سیلوسایبین دارای فعالیت آگونیست غالب بر روی گیرنده های سروتونین ۵-HT2A و ۵-HT1A است. دوزهای بسیار کم این ترکیب باعث خواب آلودگی و دوزهای متوسط آن باعث تغییر وضعیت هوشیاری به صورت قابل کنترل می شود و دوزهای بالاتر خاصیت روانگردان دارند که یک حالت آگاهی تغییر یافته موقت ناشی از مصرف داروهای روانگردان مانند ماسکالین، LSD، Psilocybin و DMT است و می تواند منجر به تجربیات ذهنی، اکتشافی، تفریحی، مذهبی و عرفانی شود. سیلوسایبین در دوزهای بالاتر میتواند منجر به تشدید پاسخهای عاطفی، افزایش توانایی در درون نگری، بازگشت به تفکر بدوی و کودکانه و فعالسازی رد حافظه واضح با زیر بناهای عاطفی بارز شود. مطالعات تصویربرداری عصبی با استفاده از تکنیکهای تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (FMRI)، توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) و الکتروانسفالوگرافی (EEG) چگونگی تعدیل فعالیت و اتصال سیناپس های مغز توسط سیلوسایبین را آشکار کرده اند. یکی از اهداف عصبی اولیه سیلوسایبین، گیرنده سروتونین است که در مناطق مختلف مغز وجود دارد.
پاسخ ها