بخش اول:انسان
---
گاه انسانِ رها و بى قيد، محفوظ ماند و انسان مراقب (در دام حادثه) سقوط کند
---
امام زين العابدين عليه السلام : انسان بزرگوار به بخشش خود مى بالد، و انسان پست به دارايى خويش مى نازد
---
امام على عليه السلام : انسان با گفتارش اندازه گيرى مى شود و با كردارش ارزش يابى
---
امام على عليه السلام : براى آگاهى انسان همين بس كه زمان خود را بشناسد
---
امام على عليه السلام : انسان خودرأى به خطا و غلط درمىافتد
---
امام على عليه السلام : نادانى در انسان ، از خوره(جذام) براى بدن ، زيانبارتر است
---
امام على عليه السلام : بزرگ ترين نادانى ، نادانى انسان به حال خويش است
---
امام على عليه السلام : انسان هاى شرور ، جز همگون هاى خود را دوست ندارند
---
امام على عليه السلام : چه زيبنده است كه انسان ، آنچه را شايسته نيست ، نخواهد
---
امام على عليه السلام : انسان زيرك، از هر چيزى پندى مى آموزد
---
امام على عليه السلام : انسان به تنگ آمده را وفادارى نيست
---
امام على عليه السلام : خرد، دوست صميمى انسان است
---
امام على عليه السلام : پيروزى انسان بزرگوار ، نجات بخش است و پيروزى انسان فرومايه ، نابود كننده
---
امام على عليه السلام : فرومايگى آن است كه مال بر انسان ها ترجيح داده شود
---
امام على عليه السلام : ارزش هر انسان ، به چيزى است كه مى داند
---
گرد آوری:ابوالقاسم کریمی(فرزندزمین)
جمعه 20 مهر 1397
پاسخ ها