شنوایی یکی از حسهای حیاتی انسان است که نقش مهمی در ارتباطات اجتماعی، یادگیری و کیفیت زندگی دارد. اختلالات شنوایی میتواند تاثیرات گستردهای بر زندگی فرد داشته باشد، از مشکلات در یادگیری کودکان تا کاهش توانایی در برقراری ارتباط در بزرگسالان. شنواییسنجی به عنوان روشی علمی برای ارزیابی توانایی شنوایی انسان، اهمیت زیادی در تشخیص و پیشگیری از اختلالات شنوایی دارد.
تعریف شنواییسنجی
شنوایی سنجی (Audiometry) فرآیند اندازهگیری توانایی فرد در شنیدن صداها با فرکانسها و شدتهای مختلف است. هدف اصلی شنواییسنجی، تعیین آستانه شنوایی یا کمترین شدت صوتی است که فرد قادر به شنیدن آن میباشد. این آزمایشها به شنواییشناس امکان میدهند تا نوع و شدت کمشنوایی را تشخیص دهند و درمان یا مداخلات مناسب را پیشنهاد کنند.
روشهای شنواییسنجی
شنواییسنجی تون خالص (Pure Tone Audiometry)
این روش رایجترین نوع شنواییسنجی است و با استفاده از هدفون، صداهای تکفرکانس با شدتهای مختلف به گوش فرد ارائه میشود. نتایج به صورت نمودار آستانه شنوایی یا Audiogram نمایش داده میشود.
شنواییسنجی گفتاری (Speech Audiometry)
در این روش توانایی فرد در شنیدن و درک کلمات و جملات بررسی میشود. معمولاً با ارائهی کلمات یا جملات در سطوح شدت مختلف، توانایی درک گفتار ارزیابی میگردد.
شنواییسنجی ایمپدانس یا تمپانومتری (Impedance Audiometry/Tympanometry)
این آزمایش وضعیت گوش میانی، پرده گوش و استخوانچهها را بررسی میکند. با این روش میتوان مشکلاتی مثل مایع در گوش میانی، عفونتها و انسداد را تشخیص داد.
الکتروشنواییسنجی (Electro-Audiometry)
این روش شامل آزمایشهای الکتروفیزیولوژیک مانند ABR (Auditory Brainstem Response) است که فعالیت عصبی گوش و مسیرهای شنوایی مغز را بررسی میکند و بیشتر در نوزادان و بیماران غیرقابل همکاری استفاده میشود.
اهمیت شنواییسنجی
تشخیص زودهنگام کمشنوایی: شناسایی اختلالات شنوایی در مراحل اولیه، به ویژه در کودکان، باعث جلوگیری از مشکلات زبانی و یادگیری میشود.
پیگیری درمان: پس از تجویز سمعک یا درمانهای پزشکی، شنواییسنجی به ارزیابی اثربخشی مداخله کمک میکند.
پیشگیری از آسیب شنوایی ناشی از محیط کار: افراد شاغل در محیطهای پرصدا با انجام تستهای منظم، از آسیبهای دائمی شنوایی پیشگیری میکنند.
پاسخ ها