ژیلا صادقی از خط قرمزهای سازمان صدا و سیما عبور کرد!

شبکه سه برنامه‌ای روانه آنتن کرده است به نام «خط قرمز». مجری‌اش ژیلا صادقی است و موضوع آن مصاحبه با جوان‌هایی که بعد از جنگ اخیر، از گذشته پشیمان هستند و به آغوش وطن بازگشته‌اند.

هفته‌نامه تی‌وی‌بان نوشت: شبکه سه برنامه‌ای روانه آنتن کرده است به نام «خط قرمز». مجری‌اش ژیلا صادقی است و موضوع آن مصاحبه با جوان‌هایی که بعد از جنگ اخیر، از گذشته پشیمان هستند و به آغوش وطن بازگشته‌اند. آن‌ها اعتراف می‌کنند که قبلا مخالف جمهوری اسلامی بوده‌اند و در زمین مسیح علی‌نژاد و رسانه‌های خارجی توپ می‌زدند و حالا پی به واقعیت‌ها برده‌اند.

شاید بگویید چه ایده خوبی و چه اتفاق مثبتی که «همه» از رسانه ملی سهم دارند و می‌توانند حرف‌هایی صادقانه بزنند. صحت‌سنجی از صحبت مهمانان کار آسانی نیست؛ اما اگر مبنا را «اعتماد» قرار دهیم، شیوه ارائه از اساس اشکال دارد.

مثلا یک جوان، تعریف کرد که با پدرش شراب می‌خورده ولی حالا پشیمان است. سوال: مگر تلویزیون بعد از انتشار فیلم «برادران لیلا» و اکران «پیرپسر» یقه پاره نکرد که ای داد دارند به ابهت و جایگاه پدر لطمه می‌زنند. حالا «خط قرمز» نه تنها رفتاری بدتر دارد که آبروی یک انسان را برده است.

در این برنامه در فضایی به ظاهر آزاد، صحبت از دوست دختر، خاطرات عمه‌پرانی، ضربه حاکمیت به مذهب، سیاه‌نمایی با ارسال فیلم به شبکه‌های فارسی زبان و... می‌شود. مجری هم با ذوقی نمایشی گفت و گو را ادامه می‌دهد و مدام تاکید می‌کند این‌جا هیچ خط قرمزی نداریم! مخاطب، این «لارج‌بازی» تلویزیونی را نمی‌پذیرد و می‌داند منظور از حرف‌های مثلا تند، نتیجه‌ای مطلوب است که به گمان سازندگان برنامه حاصل می‌شود.

آیا کسی این نظرات گل‌درشت را باور می‌کند و تحت تاثیر قرار می‌گیرد؟! بر اساس خروجی «خط قرمز» با یک برنامه نمایشی و خالی از صداقت مواجه هستیم که قبلا هم نمونه‌هایش در بزنگاه‌های مختلف پخش شده بود. اصلا دفاع مهمانان از وطن (حاکمیت) نچسب است و پس‌زننده. 

راستی، اگر یکی از مهمانان چند وقت دیگر حرفی علیه حاکمیت بزند، بد می‌شود که! خلاصه، این بساط خیلی مسخره است و «خط قرمز» هیچ نسبتی با یک برنامه اقناعی و تاثیرگذار ندارد. شما مشکلات را حل کنید، مردم بلدند چطور از وطن و دین دفاع کنند.