خروجی برنامه جدید عادل فردوسی‌پور، شبیه ویژه‌نامه‌های زرد نوروزی در مجله‌های قدیمی شده است.
دنیای اقنصاد: همین اول مطلب بنویسیم که ما هم مثل خیلی از مردم ایران عادل فردوسی‌پور را دوست داریم، صحت و سلامت او را در سال‌های طولانی کارش ستایش می‌کنیم و کوچ اجباری‌اش از صداوسیما را هم تصمیمی غیرمنصفانه دانسته‌ایم که بارها بابتش مدیران سازمان را نقد کرده‌ایم؛ آن‌قدر که از شماره خارج است. با همه اینها اما، پرسش اینجاست که سال‌ها بعد از خروج از تلویزیون، آیا عادل از نقطه‌ای که در آن ایستاده رضایت دارد؟ آیا این همه آن کاری است که برنامه‌ساز باهوش و خوش‌ذوق دو دهه گذشته می‌توانست انجام بدهد؟ بعید می‌دانیم.
این شب‌ها فردوسی‌پور در رسانه خودش یعنی فوتبال ۳۶۰ در حال پوشش دادن مسابقات یورو ۲۰۲۴ است، اما آنچه از قاب این رسانه منعکس می‌شود بیشتر از آن که بحث فنی و فوتبالی یا حتی ساختاری و مدیریتی باشد، نوعی دورهمی و خوش‌باشی با ستاره‌هاست که بعضی از آنها در کمال شگفتی همان اول کار اعتراف می‌کنند هیچ قرابتی با فوتبال ندارند و از این ورزش بدشان می‌آید! از جمله سیروان خسروی، خواننده که همراه برادرش زانیار در این برنامه حاضر شده بود، ادعا کرد: «فوتبال ذهن آدم‌ها را مسموم می‌کند.» خب پرسش اینجاست که چنین میهمانانی چه کمکی می‌توانند به یک برنامه تخصصی پوشش جام ملت‌های اروپا بکنند؟ شبیه همین مواضع کم و بیش از سوی میهمانان عجیب دیگر نیز تکرار شد. می‌فهمیم که تماشای این سلبریتی‌ها جذاب است و اصلا همین که آنها دعوت فوتبال ۳۶۰ را می‌پذیرند، به منزله قدرت و ضریب نفوذ فردوسی‌پور و رفقاست، اما آیا واقعا این کافی است؟
شهرتی که عادل امروز به دست آورده و به پشتوانه آن می‌تواند این همه ستاره را به خط کند، بیش از هر چیز دیگری به خاطر تلاش‌های شجاعانه‌اش برای سالم‌سازی فضای ورزش و به زبان آوردن حرف دل مردم بوده است. کنجکاوی و ماجراجویی او در حوزه فوتبال که در سال‌های آغازین دهه هشتاد در ژانر تلویزیون بسیار نوآورانه هم به نظر می‌رسید، از عادل چهره مردی را ساخت که دنبال اصلاح مشکلات، گرفتن مچ آدم‌های ناسالم و نور تاباندن بر وجود نازنین «حقیقت» است؛ امروز از آن مجری و برنامه‌ساز چه باقی مانده؟ خداوکیلی فردوسی‌پوری که به دادکان و صفایی‌فراهانی تریبون می‌داد و با گوشه رینگ بردن علی پروین و امیر قلعه‌نویی علیه سنت می‌شورید کجا و فردوسی‌پوری که یکسره در حال تفریح با پژمان جمشیدی و هوتن شکیبا و محمد بحرانی است کجا؟
زمانی که عادل را ناجوانمردانه از تلویزیون راندند، گفتند دیگر تریبون ندارد و سخت است از او بخواهیم کار کند؛ حالا که رسانه‌ای با این همه رنگ و لعاب و اسپانسرهای گردن‌کلفت در اختیارش است، چرا خروجی برنامه‌اش شبیه ویژه‌نامه‌های زرد نوروزی در مجله‌های قدیمی شده است؟ سال‌های اجرای نود، فردوسی‌پور گاهی برنامه‌های آخر سالش را به دعوت از هنرپیشه‌های معروف اختصاص می‌داد که حکم «نفس‌کش» را داشت؛ به هر حال کل سال را به افشاگری و فاش‌گویی پرداخته بود و شاید اشکالی نداشت که در برنامه شب عیدش با امثال رامبد جوان و حبیب رضایی توی سر و کله هم بزنند. حالا اما عادل کل آن ۵۱هفته اول را رها کرده و در فوتبال ۳۶۰، الگوی همان برنامه آخر سال نود را دنبال می‌کند. در غیر این صورت انصافا طی این چند سال، چند برنامه به دردبخور و جریان‌ساز از او دیده‌اید؟ این همان عادلی است که یک شب روی آنتن تلویزیون برنامه می‌ساخت و یک هفته کل اهالی فوتبال مشغول واکنش نشان دادن به آن بودند؟ حیف از استعدادی که این‌طور به بیراهه رفت...
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها