نکات جالب درباره مردم ریودوژانیرو

ساکنان ریو (که Cariocas نامیده می شوند، پس از کلمه هندی Tupi به معنی "خانه مرد سفیدپوست") نشان دهنده دنیای کوچکی از تنوع قومی برزیل هستند و شامل مردم اروپایی، آفریقایی و اجدادی مختلط می شوند.

در برزیل، مردم آفریقایی تبار (که توسط محققان خارجی به آنها "افریقایی برزیلی" گفته می شود) را می توان با استفاده از اصطلاحاتی مانند pardos و pretos مشخص کرد. اصطلاح اخیر برای اشاره به افرادی با تیره ترین رنگ پوست استفاده می شود. اگرچه رنگ پوست عمدتاً اساس تمایز بین پاردو و پرتو است، اما تمایزی است که ذهنی و همچنین عینی است و به خود نسبت داده می شود. بسیاری از برزیلی‌های رنگین‌پوست این را سودمندتر می‌دانند که خود را به عنوان pardos معرفی کنند و بنابراین این کار را انجام می‌دهند.

تقریباً یک سوم از پاردوس های ریو به وضوح مالتوها هستند (mulatos؛ مردمی با اجداد مختلط آفریقایی و اروپایی)، در حالی که اکثریت قریب به اتفاق جمعیت کوچک پرتوی شهر ادعای هیچ گونه اصل و نسب شناخته شده اروپایی ندارند. کاریوکاها عمدتاً کاتولیک رومی هستند، اگرچه بسیاری از آنها همزمان آداب دین اومباندا را رعایت می کنند.

مردم با اصل و نسب اروپایی عمدتاً در محله‌های مرفه فلامنگو، کوپاکابانا، ایپانما-لبلون، ژاردیم بوتانیکو و گاویا در منطقه جنوبی زندگی می‌کنند. در تیجوکا در منطقه شمالی؛ و از Barra da Tijuca گذشته Recreio dos Bandeirantes در منطقه غرب امتداد دارد. در مقابل، حومه‌های شمالی، مانند بسیاری از مناطق منطقه شمالی، دارای نسبت‌های بزرگ‌تری از مالتوها هستند.

بیشترین غلظت پاردوس و پرتو در فاولای ریو بدون توجه به مکان یافت می شود. موزاییک غنی مناطق شمال از نظر اجتماعی با سطح متوسط درآمد ساکنان آنها متمایز می شود که از نزدیک در زیرساخت های شهری و خدمات عمومی که به صورت محلی در دسترس هستند منعکس می شود. در حالی که حلقه محله های نزدیک به مرکز خراب شده است، حلقه بعدی شامل مناطق پررونق تر است. هر چند دورتر، فقر افزایش می یابد. هم فاصله از مرکز و هم ارتفاع به‌عنوان عوامل تعیین‌کننده برای مکان فاولاها عمل می‌کنند، زیرا آنها در تمام تپه‌های شیب‌دار موجود و همچنین در زمین‌های پست باتلاقی نامطلوب در سراسر منطقه ریو بزرگ ایجاد شده‌اند.

از نظر تاریخی، جمعیت ریو عمدتاً در نتیجه مهاجرت داخلی افزایش یافته است، که در برخی سال‌ها دو سوم افزایش شهر را تشکیل می‌داد، اگرچه بسیاری از مردم از کشورهای اروپایی نیز مهاجرت کردند. سیاست‌های دولت محدود کردن مهاجرت خارجی را در دهه 1930 آغاز کرد و باعث شد نسبت خارجی‌ها در ناحیه فدرال سابق از 30 درصد در سال 1890 به 7 درصد در سال 1960 کاهش یابد. در آن زمان، تقریباً نیمی از جمعیت شهر را مهاجران برزیلی تشکیل می‌دادند. در ایالت های ریودوژانیرو، میناس گرایس و اسپریتو سانتو متولد شد. بزرگترین گروه مهاجران خارجی متولد شده در منطقه ریو بزرگ شامل مهاجرانی از پرتغال، ایتالیا و اسپانیا بود.

مردم ریودوژانیرو به تاریخ و فرهنگ بسیار حساس هستند. اگر به ریو سفر کردید، حواستان باشد که چیزی نگویید که برایشان توهین تلقی شوید و این که لازم است بدانید چه کارهایی در برزیل انجام ندهید.