گزارش: راننده های خرافاتی فرمول یک

فرمول یک از پرخطرترین ورزش‌های جهان است و رانندگان گاهی علاوه بر حفظ نکات ایمنی، به خرافات نیز برای شانس بیشتر روی می‌آورند.

به گزارش ورزش، بعضی رانندگان فرمول یک به عادتی خرافی و یا گردنبند یا شی‌ای که برایشان شانس بیاورد اعتقاد دارند و برای بردن و یا پیشگیری از اتفاقات بد دست به دامن این عادت‌ها می‌شوند.

چکو پرز همیشه عکسی از پاپ فقید ژان پل دوم را در ماشین خود دارد. پرز هنگامی که پاپ ژان پل دوم در قید حیات بود دیداری نیز با او داشت. او با پاپ فرنسیس، پاپ فعلی نیز دیدار داشته است. او همچنین عکسی از گوادالوپ بانوی نگهبان مکزیک را نیز در هنگام مسابقه با خود دارد. پرز دست‌نوشته‌ای را نیز همواره در کاک‌پیت با خود دارد که می‌گوید: "هرگز تسلیم نشو، هرگز کوتاه نیا. خوشبین بمان، بجنگ و پیروز خواهی شد." این دست‌نوشته‌ی یک بیمار بهبود یافته از سرطان پستان است که در مسابقه‌ای برای قرار دادن نامش در ماشین پرز پیروز شده است.

سباستین وتل هرگز از سمت چپ سوار ماشین نمی‌شود و همیشه یک مجسمه‌ی کوچک فلزی به شکل خوک و یک سکه‌ی یک سنتی که در سال ۲۰۰۷ در ایندیاناپلیس پیدا کرده را هنگام مسابقه همراه خود دارد. همچنین وتل همیشه مدالیون سنت کریستوفر قدیس حافظ مسافران را که مادربزرگش به او داده، هنگام مسابقه برای شانس و شگون در کفش خود قرار می‌دهد.

مایکل شوماخر نیز طلسمی سرامیکی را همواره به گردن داشت. همچنین بُرسی اسباب‌بازی متعلق به دخترش را همیشه در جیب اوِرال مسابقه‌ی خود نگه می‌داشت. او همچنین روی مسابقه دادن با ماشین‌هایی با شماره‌ی فرد اصرار داشت و هنگام بازگشت به فرمول یک در سال ۲۰۱۰ از مرسدس خواست تا ماشین شماره ۳ را در اختیار او قرار دهند.

رابرت کوبیتسا همواره نام پاپ ژان پل دوم را روی هلمت خود می‌نویسد و عکسی از او را در جیب اوِرال خود هنگام مسابقه به همراه دارد.
در دوران نقاهت کوبیتسا پس از حادثه تصادف در رالی در سال 2011، برای او یادگاری از پاپ فقید ارسال شد: مدالیونی حاوی قطعه‌ای از جامه‌ی پوشیده شده توسط پاپ و قطره‌ای از خون وی.

آلبرتو آسکاری راننده‌ای بسیار خرافاتی بود. پدر آسکاری که او نیز راننده‌ای معروف بود در جوانی در تصادف جان باخته بود و آلبرتو برای پیشگیری از رخ دادن اتفاقی مشابه برای خودش، به انواع و اقسام خرافه‌ها روی آورده بود.

آسکاری حساسیت عجیبی روی استفاده از هلمت آبی رنگ خود داشت. در سال ۱۹۵۵ در تست ماشین فراری در مونزا او مجبور شد با هلمتی سفید رنگ در تست شرکت کند چرا که هلمت معروف آبی‌رنگش پس از تصادف شدیدش در موناکو تعمیر شده بود و قابل استفاده نبود.

اما از سرنوشت گریزی نبود و او همان روز در سنی دقیقا برابر با پدرش و در همان روز و ماهی که پدرش جان باخته بود، در مونزا کشته شد.