میکروپنیس یا کوچکی آلت تناسلی؛ آیا می تواند بر زندگی جنسی تأثیر بگذارد؟

میکروپنیس یک آلت تناسلی غیر معمول کوچک است

میکروپنیس به آلت تناسلی مردانه گفته می شود که در حالت نعوظ کمتر از 7 سانتی متر طول دارد. این یک بیماری نسبتاً نادر است که از هر 200 مرد 1 نفر را مبتلا می کند. در این مقاله از ، به بررسی علل، علائم، درمان و راه های مقابله با میکروپنیس می پردازیم.

میکروپنیس یک آلت تناسلی غیر معمول کوچک است که در دوران نوزادی یا اوایل کودکی کشف می شود. این معمولاً نتیجه کمبود تستوسترون جنین است. در برخی از افراد، درمان هورمونی اولیه ممکن است به تحریک رشد آلت تناسلی به سمت طول طبیعی‌تر کمک کند.

میکروپنیس چیست؟

میکروپنیس یک اصطلاح پزشکی برای آلت تناسلی کوچک اما دارای ساختار طبیعی است. عوامل هورمونی یا ژنتیکی می توانند باعث این وضعیت شوند. پزشکان و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی معمولاً این وضعیت را در دوران نوزادی یا در سال های اولیه زندگی تشخیص می دهند.

در صورت عدم وجود مشکلات سلامتی دیگر، میکروپنیس می تواند عملکرد طبیعی داشته باشد. افراد مبتلا به میکروپنیس می توانند ادرار کنند و نعوظ داشته باشند.

میکروپنیس معمولاً نتیجه کمبود تستوسترون جنین است

اندازه میکروپنیس چقدر است؟

پزشک اندازه میکروپنیس را با طول کشش آلت تناسلی (SPL) تعیین می کنند. راه مناسب برای ایجاد SPL این است که به آرامی آلت تناسلی را بکشید، آن را نزدیک بدن نگه دارید و از نوک تا پایه آلت تناسلی اندازه گیری کنید. پزشکان میکروپنیس را در صورتی تشخیص می دهند که طول آن کمتر از 2.5 انحراف استاندارد کمتر از حد متوسط ​​باشد. مثلا:

• متوسط ​​طول آلت تناسلی (SPL) برای مردان بالغ 5.25 اینچ است. SPL 3.67 اینچ یا کمتر نشان دهنده میکروپنیس بالغ است.

• میانگین SPL برای یک نوزاد 1.4 اینچ است. SPL 0.75 اینچ یا کمتر نشان دهنده میکروپنیس نوزاد است.

علائم میکروپنیس چیست؟

شایع ترین علامت میکروپنیس در نوزادان آلت تناسلی است که وقتی به آرامی کشیده می شود اندازه آن کمتر از 0.75 اینچ است. در بزرگسالان، آلت تناسلی با اندازه 3.67 اینچ یا کمتر زمانی که به آرامی کشیده شود، یک میکروپنیس است.

میکروپنیس می تواند به خودی خود ایجاد شود، اما اغلب به دلیل اختلالات هورمونی یا شرایط مادرزادی (که در بدو تولد وجود دارد) با سایر مشکلات سلامتی همراه است. علائم کودک شما به علت میکروپنیس بستگی دارد.  

برخی از افراد مبتلا به میکروپنیس ممکن است تعداد اسپرم کمتری داشته باشند، اما همیشه اینطور نیست.

پزشک می تواند میکروپنیس را با معاینه فیزیکی تشخیص دهد

چه چیزی باعث میکروپنیس می شود؟

میکروپنیس معمولاً به دلیل کمبود تستوسترون جنینی ایجاد می شود که می تواند نتیجه شرایط مختلفی از جمله سندرم پرادر-ویلی، سندرم کالمن یا معمولاً هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروپیک باشد.

هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروپیک زمانی رخ می دهد که هیپوتالاموس شما (بخشی از مغز که سیستم عصبی خودمختار و غده هیپوفیز را کنترل می کند) ترشح نمی کند. هورمون هایی که بیضه های شما را برای تولید تستوسترون تحریک می کنند. این فرآیند برای بلوغ طبیعی و عملکرد تولید مثل ضروری است.

گاهی اوقات، هیچ دلیل شناخته شده ای برای میکروپنیس وجود ندارد.

میکروپنیس چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما می تواند میکروپنیس را با معاینه فیزیکی تشخیص دهد. آنها به آرامی آلت تناسلی شما را کشیده و اندازه می گیرند. سپس این عدد با محدوده اندازه گروه سنی خاص شما مقایسه می شود.

علائم کودک شما به علت میکروپنیس بستگی دارد

میکروپنیس چگونه درمان می شود؟

رایج ترین درمان های میکروپنس شامل تستوسترون درمانی و جراحی است.

افراد در هر سنی می توانند از درمان میکروپنیس بهره مند شوند. اما اگر یک پزشک این بیماری را در دوران نوزادی تشخیص داده و درمان کند، شانس موفقیت بیشتر است.

اگر کودک شما میکروپنیس دارد، پزشک شما ممکن است شما را به یک متخصص اورولوژی اطفال یا متخصص غدد ارجاع دهد.

تستوسترون درمانی برای میکروپنیس

خط اول درمان معمولا یک دوره کوتاه تستوسترون است. این درمان توانایی آلت تناسلی را برای پاسخ به هورمون رشد آزمایش می کند. 

پزشک شما ممکن است تزریق تستوسترون یا ژل پوستی تستوسترون را توصیه کند. مطالعات نشان می دهد که رشد آلت تناسلی با درمان تستوسترون در بسیاری از نوزادان خوب است، اما اینکه آیا این رشد در دوران بلوغ و بزرگسالی ادامه می یابد یا خیر، مشخص نیست. شما نباید تزریق تستوسترون یا ژل های پوستی را امتحان کنید مگر اینکه توسط پزشک شما تجویز شده باشد.

اگر درمان با تستوسترون به طول آلت تناسلی اضافه نکند، پزشک شما ممکن است درمان های دیگری را امتحان کند.

جراحی میکروپنیس

اگر بزرگسالی هستید که به جراحی میکروپنیس فکر می کنید، مطمئن شوید که خطرات و مزایای موقعیت خاص خود را به وضوح درک کرده اید.

چه مدت طول می کشد تا پس از جراحی میکروپنیس بهبودی حاصل شود؟

زمان نقاهت پس از جراحی میکروپنیس به عوامل مختلفی مانند سابقه سلامتی و ظرفیت التیام بدن شما بستگی دارد. اکثر افراد می توانند در حدود چهار تا شش هفته به سر کار، مدرسه و سایر روال های عادی برگردند. اگر شغل شما به فعالیت بدنی نیاز دارد، احتمالاً باید شش تا هشت هفته صبر کنید.

تزریق تستوسترون یکی از راههای درمان میکروپنیس است

اگر میکروپنیس داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

چشم انداز زندگی افراد مبتلا به میکروپنیس بسته به علت آن متفاوت است. به عنوان مثال، افرادی که به دلیل کمبود هورمون میکروپنیس دارند، معمولاً چشم انداز خوبی دارند، به خصوص با تشخیص و درمان به موقع. آنها معمولاً در سنین پایین‌تر به درمان با تستوسترون به خوبی پاسخ می‌دهند، طول آلت تناسلی کافی پیدا می‌کنند و می‌توانند در بزرگسالی به طور طبیعی عمل کنند.

سایر اختلالات، مانند سندرم عدم حساسیت به آندروژن، گاهی اوقات برای درمان چالش برانگیزتر هستند. درمان هورمونی برای این افراد جواب نمی دهد. در این موارد، آلت تناسلی آنها ممکن است کوچک باقی بماند.

چگونه افراد با داشتن میکروپنیس کنار می آیند؟

اگر درمان زودهنگام برای میکروپنیس ناموفق باشد، مقابله با این بیماری می تواند دشوار باشد.در همه موارد، مشاوره روانشناسی و خدمات اجتماعی در حفظ سلامت روانی و عاطفی مفید خواهد بود. میکروپنیس یک بیماری نادر است و نحوه درمان آن به عوامل زیادی بستگی دارد. پزشک شما در هر مرحله با شما در مورد گزینه های شما صحبت خواهد کرد.

آیا داشتن میکروپنیس تاثیر منفی بر عملکرد جنسی دارد؟

اکثر افراد مبتلا به میکروپنیس در رابطه با رابطه جنسی عملکرد طبیعی دارند. میکروپنیس بر توانایی شما برای ادرار کردن، خودارضایی یا رسیدن به ارگاسم تأثیر نمی گذارد.

لازم نیست میکروپنیس مانعی برای رابطه جنسی باشد. اگر متوجه شدید که دخول مشکل است، می توانید راه های دیگری برای لذت بردن از رابطه جنسی با شریک زندگی خود را کشف کنید. در مورد غلبه بر اضطراب در مورد اندازه آلت تناسلی با یک مشاور یا درمانگر جنسی صحبت کنید.

عوامل مختلفی می توانند باعث میکروپنیس شوند

سوالات متداول درباره میکروپنیس

1. میکروپنیس چیست؟

میکروپنیس به وضعیتی گفته می شود که در آن آلت تناسلی مردانه در حالت نعوظ کمتر از 7 سانتی متر طول دارد. این وضعیت معمولاً در اثر عوامل ژنتیکی ایجاد می شود، اما می تواند ناشی از عوامل دیگری مانند مشکلات هورمونی یا عدم تعادل هورمونی نیز باشد.

2. چه عواملی باعث میکروپنیس می شوند؟

عوامل مختلفی می توانند باعث میکروپنیس شوند، از جمله:

عوامل ژنتیکی ، مشکلات هورمونی و عدم تعادل هورمونی

3. آیا میکروپنیس قابل درمان است؟

درمان میکروپنیس به علت آن بستگی دارد. اگر میکروپنیس ناشی از عوامل ژنتیکی باشد، معمولاً قابل درمان نیست. اما اگر میکروپنیس ناشی از مشکلات هورمونی یا سایر عوامل باشد، ممکن است با درمان بتوان آن را درمان کرد.

4. آیا میکروپنیس بر باروری تأثیر می گذارد؟

در بیشتر موارد، میکروپنیس بر باروری تأثیر نمی گذارد. اما در برخی موارد، میکروپنیس می تواند باعث کاهش تعداد اسپرم یا کیفیت اسپرم شود.

5. آیا میکروپنیس بر رابطه جنسی تأثیر می گذارد؟

در برخی موارد، میکروپنیس می تواند بر رابطه جنسی تأثیر بگذارد. آلت تناسلی کوچکتر ممکن است برای دخول کافی نباشد و یا ممکن است باعث درد یا ناراحتی در شریک جنسی شود.

6. آیا میکروپنیس یک اختلال روانی است؟

میکروپنیس به خودی خود یک اختلال روانی نیست. اما برخی از افراد مبتلا به میکروپنیس ممکن است از نظر عاطفی یا جسمی تحت تأثیر آن قرار بگیرند. این افراد ممکن است احساس نارضایتی از بدن خود داشته باشند یا در برقراری رابطه جنسی مشکل داشته باشند. در این موارد، ممکن است فرد به درمان روانی نیاز داشته باشد.

7. آیا میکروپنیس قابل پیشگیری است؟

در بیشتر موارد، میکروپنیس قابل پیشگیری نیست. اما اگر میکروپنیس ناشی از کمبود تستوسترون باشد، می توان با درمان جایگزینی تستوسترون از آن پیشگیری کرد.

توصیه پایانی 

اگر فرزند شما میکروپنیس دارد یا اگر نگران اندازه آلت تناسلی خود هستید پزشک شما می تواند در مورد گزینه های درمانی با شما صحبت کند. آنها همچنین می توانند شما را به یک مشاور یا درمانگر ارجاع دهند که می تواند به شما کمک کند تا بر هر گونه اضطراب مرتبط با میکروپنیس غلبه کنید. در جامعه، اندازه آلت تناسلی اغلب به اشتباه با مردانگی برابری می شود. در نتیجه، افراد مبتلا به میکروپنیس ممکن است احساس خجالت یا خودآگاهی کنند. اما درک این نکته مهم است که اندازه آلت تناسلی ربطی به مردانگی ندارد. افرادی که آلت تناسلی کوچک‌تر از حد متوسط ​​دارند، هنوز زندگی سالم و فعال جنسی دارند.

گردآوری:بخش سلامت