ترقی معکوس ما ایرانیان وقتی جهان مشغول انقلاب هوش مصنوعی است
«واترقیدن» به «تنزل‌کردن» و «به عقب برگشتن» معنا شده و همین یک کلمه، خلاصه و عصاره آن چیزی است که در سال‌های اخیر بر زیست دیجیتال ما ایرانیان گذشته است: واتَرقیده‌ایم.
به گزارش دیجیاتو، پنجمین گزارش کیفیت اینترنت که دیروز انجمن تجارت الکترونیک آن را منتشر کرد، تصریح می‌کند که در میان ۱۰۰ کشور اول از نظر GDP، ایران بدترین میانگین کیفیت اینترنت را دارد؛ پایین‌تر از پاکستان و چین که دو سردمدار دیگر اینترنت بی‌کیفیت در جهان هستند. این واقعیت و داده‌های دیگری که در این گزارش آمده، همگی مستنداتی‌ست در تصدیق تجربه عذاب‌آور زیست دیجیتال میلیون‌ها ایرانی.
درست در سال‌هایی که جهان به انقلاب هوش مصنوعی مشغول است و رکوردهای سرعت اینترنت پی‌درپی شکسته می‌شود، ما اگر برقمان قطع نشده باشد و آنتن‌ها نپریده باشد، دقیقه‌ها و ساعت‌ها صرف وصل‌شدن به اینترنتی می‌کنیم که طبق گزارش انجمن تجارت الکترونیک، در رده کندترین، محدودترین و پراختلال‌ترین اینترنت‌های جهان قرار دارد؛ به قول شاعر «ترقی‌های عالم رو به بالاست / ولی ما رو به پایین می‌ترقیم».
پنجمین گزارش کیفیت اینترنت این را هم اعلام می‌کند که ۹۳.۸ درصد جوانان ۱۵ تا ۳۰ ساله ایرانی و ۸۶ درصد کل ایرانیان از فیلترشکن استفاده می‌کنند؛ آمارهایی که مکرر تکرار شده‌اند اما رنج و آزارشان در این سال‌ها هرگز تکراری نشده و مسئولان اینترنت، از شورای عالی فضای مجازی تا وزارت ارتباطات و دیگران، هم هربار شعبده جدیدی در اعمال محدودیت‌ها و ایجاد اختلالات رو کرده‌اند.
آشفتگی وضعیت اینترنت ایران منحصر به دسترسی به سایت‌های خارجی هم نمانده و دسترسی به پلتفرم‌های داخلی نیز مشقت‌های خود را دارد. انجمن تجارت الکترونیک برای بررسی وضعیت تجربه کیفیت اتصال در ایران، وضعیت «دیوار» از ایران را با مشابه اردنی (Opensooq) و عربستانی (Haraj.com.sa) مقایسه کرده و نتیجه گرفته است: «۸۰ درصد کاربران دیوار در ایران با کیفیت 4G Density توانسته‌اند این وب‌سایت را مشاهده کنند، درحالی‌که شهروندان اردنی، نمونه داخلی خودشان در خرید و فروش آنلاین را با ۹۳ درصد 4G Density و عربستانی‌ها هم سرویس مشابه (Haraj.com.sa) را با کیفیت ۸۷ درصد مشاهده می‌کنند.»
خلق چنین وضعیت آشفته‌ای در کشوری مانند ایران، با انبوهی از سرمایه‌های انسانی و منابع دیگر چندان نباید آسان بوده باشد اما سال‌هاست دولت‌ها و وزرای ارتباطات با شعار گشایش در اینترنت بر سر کار می‌آیند و با «خواستیم و نگذاشتند» سال‌ها را سپری می‌کنند تا دوره‌شان تمام شود؛ و در این میان، این زیست میلیون‌ها شهروند است که هرروز بیش‌ازپیش کند، محدود و پر اختلال می‌شود.
پنجمین گزارش کیفیت اینترنت می‌گوید: «ایجاد محدودیت‌های گسترده نه‌تنها تاکنون هیچ انتفاعی برای کشور ایجاد نکرده که برعکس، باعث ترویج استفاده از فیلترشکن‌های خطرناک شده است. سوق‌دادن کاربران به این تصمیم علاوه بر تحمیل هزینه‌های اضافه به سبد خانوار، باعث آلودگی شبکه و از آن مهم‌تر رخ‌دادهای ضدامنیتی شده است.»
چنین هشدارهایی تاکنون افزون بر هزارویک‌بار از سوی متخصصان، تشکل‌ها و کسب‌وکارها مطرح شده و گاه وزرای ارتباطات و معاونانش هم در قامت اپوزیسیون وضع موجود اینترنت درآمده‌اند و هم‌صدا با شهروندان به اعتراض برخاسته‌اند اما کسی به گره‌گشودن از این محدودیت‌ها دست نبرده و با گذشت حدود یک سال از فعالیت دولت چهاردهم و فقدان هرگونه عزم جدی برای حل مشکلات اینترنت، امیدها برای گره‌گشایی هم روزبه‌روز کمرنگ‌تر می‌شود.
مجموع سیاست‌ها، در نهایت این تصویر را از فضای دیجیتال ایران ساخته است: مردم سرگردان، ناامید و عصبانی هستند؛ سرمایه‌های انسانی از کشور می‌روند تا توان خود را در محیطی کم‌تنش‌تر و گشوده‌تر به کار بگیرند؛ کسب‌وکارها توان برنامه‌ریزی‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت ندارند و آسیب‌پذیری زیرساخت‌ها، امنیت دیجیتال شهروندان را در معرض خطر قرار داده است.
راهکارها هم البته واضح و مبرهن هستند و بی‌تردید صدها صفحه از این راهکارها همین حالا در وزارت ارتباطات و شورای عالی فضای مجازی دارد خاک می‌خورد؛ اما آنچه جایش در این میان خالی است، اراده‌ای برای تغییر وضعیت است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها