اصلاح نژاد در گوسفند

رکوردگیری و اصلاح نژاد در گوسفند

پیشرفت علمی انسان در تمام رشته ها منوط به تجزیه و تحلیل مسائل پیچیده و ساده نمودن عوامل و یا معیارهای قابل اندازه گیری است که بتوان آنها را بطور منطقی ارائه و نشان داد. افزایش بازدهی در دامپروری، با اندازم گیری صحیح صفات مورد نظر و محاسبه دقیق آنها ارتباط مستقیم دارد. خبرگی و هنر دامپروری در شناسائی و قضاوت دام های مناسب نیز زمانی می تواند در انتخاب افراد گله داشتی موثر باشد که با توجه به معیارهای قابل قبول صورت پذیرد.
تعداد و تنوع معیارهای نامبرده بخاطر اختلاف سلیقه دامپروران موجب گردیده است که روش استانداردی تهیه شود که براساس آن بتوان به نتیجه نهائی از نظر انتخاب افراد مناسب گله دست یافت.

به همین جهت تمام عوامل یا معیارهای موجود در یک دامداری را باید اندازه گیری نمود تا بعدا بتوان در ارزیابی نهائی، احتمال اشتباه را به حداقل ممکن رسانید. برنامه رکوردگیری بعنوان یک وسیله عملی، تنها با پیشرفت دانش دامپروران می تواند برای توسعه دامداری در یک منطقه مورد بهره برداری قرار گیرد و طبیعتا ارتباط دامدارها در یک منطقه با یکدیگر و یا بطور کلی در سطح کشور به این امر کمک بسزائی خواهد کرد. زیرا رکوردگیری در یک دامداری، بدون درنظر گرفتن برنامه سایر دامداری ها فقط بعنوان یک نمونه می تواند تلقی شود. بنابراین بهتر است که با همکاری دامدارهائی که از روش استاندارد پیروی می کنند یک برنامه ارزیابی نتایج ، مناسب ترین دامها را برای تهیه نسل بهتر بعنوان گله در نگهداری کرد.

سیر تحولات رکوردگیری در صنعت پرورش گوسفند

اجرای برنامه های رکورد گیری در گوسفند با مقایسه با سایر دام های اهلی متأسفانه از پیشرفت و توسعه محسوسی برخوردار نبوده است به همین علت روشهای پرورش گوسفند نیز با تغییر و دگرگونی های کمتری روبرو گردیده و شاید بتوان وجود مراتع ییلاقی کوهستانی و پرورش گوسفند را بصورت چرای آزاد یکی از عوامل مؤثر این امر دانست. بعلاوه تولید سریع محصولات گوسفند، با استفاده از زمین هایی که از نظر کشاورزی فقیر هستند موجب گردیده است که اجرای برنامه های اصلاح نژاد گوسفند در بسیاری از کشورها بعلت تقبل هزینه های مربوطه نادیده گرفته شود. به این امر می توان نارسائی در کمک های مالی و فنی دولت و نیز استفاده از روشهای سنتی و قد ینی را اضافه نمود. مجموعه عوامل فوق از تمرکز سرمایه در بخش پرورش گوسفند کاسته است. طبیعت سرزمین های پهناور و کوهستانی نیز خود نقش عمده ای در میزان سرمایه گذاری دامداران در امر گله داری دارد. چنانکه ایلات و عشایر ایران که حرفه اصلی آنها گله داريست از تأثیر تغییر ناگهانی طبیعت مصون نیستند و بخاطر مشکلات فوق و نیز بواسطه اقتصادی نبودن اجرای عملیات مربوط به رکوردگیری این نوع دامداران فرصت تهیه رکورد از گله خود را نداشته اند.

عمل رکوردگیری در کشورهای مختلف از ابتدای قرن اخیر شروع شده و احتمالا فنلاند اولین کشوری بوده که به این کار اقدام کرده است. در سال ۱۹۱۸ «اتحادیه گوسفندداران نژاد خالص لندریس» در فنلاند تشکیل گردید و از همان هنگام برنامه دقیقی در زمینه رکوردگیری تنظیم و به مورد اجرا گذاشت نژاد خالص لندریس فنلاندی از تیب گوشتی - پشمی و از نظر بره زائی از جمله بهترین نژاد های دنیاست و نسبت بره زائی آن به 260 درصد در سال می رسد.
در نژاد های پشمی بیشترین توجه را به « تظاهر و یا وضع صفت روی خود فرد» معمول می دارند.