فرق کوین با توکن چیست؟

یکی از رایج ترین اصطلاحات در بازار ارزهای دیجیتال کلمه توکن Token می باشد. تفاوت توکن و کوین یکی از رایج ترین سوالات کاربران در این بازار است. هزاران پروژه بلاک چین و ارزهای دیجیتال پس از بیت کوین ظهور کرده اند که بر اهمیت این سوال تاکید دارند.

 

 

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می شود، در واقع یک دارایی دیجیتالی به شمار می آید که به شبکه بلاک چین آن تعلق دارد. هر کوین، بخشی از شبکه بلاک چین آن از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین می باشد. هر کوین در شبکه بلاک چین خود هدف خاصی دارد، همانطور که بلاک چین بیت کوین، در ابتدا قصد داشت نیاز به رابط و واسط سوم در تراکنش های مالی را از بین ببرد.

 

 

 

 

توکن چیست؟

توکن ها در یک شبکه بلاک چین از قبل موجود، ایجاد می شوند. در واقع به خاطر قراردادهای هوشمند، توکن های زیادی در شبکه اتریوم ساخته می شوند. توکن های تولید شده در این پلتفرم با نام توکن های ERC20 شناخته می شوند. با این حال، Neo،  Waves و  Lisk، مانند اتریوم، می توانند توکن ها را میزبانی کنند. به عنوان مثال، توکن های تولید شده بر روی پلتفرم NEO، به عنوان توکن های NEP-5 شناخته می شوند. از آنجایی که اتریوم دارای بلاک چین خاص خود است، یک کوین به شمار می آید. همچنین، می توان از این موضوع نتیجه گرفت که اگر کیف پول دیجیتالی دارید که از اتریوم پشتیبانی می نماید، تمام دارایی هایی که از بلاک چین اتریوم استفاده می کنند، از جمله توکن های ERC20، با کیف پول شما سازگار می باشد.

 

 

مهم‌ ترین بلاک چین‌ های میزبان توکن ‌ها

بلاک چین اتریوم با پروتکل ERC20 در حال حاضر محبوب ترین بلاک چین برای میزبانی توکن ها می باشد. بسیاری از توکن‌ های محبوب مانند ERC20 Tether، Maker  یا EOS روی اتریوم کار می‌ کنند. بعد از اتریوم، بلاک چین های Tron، Cosmos و Tezos به ترتیب میزبان های بلاک چین محبوب برای توکن ها هستند.

 

 

تفاوت بین کیف پول توکن‌ و کوین

تفاوت مهم بین توکن ها و کوین ها، کیف پول و نحوه ذخیره این دارایی های دیجیتال است. هر کوین نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد که در یک بلاک چین منحصر به فرد قرار می گیرد. به این معناست که کیف پول بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم جدا هستند و امکان ارسال دارایی های بیت کوین مثلاً به آدرس اتریوم وجود ندارد. اما این قانون در مورد توکن ها کار نمی کند. شما می توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال نمایید. گاهی اوقات ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نمایش داده نشود، اما تراکنش مورد تایید و قابل دسترسی خواهد بود، اگرچه گاهی اوقات نیاز به دانش فنی دارد.

 

 

توکن ‌ها چگونه ساخته می ‌شوند؟

توکن ها را می توان در هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان های برنامه نویسی سطح بالا استفاده می کند ایجاد نمود. در حال حاضر اتریوم میزبان بیش از 80 درصد توکن های بازار می باشد و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند. برای ایجاد یک توکن، توسعه ‌دهندگان باید قرارداد توکن هوشمند خود را با استفاده از زبان ‌های برنامه ‌نویسی و استانداردهای تولید توکن ارائه ‌شده توسط تیم بلاک چین ایجاد نمایند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک چین پیاده ‌سازی کنند.

برای مثال زبان برنامه نویسی ساخت توکن (قراردادهای هوشمند) در اتریوم solidity می باشد و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-20 است. ساخت توکن به تنهایی در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (هزینه های شبکه) انجام می گیرد، اما ایجاد توکن نمی تواند ارزش آن را تضمین نماید. بسیاری از پروژه های ارز دیجیتال ترجیح می دهند ارز دیجیتال خود را بر اساس بلاک چین دیگری راه اندازی کنند و در صورت موفقیت در بازار، بلاک چین خود را بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه ها محسوب می شود. BNB ابتدا تجارت بر روی پلتفرم ERC20 را آغاز کرد و سپس بلاک چین مخصوص BEP2 را برای آن نوشت.

 

 

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب نماید و مورد قبول واقع شود، باید در یک پروژه کاربردی شرکت کرده و به صرافی های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار آسانی نخواهد بود. توکن هایی که با حضور خود بتوانند نیازی را برطرف کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه بدست بیاورند.

1. توکن ‌های کاربردی

به عنوان مثال، اگر بلیط فیلم را از طریق سیستم بلاک چین بخرید، در واقع یک توکن خریده اید. توکن های کاربردی خدمات ویژه ای را ارائه می دهند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده هستند. به طور مثال، توکن Vethor که بر روی پلتفرم بلاک چین Vechain کار می کند، به عنوان هزینه شبکه و سوخت استفاده می شود.

 

 

2. توکن ‌های امنیتی (Security Token)

برخی از توکن ها به عنوان مالکیت شخصی یک دارایی دیجیتال یا غیر دیجیتال استفاده می شود. این دارایی می تواند سهم یک شرکت یا سند مالکیت خانه باشد. این توکن ها در نتیجه افزایش نگرانی های دولت در مورد کنترل دارایی ها شکل گرفتند. توکن های امنیتی که توکن های اوراق بهادار نیز نامیده می شوند، به افراد حق توزیع دارایی ها را می دهند.

 

 

 

3. توکن ‌های معاملاتی (Transaction Token)

یکی از رایج ترین انواع توکن ها، توکن های تراکنش هستند. این توکن ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می نمایند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب می باشند. استیبل کوین ‌هایی مانند دای یا تتر از جمله این توکن ‌ها محسوب می شوند.

 

 

4. توکن حاکمیتی

یکی از مهم ترین انواع توکن ها، توکن های تراکنش هستند. داشتن این نوع توکن برای کاربر حق مشارکت در شبکه حق ایجاد می نماید. به طور مثال، رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی در پلتفرم اتریوم می باشد که به کاربران اجازه می ‌دهد وام بگیرند. این توکن یک پروژه دی فای  DeFi است که در سال 2020 آغاز شده است. طبقه‌ بندی توکن ‌ها فقط برای آسان ‌تر کردن درک نحوه کار آنها است و هر توکن لزوماً در یکی از این دسته‌ ها قرار نمی ‌گیرد یا ممکن است در دو دسته تعریف شود.

 

 

 

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در علم اقتصاد، کالایی (یا پول) در صورتی مشابه یا قابل تعویض (Fungible) در نظر گرفته می ‌شود که واحدهای آن قابل تعویض باشند و هیچ‌ یک از آنها کمتر از دیگری ارزش نداشته باشند. به طور مثال بیت کوین، دلار، ریال و کلا اسکناس ها، در دسته دارایی های مشابه قرار می گیرند. اسکناس 10 هزار تومانی دقیقاً همان اسکناس 10 هزار تومانی دیگر است و هر دو را می توان با یک مقدار کالا تعویض کرد. وقتی یک اسکناس 10000 تومانی را به دوست خود قرض می دهید، انتظار ندارید که بعداً همان اسکناس را پس بگیرید. در مقابل دارایی ‌های مثلی‌، چیزهای غیر مثلی (Non-fungible) قرار دارند که دور تا دور ما را احاطه کرده اند. به ‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیر مثلی می باشد.

به عنوان مثال، لپ تاپ، تلفن همراه و ماشین شما اقلام غیرمثلی می باشند. اگر ماشین خود را به دوستی که قصد سفر دارد قرض دهید، انتظار دارید دقیقاً همان ماشین را پس بگیرید نه ماشین دیگری. یک توکن غیرمثلی یا NFT یک دارایی دیجیتالی به شمار می آید که کمیاب و منحصر به فرد است و روی بلاک چین ذخیره و جا به جا می شود. اقلام بازی های رایانه ای، کلکسیون ها، آثار هنری دیجیتال، بلیط های رویداد، نام های دامنه، خانه و غیره در دسته توکن های غیرمثلی قرار می گیرند. در حال حاضر، 99 درصد از توکن ‌های بازار، مانند تتر و چین، لینک مانند هستند و همه واحدها از نظر ارزش مشابه و قابل تعویض می باشند. اما حوزه NFT روز به روز در حال گسترش است و توکن‌ های غیرمثلی  احتمالاً حجم بیشتری را از سهم بازار در آینده اشغال خواهند کرد.

 

 

کاربرد کوین چیست؟

کوین ها مانند پول در کیف پول یا حساب بانکی شما هستند. برخی از کوین های دیجیتال فقط به عنوان پول قابل استفاده هستند و هیچ کاربرد دیگری ندارند. این مورد در مورد توکن ها صدق نمی کند. موارد استفاده از کوین ‌ها به شرح زیر است:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی های ارزشمند استفاده کنید)
• سرمایه یا دارایی (آنها را می توان برای مقاصد سرمایه گذاری نگهداری کرد، مانند طلا)
• شما می توانید از بیت کوین (به عنوان یک کوین دیجیتال) برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان ها در دنیای واقعی استفاده نمایید (در بسیاری از کشورها می توانید در ازای پرداخت بیت کوین، خانه، ماشین و چیزهای دیگر بخرید).
• می توانید پس از خرید بیت کوین را نگه دارید تا در آینده با افزایش ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروش خود بهره مند شوید.
• این ارز دیجیتال به غیر از استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، کاربرد دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید بیت ‌کوین‌ های بیشتری را فقط با نگه‌ داشتن بیت‌کوین به دست آورید (مانند خرید سهام شرکتی که در پایان هر سال به شما سود سهام پرداخت می‌ کند). بیت کوین تنها به عنوان یک ارز دیجیتال استفاده می شود.