بسته به مواد فعال استفاده شده، ضد عفونی کننده های دست را می توان به دو نوع طبقه بندی کرد: ۱- بر پایه الکل، ۲- بدون الکل. ضد عفونی کننده های حاوی الکل معمولا بین ۶۰ تا ۹۵ درصد الکل دارند، که به شکل های اتانول، ایزوپروپانول یا n-پروپانول است. در این غلظت ها، الکل بلافاصله پروتئین های میکروارگانیسم ها را تغییر می دهد و به طور موثری انواع خاصی از میکروارگانیسم ها را خنثی می کند.
محصولات بدون الکل عموما مبتنی بر ضدعفونی کننده ها، مانند کلرید بنزالکونیوم (BAC)، یا بر پایه داروهای ضد میکروبی مانند تریکوزان است. فعالیت ضد عفونی کننده ها و عوامل ضد میکروبی هر دو فوری و ماندگار هستند. بسیاری از ضد عفونی کننده های دست حاوی مواد نرم کننده ( مثلا گلیسیرین) هستند که از زبر شدن پوست دست جلوگیری کنند و مواد عطری هم به آنها اضافه شده تا دستان شما خوشبو بماندد.
سازمان بهداشت جهانی در کنترل و پیشگیری از بیماری ها، ضد عفونی کننده های دست الکلی را به ضد عفونی کننده های دست غیر الکلی ترجیح داده اند. دلیل تمرکز سازمان بهداشت جهانی بر روی محصولات بر پایه الکل نسبت به محصولات غیر الکلی، نگرانی درباره مواد شیمیایی مورد استفاده در محصولات غیر الکلی است.
پاسخ ها