارش بازی کردم، در دو فصلی که در بولتون بودم بسیار کمکم کرد و فوتبالیست قوی بود. متاسفانه یک مشکل خانوادگی برای او پیش آمد که او خودش را در منزل شخصی اش در ولز به دار آویخت.
سال اولی که در بولتون رفتم نیکلاس آنلکا با 70 میلیون پوند از ترکیه به این تیم آمده بود. دفاع وسط هایی داشتیم که از فرانسه آمده بود و شماره پای‌شان 48 بود و برای‌شان اختصاصی کفش می‌دوختند . بازیکنان بسیار بزرگی داشتیم که به دست آوردن جایگاه واقعا سخت بود.
هیچ افسوسی در زندگی فوتبالی نداشتم، در اروپا تصمیمات بسیار خوبی گرفتم و حسرت چیزی را ندارم، شانس هم تاثیرگذار است. یک روز قبل از اعلام لیست 23 نفره جام جهانی مجتبی جباری و ستار زارع از ناحیه زانو مصدوم شدند و فوتبالشان به سمت و سوی دیگر رفت. شاید می توانستند در جام جهانی بازی کنند و شرایط بهتری پیدا کنند.
* VAR بود پنج گل به آرژانتین می‌زدیم
در بازی با بوسنی اگر می بردیم به هلند می‌خوردیم و صعود از مرحله گروهی برای فوتبالیست های ما خوب می شد. در دیدار با آرژانتین اگر داور ویدیویی داشتیم این تیم را 5 بر صفر شکست می‌دادیم (با خنده)
در دیدار با آرژانتین نمی توانستیم باز بازی کنیم و 5 گل بخوریم و همه بگویند آفرین خوب بازی کردید. اکنون فاصله بین تیم های ملی کم شده است. جلوی آرژانتین بهترین نمایش را داشتیم و انتظار نداشتند که به چنین تیمی برخورد کنند که در فاز دفاعی آنقدر قوی باشد. بعد از 15 دقیقه در دیدار با آرژانتین با شرایط وفق پیدا کرده بودیم.
بهترین بازی‌هایم در تیم ملی برابر آرژانتین ، مکزیک و بحرین بود.
* جواب‌های کوتاه
کارلوس کی روش؟
مصمم و با اراده. به کاری که انجام می داد اعتقاد داشت ، حتی اگر مغلوب میشد برای بهتر شدن کار می کرد. مثل بقیه مربیان. از او دلخوری ندارم
افشین قطبی؟
مربی با دانشی است و با یکدیگر کمابیش ارتباط داریم. توانسته بود از داشته های تیم وربیک و ادووکات استفاده کرده و به فوتبال ایران کمک کرد.
امیر قلعه نویی؟
خیلی زحمت کشید برای فوتبال ایران، فوتبالیست قابلی بود و آدم دلسوزی است.
سم آلاردایس؟
مربی بزرگی است، من را خیلی دوست داشت و کمک زیادی به من کرد. از لحاظ فوتبالی به من خیلی اعتقاد داشت.
روی هاجسون؟
نتوانستم در پازل تاکتیکی تیمش جا بیفتم، خصوصیات اخلاقی خاصی داشت.
برانکو؟
برانکو بی نظیر بود، در چهار ماهی که با او بودم مربی خوبی بود و چیز بدی از او ندیدم، نه به خاطر آنکه مرا به جام جهانی بود.
استراماچونی؟
مربی با دانشی بود و برای استقلال هم زحمت کشید و متاسفانه نگذاشتند کارش را انجام دهد و رفت.
اکبر میثاقیان؟
فوتبال لیگ برترم را مدیون اکبر آقا هستم ، او اولین بار به من بازی داد و من به ذوب آهن گل زدم.
علی دایی؟
شناسنامه فوتبال ایران
علی کریمی؟
یکی از بی نظیرترین بازیکنانی که در کنارش بازی کردم. سطحش از آسیا بالاتر بود.
جواد نکونام؟
فوتبالیست بزرگ، 12 سال کنار هم بازی کردیم و امیدوارم در سرمربی‌گری موفق باشد.
اشکان دژاگه؟
اولین بار در جام یوفا او را دیدم در دیدار فولام و وولفسبورگ در سال 2008، قبل از اینکه کسی او را بشناسد. در فولام دچار مصدومیت شد و فوتبالش عقب افتاد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها