هیچ بچه ای ترسو به دنیا نمی آید. برخی کودکان بدلیل تفاوت در شخصیت یا ویژگی های ارثی شجاع تر (بی باک تر) و برخی دیگر خیلی محتاط و محافظه کار هستند که اینها جز ترس بشمار نمی‌آیند. بخشی از رشد کودکان همراه با ترس و از بدو تولد تا مقاطع سنی متفاوت است. اضطراب و اختلالات فکری در نتیجه ترس کودکان بروز می کند که همواره والدین و پرستار کودک می بایست از ترس کودک و عوامل ایجاد آن جلوگیری کنند.
کودکان با توجه به اینکه در دوران زندگی کودکانه خود همراه تفریح و لذت و بازی هستند، اما واکنش هیجانی و عاطفی یا فیزیکی “ترس” را با توجه به مکان و زمان خاص از خود دارند. موارد و چیزهایی که کودک تا به حال تجربه نکرده یا مشاهده نکرده، عامل هراس کودک می شوند.
ترس در کودکان با توجه به دوره های سنی متفاوت خواهد بود و در برخی موارد طبیعی است. موارد طبیعی بودن ترس مانند: پرهیز از خطر، ترس کودک چند ماهه بدلیل عدم شناخت دیگران و شناخت تنها مادر و وابستگی و نزدیکی به مادر.
ترس بسیار مؤثر بر سلامت جسمی و روانی کودک است. کودکان ترسو ویژگی‌هایی رو به خود میگیرند که امکان دارد در زندگی حال و حتی شغل آینده با مشکل مواجه شوند. ازجمله علائم ترسهای کودکان خجالت و گوشه گیری، قدرت تصمیم گیری پایین و برخی دیگر:
انواع ترس کودکان با توجه به رشد و بزرگ شدن یا مقاطع سنی متفاوت خواهد بود. همانطور که پیشتر اشاره شد ترس کودک از بدو تولد تا حدود یک سالگی طبیعی و بدلیل عدم شناخت است.
ترس شرطی کودک و محیط تازه: دوره بعدی ترس طبیعی کودک زمان راه افتادن کودک است که در دوره کودک بدون همراهی مادر و مستقل در محیطی تازه قدم میگذارد و تجربه راه رفتن را تاکنون نداشته است. در این دوره خود والدین نیز نگران و مضطرب هستند. در این مواقع به‌جای نگرانی والدین یا پرستار کودک در منزل نزدیک و در دسترس کودک بوده و بعد از هراسیدن او را در بغل گیرند.
گاهی نیز کودک در اثر ترس دیگر کودکان و همبازی و هم سن هایش از حتی یک اسباب بازی می ترسند. این موضوع حتی در نبود کودک دیگر هم ممکن است در کودک شما ترس از این وسیله بازی باشد. دراینصورت بچه دچار ترس شرطی می شود.
نکته: افراد خانواده در ترسو بودن کودک نقش بسزایی دارند. والدین نباید خیلی مضطرب و هراس داشته باشند. همواره والدین و نگهدار کودک می بایست بچه را تشویق کنند و خود از چیزی نهراسند.
همانطور که روانشناسان گفته اند: اکثر کودکان ترس از تاریکی داشته و بیشتر کودکان زیر 6 سال این نوع ترس را دارند. ترس از تاریکی در کودکان در این سنین طبیعی است. در این مورد والدین و خانواده یا مراقب کودک نباید آن را بد بدانند یا کودک را تمسخر کرده چراکه اشتباه است.
کودک از اتاق تاریک میترسد. کودک هنگام خواب با چراغ روشن تمایل به خوابیدن دارد و از خاموشی می هراسد. دلیل ترس از تاریکی کودک بیشتر تخیلات و تصورات کودک است. بنابراین با تصورات خیالی کودک هیولاهایی در تاریکی می سازد.
کودک در تاریکی نمی داند چه کاری انجام دهد پس روی به تصوراتش میاورد. از وظایف پرستار کودک در منزل و والدین آگاهی دادن به کودک است و هرگز کودک را از هیولا و اشیاء در تاریکی نترسانید.
گاهی بخاطر عدم اطمینان از حضور والدین و ندیدن آنها در تاریکی کودک ترسیده، در صورتی که این عادت ترس با گرفتن دست کودک توسط یکی از والدین هنگام تاریکی از بین خواهد رفت.
در برابر تاریکی های شبانه با کودک همدردی کنید و با صدای آرام با او صحبت کرده و قصه گویی کنید.
کودکانی که از صدای بلند یا صدای ناگهانی (صدای جیغ کودکان، صدای موسیقی بلند و …) میترسند و با دیگران ارتباط برقرار نمی کنند، ابتدا می بایست دیگر حس های کودک را تست کرد. حس بویایی، لامسه، چشایی و بینایی کودک تست شود که بیش یا کمتر از حد نرمال دریافت میکند؟ یا خیر، چراکه در برخی موارد به‌صورت ژنتیکی حساسیت شنیداری بسیار بالایی دارند و در محیط های شلوغ و پر سر و صدا آرامش نداشته و می هراسند. در غیر اینصورت با فرکانس های متفاوت می توان گوش را تحریک کرد. همچنین والدین یا مراقب کودک آرام آرام باید کودک را عادت دهند و می توانند در مواجهه با صدای بلند مانند موسیقی بلند و … کانال وردی گوش را با دست بسته و چند لحظه بعد اندکی مسیر شنوایی را باز بگذارید این تمرین را بارها انجام داده تا کودک با صدا عادت کند. در این مواقع که کودک از صدا می ترسد او را در آغوش گرفته و ابراز همدلی کنید. با ارامش با کودک صحبت کرده که میدانید صدا اذیتش می کند و بیا گوشهایت را ببندیم و بعد کمی باز کنیم و اگر اذیتت کرد دوباره گوشاتو می بندیم … این کار را انقدر انجام داده که کودک سازگاری پیدا کند.
خانواده این نوع ترس کودکان را در کودکی می بایست حل کنند یکی از راه ها مراجعه به پزشک و روانشناس است. در صورتیکه که این مشکل حل نشود کودک در سنین بالاتر و هنگام حضور در جوامع شلوغ مثل مدرسه نمیتواند خودش را با محیط وفق دهد و در ارتباط با هم سن و سالانش آسیب می بیند.
ترس از حیوانات در بیشتر کودکان وجود دارد و این نوع ترس در سن 2 تا 3 سالگی با توجه به افزایش درک کودک شروع می شود. ترسیدن از حیوانات گاهی از تجربه خود کودک مثل نیش زدن زنبور یا پارس سگ و گاهی از ترس والدین است.
میزان ترس کودکان از حیوانات را بشناسید به عنوان مثال بعد از دانستن علت ترس، از کودک خواسته میزان آن را با دست و شمارش نشان دهد.
درمان ترس از حیوانات کودکان را کم‌کم شروع کنید مثلا ابتدا با تصاویر حیوانات و اسباب بازی آن و سپس داستان های حیوانات که نکته ی منفی ندارد. به کودک خود آگاهی در مورد حیوانات دهید و فواید آنها را بگویید. برای آنها فیلم ها و انیمیشن های مرتبط را بگذارید.
منبع: https://www.asanism.com/blog/fear-of-children/
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها