هیل باپ در سال ۱۹۹۷ خورشید را دور زد و چشم‌اندازی خیره‌کننده را در آسمان شب‌های سیاره‌ی زمین پدید آورد.
۲۲ مارس ۱۹۹۷، یک دنباله‌دار فوق‌العاده درخشان به‌نام هیل باپ نزدیک‌ترین فاصله خود را به زمین داشت. این دنباله‌دار آنقدر روشن بود که مردم بدون تلسکوپ یا دوربین دوچشمی، می‌توانستند آن را برای ۱۸ ماه در آسمان ببینند. این مدت از هر دنباله‌دار دیگری در تاریخ طولانی‌تر است.
شاید بتوان گفت این دنباله‌دار بیشتر از هر دنباله‌دار دیگری در قرن بیستم رصد شد و برای دهه‌ها، یکی از روشن‌ترین دنباله‌دارهای دیده‌شده بود. این دنباله‌دار به‌طور مستقل توسط دو ستاره‌شناس به‌نام‌های آلن هیل (در نیو مکزیکو) و توماس باپ (در آریزونا) در ۲۳ ژوئیه ۱۹۹۵ کشف شد و نام هیل باپ را از کاشفان آن گرفت.
هیل باپ در سال ۱۹۹۷ خورشید را دور زد و چشم‌اندازی خیره‌کننده را در آسمان شب‌های سیاره زمین پدید آورد. این دنباله‌دار یک دم غباری سفیدرنگ و یک دم یونی آبی‌فام داشت. دنباله یونی و آبی رنگ آن که از یون‌های هسته‌ی این دنباله‌دار تشکیل شده است، توسط باد خورشیدی به عقب رانده می‌شود و دنباله گردوغبار سفید رنگ نیز از ذرات بزرگتر گرد و غبار هسته تشکیل شده است.
این دنباله‌دار هنوز هم رکورد قابل‌مشاهده‌بودن با چشم غیرمسلح را برای مدت طولانی‌تری نسبت به هر دنباله‌دار دیگری در اختیار دارد و احتمالاً پربازدیدترین دنباله دار تاریخ بوده است.
هیل باپ قبل از اینکه به گردش خود در مدار خورشید ادامه دهد، از فاصله امنی، حدود ۱۹۰ میلیون کیلومتری، از کنار زمین گذشت. با نزدیک‌ترشدن به خورشید، دو دم آبی و سفیدش بزرگتر و درخشان‌تر شدند و زمانی که در اول آوریل به خورشید رسید، از هر ستاره‌ای در آسمان، به‌جز شباهنگ درخشان‌تر بود.
این دنباله‌دار مهمانی از ابر اورت، مکانی دوردست در منظومه شمسی بود و پیش‌بینی می‌شود که سال ۴۳۸۵ میلادی بازگردد و دیدار بعدی‌اش با خورشید را رقم بزند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها