در هر دقیقه یک کامیون زباله پلاستیکی وارد اقیانوس ها می شود

نتایج نشان می‌دهد بیش از نیمی از مخازن پلاستیک بستر آب‌ها در دریاهای نزدیک به خشکی‌های زمین قرار دارد.

انتظار می‌رود تا سال ۲۰۴۰ مصرف پلاستیک در جهان دو برابر شود. هر دقیقه، به‌اندازه یک کامیون زباله، پلاستیک وارد اقیانوس‌ها می‌شود. در نتیجه، فهم این که این زباله‌ها کجا می‌روند ضروری است. حالا نتایج مطالعه جدید پژوهشگران استرالیایی و کانادایی نشان می‌دهد که تا ۱۱ میلیون تن پلاستیک در کف اقیانوس‌ها وجود دارد.

هر سال میلیون‌ها تن پلاستیک وارد اقیانوس‌های زمین می‌شود. فهم این که این پلاستیک‌ها چگونه در اقیانوس جابجا می‌شوند و کجا می‌روند برای حفاظت از اکوسیستم‌های دریایی و حیات وحش ضروری است.

این اولین بار است که دانشمندان تخمین می‌زنند چقدر پلاستیک در کف اقیانوس‌ها وجود دارد. پلاستیک انباشته‌شده در کف اقیانوس‌ها به اندازه‌های کوچک‌تر خُرد و با رسوبات بستر ترکیب می‌شود.

نتایج نشان می‌دهد که کف اقیانوس یک مخزن بزرگ پلاستیک است. چیزی بین ۳ تا ۱۱ میلیون تن پلاستیک در بستر اقیانوس‌ها وجود دارد. دانشمندان می‌گویند این تخمین می‌تواند تا ۱۰۰ برابر میزان پلاستیکی باشد که در سطح اقیانوس‌ها شناور است. علت این است که سطح اقیانوس تنها یک محل موقت برای پلاستیک‌هاست و آن‌ها درنهایت برای همیشه به کف اقیانوس می‌روند.

تخمین آلودگی پلاستیک بستر اقیانوس‌ها

دانشمندان از دو مدل برای تخمین میزان و توزیع پلاستیک کف اقیانوس استفاده کردند. داده‌های دانشمندان از دو منبع وسایل کنترل از راه دور (ROV) و تورهای بستر کسب شده بود.

داده‌های ROV نشان می‌دادند که ۳ تا ۱۱ میلیون تن زباله در کف اقیانوس‌ها وجود دارد. این داده‌ها همچنین نشان دادند که توده‌های پلاستیک در اطراف قاره‌ها متمرکز هستند. تقریباً نصف (۴۶ درصد) پلاستیک‌های تخمینی در بسترهایی با عمق کمتر از ۲۰۰ متر قرار دارند. باقی عمق‌ها، ۲۰۰ تا ۱۱٬۰۰۰ متر، مخزن بقیه پلاستیک‌های بستر دریا (۵۴ درصد) است.

این یعنی دریاهای داخل قاره‌ها و نواحی ساحلی، که تنها ۱۱ درصد سطح زمین را می‌پوشانند، به اندازه باقی بسترهای اقیانوسی (۵۶ درصد سطح زمین) پلاستیک دارند.

این پژوهش بخشی از مأموریت پایان زباله‌های پلاستیکی آژانس علم استرالیا (CSIRO) است. هدف از این پژوهش‌ها تغییر راه‌هایی است که از پلاستیک‌ها استفاده و پسماند آن‌ها را مدیریت می‌کنیم.

فهم نیروهایی که محرک جابجایی و تجمع پلاستیک‌ها در اعماق دریاها هستند به ما کمک می‌کند تا تصمیماتی آگاهانه برای کاهش آلودگی‌های محیط‌زیست بگیریم. به این ترتیب، ریسک آلودگی پلاستیک برای گونه‌های حیات دریایی به حداقل خواهد رسید.