دربی فینال حذفی هر لحظه نزدیکتر می‌شود و هیجان نزد هواداران دو تیم مدام بالاتر می‌رود.
برترین‌ها- امیر عبودزاده: دربی فینال حذفی هر لحظه نزدیکتر می‌شود و هیجان نزد هواداران دو تیم مدام بالاتر می‌رود. این دربی متفاوت از همه بازی‌های سال‌های اخیر این دو تیم است. یک بازی در اوج حساسیت و در شرایطی که هر دو تیم در آمادگی کامل‌اند و بازی‌های گذشته‌شان را با گل‌های زیاد برنده شده‌اند. اگر بگوییم این شرایط در تاریخ بازی‌های دو باشگاه زیاد تکرار نشده اغراق نکرده‌ایم.
همه این نکات تب بازیکنان و تماشاگران این مسابقه را به بالاترین حد ممکن خواهد رساند. همه تصور می‌کنند که تیم‌شان با این سطح از کیفیت و تکامل می‌تواند برنده بازی باشد. بیره نیست. هر دو تیم شایسته‌اند و همین الان اگر در آسیا بازی می‌کردند می‌توانستند حریف بطلبند. اما از اینها که بگذریم بالاخره کدام تیم شانس بالاتری دارد؟ پیش‌بینی‌ها کفه کدام طرف را سنگین تر نشان می‌دهد. اجازه بدهید در فشرده‌ترین و خلاصه‌ترین شکل ممکن احتمالات این بازی را بررسی کنیم.
یک- ساپینتو نشان داده که مربی ایده‌مندی است. در این فصل هم تیمش را خوب ساخته و اگر بدشانسی‌هایش نبود، می‌توانست جام قهرمانی لیگ را بغل بزند. او نمی‌خواهد به آخرین شانسش پشت پا بزند. همه انگیزه‌های او حمع شده‌اند تا این 90 (یا 120) دقیقه را به نفع خود تمام کند. پرسپولیس در آهرین بازی مقابل هوادار نشان داد که شکننده است و غلبه بر آن ناممکن نیست.
دو- استقلالی‌ها فصل پرفشاری را پشت سر گذاشته‌اند. پر از دردسر و بدون افتخار. آنها حالا می‌توانند با یک جام ورق را برگدانند. هواداران با همه وجود برایشان فریاد خواهند زد و بازیکنان آخرین ذره‌های انرژی‌شان را همین جا استفاده خواهند کرد. چهارشنبه آخرین روز دنیاست و پس از آن دنیا تمام می‌شود. استقلال باید برنده شود. الان یا هیچوقت.
سه- خط حمله استقلال رویایی است. محبی و قائدی در بهترین دوران ورزشی‌شان هستند و اگر چنین کیفیتی را حفظ کنند به راحتی می‌توانند در اروپا بازی کنند. تیم استقلال در لیگ هم با ترکیب سه مهاجم همه را تکه پاره کرده و فقط جلوی رقبای اصلی کم آورده. ارسلان انگ بازی‌های دربی است. پیمان بابایی و سجاد شهباز زاده هم هستند. این خط آتش بی‌رحم است و اگر نتواند آخرین بازی فصل را با گل و پیروزی تمام کند، تمام فصل تبدیل به خاطره‌ای سیاه خواهد شد.
چهار- حذفی بودن بازی نگاه‌ها را به نفع استقلال برمی‌گرداند. این بازی باید برنده داشته باشد و تیم محافظه‌کار و دفاعی کار سختی خواهد داشت. کمتر کسی است که نداند این روزها استقلال بی‌قرار‌ترین تیم لیگ در فاز هجومی است و می‌آید که انتحاری بازی کند. همان چیزی که هر تک بازی را می‌تواند به نفع تیم پایان دهد. یحیی نشان داده برای دربی‌ها دست به عصاست و این روحیه ممکن است در فینال حذفی هدیه‌ای به استقلال باشد.
پنج- ملی‌پوشان پرسپولیسی کم و بیش مشخص‌اند و با آؤامش بیشتر و خیال راحت‌تر بازی می‌کنند. اما استقلالی‌ها برای گرفتن سهمیه تیم‌ملی باید به آب و آتش بزنند. از خود قائدی در پیشانی حمله که احساس می‌کند می‌تواند فیکس تیم‌ملی باشد و بهش کم‌توجهی شده تا حسین حسینی درون دروازه. از سعید مهری و آرش رضاوند تا جعفر سلمانی همه این انگیزه را دارند تا با یک بازی فوق‌العاده به پیراهن ملی چنگ بزنند. این همه انگیزه حتی یک تیم متوسط را می‌تواند از جا بلند کند. استقلال که جای خود دارد.
یک- اگر بیرانوند در تیم‌ملی و برای سال‌های پیش رو همان گلری باشد که در نیم فصل دوم لیگ دیده‌ایم، باید اسمش را در کنار بهترین دروازه‌بان‌های تاریخ فوتبال ایران نوشت. او یک شماره یک بی‌نظیر است. در بازی با پا در شروع‌های دوباره و حتی در گرفتن پنالتی. جایی که می‌تواند سرنوشت فینال را تعیین کند. اگر بیرانوند بازیگوشی‌ها و ریسک‌های عجیبش را کنار بگذارد و روحیه داشته باشد. کابوس استقلال خواهد بود. بازیکنی که به تنهایی برای پیروزی کفایت می‌کند.
دو- پرسپولیس برخلاف استقلال هیچ مصدومی ندارد. نبودن یامگا و عارف علامی یعنی تغییر آرایش اجباری حریف و پرسپولیس با همان اسکادی به میدان می‌رود که چهار پنج بازی اخیر را برایش تاریخی و رویایی کرده. این آرامش خیال، این چفت و بست تکراری و این آشنایی نفرات که در بازی‌های آخر پرسپولیس چشم‌بسته هم را پیدا می‌کردند، فقط یک بازی دیگر باید ادامه پیدا کند. پرسپولیس در سال 1402 نشان داده که مغرور نمی‌شود و هر بازی را جدی می‌گیرد. حالا هم یک بازی در کار است. چرا نباید برد در لیگ را تکرار کرد؟
سه- پرسپولیس با وجود تفکر هجومی، آرایش هجومی ندارد. بازی با پنج هافبک و تنها یک مهاجم ثابت، اگر یک جا به کار پرسپولیس بیاید، همین بازی است که تکلیف در میانه میدان مشخص خواهد شد. پرسپولیس در میانه میدان صادقی، ترابی، سرلک و سروش در شرایط آمادگی جسمانی و ذهنی که دارند آرزوی هر مربی برای وسط زمین هستند. این اسم‌ها با تجربه ملی که دارند بی‌شک بر خط میانی استقلال می‌چربند. البته روی کاغذ. اگر این چربش تا زمین چمن ادامه پیدا کند، پرسپولیس حریفش را در همان میانه زمین قربانی خواهد کرد.
چهار- یحیی از نادیده گرفته شدن برای تیم‌ملی زخم خورده است. احتمالا خود امیرقلعه‌نویی هم تایید خواهد کرد که اگر مربیان ایرانی گزینه نیمکت ملی باشند، یحیی یکی از اولین نام‌هاست. او با یک دبل در این فصل همه شایستگی‌هایش را به تاریخ سنجاق خواهد کرد. مربی محبوبی برای داخل و بیرون زمین. او حتما این بازی را مهم‌ترین بازی زندگی‌اش می‌داند و بمب انگیزه است.
پنج- این که پرسپولیس یک گلزن تمام عیار و یک تمام‌کننده ویرانگر ندارد، همه فصل آزارش داده و چهارشنبه شب می‌تواند برگ برنده‌اش باشد. در بازی‌های اخیر بازیکنان زیادی برای پرسپولیس گل زده‌اند. از وحید امیری و ترابی و صادقی تا گولسیانی در قلب دفاع. حالا استقلال در حملات باید کدام را بگیرد و کدام را آزادتر بگذارد. این تعداد بازیکن آماده و مستعد گلزنی بی‌شک خط دفاع هر تیمی را گیج خواهد کرد. به خصوص روی حملات سریع و ضربه‌های ایستگاهی داشتن این تعداد بازیکن گلزن برای یحیی شبیه یک هدیه آسمانی است. آنها فقط یک بازی دیگر باید خود را نشان بدهند و آن بازی چرا چهارشنبه شب نباشد؟ این پرسپولیس برای بردن و قهرمان شدن در جام حذفی چی کم دارد؟
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها