جری اِهمن درحال استفاده از تلسکوپ برای اسکن منطقهای در صورت فلکی قوس بود که یک انفجار رادیویی عجیب و غریب را تشخیص داد.
در ۱۵ آگوست ۱۹۷۷ ستارهشناسان با استفاده از تلسکوپ رادیویی گوش بزرگ دانشگاه ایالتی اوهایو، سیگنال واو! را کشف کردند. این سیگنال تا به امروز یکی از قویترین شواهدی است که نشان میدهد ما در جهان تنها نیستیم.
جری اِهمن درحال استفاده از تلسکوپ برای اسکن منطقهای در صورت فلکی قوس بود که یک انفجار رادیویی عجیب و غریب به طول ۷۲ ثانیه را تشخیص داد.
اهمن درحالیکه از این ترتیب موجود در سیگنالها متعجب شده بود، روی فایل پرینتشده کامپیوتری، دور سیگنالها را خط کشید و در کنار آن تعجب خود را با نوشتن واژه «wow» نشان داد. این توضیح کوتاه از آن موقع بهعنوان نام این سیگنال انتخاب شد.
این دادهها بسیار شبیه آن چیزی بود که اخترشناسان انتظار داشتند از یک هوش بیگانه ببینند. بااینحال و با وجود تلاشهای فراوان برای پیگیری، این یافته هرگز دوباره ظاهر نشد.
سیگنال آنقدر قوی بود که نمیتوان آن را با نویز پسزمینه توضیح داد و محققان به این نتیجه رسیدند که بسیار بعید است که این سیگنال از چیزی روی زمین آمده باشد. اخترشناسان علیرغم تمام تلاشهای خود نتوانستهاند هیچ سیگنال دیگری مانند آن را شناسایی کنند.
در مصاحبهای با جان مایکل گودیر در سال ۲۰۱۹، اهمن اظهار داشت:
«من متقاعد شدهام که سیگنال واو! پتانسیل این را دارد که اولین سیگنال از هوش فرازمینی باشد.»
در ژوئن ۲۰۱۷، دانشمندی پیشنهاد داد که منبع این سیگنال، عبور دو دنبالهدار از نزدیکی زمین بوده است. اما این تئوری با انتقادهای زیادی مواجه شده است و توسط تیم تحقیقاتی اصلی گوش بزرگ نیز رد شد.
زیرا دنبالهدارهای ذکرشده در زمان درستی در پرتو قرار نداشتند. علاوهبراین، دنبالهدارها بهشدت در فرکانسهای مربوطه موج ساطع نمیکنند و هیچ توضیحی برای اینکه چرا یک دنبالهدار در یک پرتو مشاهده میشود، اما در پرتو دیگر مشاهده نمیشود، وجود ندارد.
تعدادی فرضیه دیگر نیز در مورد منبع و ماهیت واو مطرح شده است اما هیچ یک پذیرفته نشده است. این فرضیات عبارتند از یک منبع فانوس مانند درحال چرخش، سیگنالی فراگیر در فرکانس، یا یک انفجار یکباره.
سوسوزدن بین ستارهای یک سیگنال پیوسته ضعیفتر نیز میتواند توضیحی منطقی باشد، اما احتمال مصنوعیبودن سیگنال را رد نمیکند.
پاسخ ها