درگذشت اکبر گلپایگانی معروف به گلپا علاوه بر اهل هنر و موسیقی جامعه فوتبال را هم عزادار کرد.
روزنامه اعتماد: درگذشت اکبر گلپایگانی معروف به گلپا علاوه بر اهل هنر و موسیقی جامعه فوتبال را هم عزادار کرد. به این خاطر که ایشان یکی از فوتبالیست‌های قدیمی ایران هم به حساب می‌آمد که تا همین اواخر عمر هم پیگیر مسابقات و مخصوصا شرایط تیم ملی بود.
فوتبال، بخش کمتر مورد توجه قرار گرفته زندگی اکبر گلپایگانی است. مرحوم گلپا به‌شدت فوتبالی بود. او سابقه بازی در تیم‌های رده پایه تهران را در کارنامه داشت و حتی در این سن یک عنوان قهرمانی کشوری هم به دست آورد.
گلپایگانی در سنین جوانی در حالی که موسیقی را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کرد در لیگ فوتبال ایران برای تیم‌های تهرانجوان و دارایی به میدان رفت. خودش در مورد آن برهه گفته بود: بغل چپ بازی می‌کردم چون چپ‌پا بودم. اگر توپ به ما می‌رسید و عزیز اصلی هم کنار می‌کشید شاید گلی هم به ثمر می‌رساندم.
او در مورد شروع فوتبالش نیز گفته بود: فوتبال را به صورت جدی از مدرسه بدر با غلامحسین نوریان، حسین فکری، ناصر سلطانی، داود حیدری و ... شروع کردیم. بعد از تهرانجوان رفتیم تیم دارایی. در آنجا با تیمسار نوآموز و چند نفر دیگر همبازی بودم تا اینکه راهی مدرسه نظام و دانشکده افسری شدم و عضو تیم سرباز. گلپایگانی دوستان فوتبالی بسیار زیادی داشت. از جمله حشمت مهاجرانی سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران.
حشمت مهاجرانی، اسطوره فوتبال ایران، در واکنش به درگذشت اکبر گلپایگانی به روزنامه اعتماد گفت او همیشه با حضور در اردوی تیم ملی از ملی‌پوشان حمایت می‌کرد.
حشمت‌خان‌مهاجرانی اسطوره فوتبال ایران و سرمربی اسبق تیم ملی که از هم‌‌دوره‌ای‌های مرحوم گلپا به حساب می‌آید با ابراز تاسف از درگذشت او در مورد ارتباط خواننده حنجره‌طلایی با فوتبال به «اعتماد» گفت: «هنرپیشه‌ها و خواننده‌های زیادی آن موقع به اردوی تیم ملی سر می‌زدند. از جمله خدابیامرز آقای اکبر گلپایگانی، ناصر ملک‌مطیعی، همایون که هنرپیشه بود، داریوش، ستار، کامبیز بچه گوگوش و شهره و خیلی‌های دیگر بودند که به اردوی تیم ملی می‌آمدند.»
مهاجرانی افزود: «روز مسابقه هم در اردوی تیم ملی حاضر می‌شدند و تیم را تشویق می‌کردند.»
مهاجرانی در ادامه گفت: «من می‌دانم گلپا طرفدار باشگاه دارایی بود. رابطه خوبی با او داشتم. دوست بودیم و سلام‌علیک داشتیم. چند بار شام و ناهار باهم خوردیم. خود آقای گلپا هم فوتبالیست بود و عضویت باشگاه دارایی را داشت. آدم خوش‌قلب و مهربان و دوست‌داشتنی‌ای بود. خدا رحمتش کند.» سرمربی قهرمان آسیا در پاسخ به اینکه آیا ارتباط نزدیکی با مرحوم گلپا داشت یا خیر، گفت: «من البته چون خیلی درگیر و سرگرم مسابقات بودم و همیشه در اردو حضور داشتم در چارچوب تماشای مسابقات تیم ملی او را بیشتر می‌دیدم و خارج از این فرصتی پیش نمی‌آمد که رفت‌وآمد آن‌چنانی باهم داشته باشیم.»
حشمت‌خان افزود: «ایشان چهره معروفی بود. برنامه گلها و حنجره طلایی او معروف بود. این معروفیت را با خودش همیشه داشت. بعد از انقلاب نیز همین عناوین را حفظ کرد و مورد احترام جامعه بود. او نه فقط در ایران که در جهان معروف بود.»
مهاجرانی در پایان گفت: «خیلی متاسف شدم از شنیدن خبر درگذشت ایشان. او از علاقه‌مندان فوتبال و تیم ملی بود. او همیشه تیم ملی را ساپورت می‌کرد.»
مرحوم گلپایگانی در سال‌های بعد هم به‌شدت بازی‌های تیم ملی را دنبال می‌کرد؛ مخصوصا در جام جهانی. می‌گفت تمام برنامه‌هایم را کنسل می‌کنم تا مسابقات جام جهانی را ببینم.
اتفاقا استاد بعد از جام جهانی 2006 آلمان که با دو شکست تیم ملی مقابل پرتغال و مکزیک همراه بود در یک مصاحبه مفصل با خبرورزشی نتایج تیم ملی را تحلیل کرده بود.
او در مورد آن مسابقات و دلایل شکست تیم برانکو می‌گفت: علت شکست را باید پیدا کرد. چرا علی کریمی با حالت عصبانی بعد از تعویض به لوازم پزشکی کنار نیمکت لگد می‌زند؟ دلیل آن باید مشخص شود. برای موفقیت در جام جهانی بستر مهیا نبود. ما همه‌چیز را احساسی پیش می‌بریم و توقع داریم علی کریمی مقابل آلمان 6 گل بزند.
ایشان اعتقاد داشت همه در نتیجه نگرفتن تیم ملی مقصر بودند: به نظر من توقع زیاد مردم موجب شد شکست بخوریم. برانکو هم مقصر است. دیگر اعضای تیم هم مقصر هستند. فدراسیون هم تقصیر دارد اما فراموش نکنید این بضاعت ما بود چون کار زیربنایی، اصولی و پایه‌ای انجام ندادیم.
مرحوم گلپایگانی برای حل شدن مشکلات فوتبال هم برنامه داشت و می‌گفت باید مدارس فوتبال احیا شوند و به شکل اصولی به تربیت استعدادهای جوان بپردازند. او حتی می‌گفت حاضر است یک کنسرت برگزار کند و همه عواید آن را خرج ساخت یک مدرسه فوتبال کند.
چند سال پیش تصویری از حنجره طلایی موسیقی ایران کنار پل اسکولز و ریو فردیناند اسطوره‌های تیم منچستریونایتد منتشر شد که حسابی در فضای رسانه‌ای ایران بازخورد داشت. ابتدا گفته شد این بازیکنان در کنسرت لندن استاد حضور پیدا کرده بودند که این خبر اشتباه بود. اصل داستان از این قرار بود که گلپا از دیرباز از هواداران منچستر یونایتد بود و یکی از دامادهایش که اصلیت فرانسوی دارد و جراح معروفِ فوتبالیست‌های حرفه‌ای است مقدمات گرفته شدن این عکس یادگاری را فراهم کرد.
مرحوم گلپایگانی علاوه بر فوتبال به‌شدت کشتی را هم دنبال می‌کرد و اتفاقا رفاقت نزدیکی با مرحوم تختی داشت. او در این رابطه گفته بود: خودم را مرید آقا‌تختی‌می‌دانستم و با هم دوستی دیرینه‌ای داشتیم. تختی مرد خدا بود.
ایشان آنقدر فوتبالی بود که حتی طول عمرش را هم با فوتبال مقایسه می‌کرد. در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود: فوتبال 90 دقیقه است و الان من در وقت اضافی زندگی هستم.
این وقت اضافه در نهایت روز شنبه 13 آبان 1402 به پایان رسید. داور سوت زد و مرحوم اکبر گلپایگانی فوتبالیست سابق و مرد حنجره طلایی موسیقی ایران به خاطره‌ها پیوست.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها