در این مقاله از دکتر شیرین ولی زاده، سعی در بررسی بازی های روانی مردم داریم
در آغاز روز که پا به اجتماع می گذاریم درود و سالم می گوییم. این آغاز روابط اجتماعی ماست که به نوعی می خواهیم
با دیگران ارتباط داشته باشیم. چشم ما به انسان هایی شبیه خودمان می افتتد که گاهی به طور ناخودآگاه یا ناهوشیار و یا گاهی به صورت خودآگاه و هوشیار وارد یک تعامل یا تبادل ارتباط اجتماعی می شویم.
هرکسی به طرق مختلفی می خواهد به دیگران کلک حقه و نیرنگ بزند سر مشتری را کلاه بگذارد از زیرکار در برود و
یا خود را برتر نشان دهد. او به راحتی دروغ می گوید و در ظاهر دروغ را محکوم می کند اما به صورت ناخودآگاه
دروغ های ریز و درشت می گوید. از خود راضی است خودش را آدم زرنگ و موفقی می داند. او شکلی از درنده خویی و بی وجدانی را در محور بازی های روانی تجربه می کند. این انسان دوپا بازی را از همان کودکی یاد گرفته است. مثل بچه روباه از مادر و پدر خود می آموزد که نیرنگ باز باشد تا بهتر بتواند برنده شود.
نیرنگ اساس رفتاری انسان ناسالم و بیمار است.انسان در ظاهر می خواهد به عشق دوستی هدلی و صمیمیت برسد. اما بازی های بد سد راهی هستند تا انسان این واژه ها را به طور خالص تجربه کند.
در نتیجه جامعه ی ناسالم و بیمار یعنی مجموعه ای از انسان که به بازی های روانی بد و خطرناک مشغول اند.
الف) پیام و لایه های اجتماعی
ب ) پیام و لایه های روان شناختی
الف) بازی ناخود آگاه
ب) بازی خودآگاه
1 )فردی می خواهد دیگری را بازی دهد.
2)فرد دوم می خواهد فرد اول را فریب دهد.
3)هر دونفر می خواهند یکدیگر را بازی دهند.
4)گاهی یک جمع یا گروهی می خواهند یک فرد را بازی دهند.
5)گاهی یک فرد می خواهد یک گروه را فریب دهد.
6)گاهی به صورت ناخود آگاه فرد علیه خودش و من کودک درون خود بازی روانی راه می اندازد و برای نابود
کردن
در روابط اجتماعی خیلی ها استاد بازی کردن هستند و عده ای دیگر هم زمینه ی بازی و فریب خوردن را دارند.
1)بازی های خانوادگی
2)بازی های اجتماعی
3)بازی های اقتصادی
4)بازی های سیاسی
1)من می بازم-تو میبری
2)من میبرم- تو می بازی
3)من می بازم- تومیبازی
4)من میبرم-توهم میبری
پاسخ ها