یافته‌ها از موش‌های حفار برهنه درهای جدیدی را برای بررسی چگونگی بهبود طول عمر و کاهش بیماری‌های مرتبط با التهاب در انسان باز می‌کند.
:
محققان دانشگاه روچستر با موفقیت ژن طول عمر را از موش‌های حفار برهنه (تیره‌ای از موش‌های آفریقایی) به موشها منتقل کردند که باعث بهبود سلامت و افزایش طول عمر موش شد.
موش‌های حفار برهنه که به‌خاطر طول عمر طولانی و مقاومت استثنایی خود در برابر بیماری‌های مرتبط با افزایش سن شناخته شده‌اند، مدت‌هاست توجه جامعه علمی را به خود جلب کرده‌اند.
محققان روچستر با معرفی یک ژن خاص مسئول بهبود، ترمیم و محافظت سلولی در موشها، درهای جدیدی را برای کشف اسرار پیری و افزایش طول عمر انسان باز کرده‌اند.
ورا گوربونوا، پروفسور زیست‌شناسی و پزشکی در روچستر، می‌گوید:
«مطالعه ما اثبات این اصل را ارائه می‌دهد که مکانیسم‌های منحصر به‌فردی که در گونه‌های پستانداران با عمر طولانی تکامل یافته‌اند، می‌توانند برای بهبود طول عمر پستانداران دیگر منتقل شوند.»
این تیم گزارش می‌دهند که با موفقیت ژنی را که مسئول ساخت هیالورونیک اسید با وزن مولکولی بالا (HMW-HA) است از یک موش حفار برهنه به موش منتقل کردند. که منجر به بهبود سلامت و افزایش تقریبی ۴/۴ درصدی در میانگین طول عمر موشها شد.
موش‌های حفار برهنه جوندگانی به‌اندازه موش هستند و می‌توانند تا ۴۱ سال زندگی کنند، که تقریباً ده برابر بیشتر از جوندگان هم‌اندازه خود محسوب می‌شود.
برخلاف بسیاری از گونه‌های دیگر، موش‌های حفار برهنه اغلب با افزایش سن به بیماری‌هایی مانند تخریب عصبی، بیماری‌های قلبی عروقی، آرتریت و سرطان مبتلا نمی‌شوند.
محققان قبلاً کشف کرده بودند که هیالورونیک اسید یکی از مکانیسم‌های مسئول در مقاومت غیرعادی این موش‌های در برابر سرطان است. در مقایسه با موشها و انسان‌ها، موش‌های حفار برهنه حدود ده برابر بیشتر هیالورونیک اسید در بدن خود دارند. هنگامی که محققان این اسید را از سلول‌های موش حفار برهنه خارج کردند، احتمال تشکیل تومور در سلول‌هایشان بیشتر بود.
دانشمندان می‌خواستند ببینند که آیا اثرات مثبت هیالورونیک اسید می‌تواند در حیوانات دیگر نیز تولید شود یا خیر.
این تیم یک مدل موش را اصلاح ژنتیکی کردند تا ژن مسئول ساخت هیالورونیک اسید را تولید کند. در‌حالی‌که همه پستانداران دارای این ژن هستند، به‌نظر می‌رسد نسخه موش حفار برهنه برای تولید قوی‌تر آن تقویت شده است.
سپس دریافتند که موش‌هایی که اکنون دارای این ژن بودند، مقاومت بهتری دربرابر تومورها و سرطان پوست ناشی از مواد شیمیایی داشتند. موشها همچنین سلامت کلی خود را بهبود بخشیده و درمقایسه با موش‌های معمولی عمر طولانی‌تری داشتند.
با پیر شدن این موشها، التهاب کمتری در قسمت‌های مختلف بدنشان مشاهده شد که التهاب نشانه بارز پیری است. آنها همچنین و روده سالم‌تری داشتند.
محققان معتقدند که دلیل این بهبودها توانایی هیالورونیک اسید در تنظیم مستقیم سیستم ایمنی است.
این یافته‌ها درهای جدیدی را برای بررسی چگونگی استفاده از هیالورونیک اسید برای بهبود طول عمر و کاهش بیماری‌های مرتبط با التهاب در انسان باز می‌کند.
گوربونوا می گوید:
«از زمان کشف هیالورونیک اسید در موش حفار برهنه تا نشان دادن اینکه هیالورونیک اسید سلامت موشها را بهبود می‌بخشد، ده سال طول کشید. حالا هدف بعدی ما انتقال این مزیت به انسان است.»
آنها معتقدند که می‌توانند این کار را از طریق دو مسیر انجام دهند: یا با کاهش سرعت تخریب هیالورونیک اسید و یا با افزایش سنتز آن.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها