در سختترین لحظات زندگی، زمانی که همه چیز تیره و تار به نظر میرسد، انسان تنها با نیرویی نامرئی اما قدرتمند به راه خود ادامه میدهد: امید. امید مانند نوری کوچک در دل تاریکی است که مسیر را نشان میدهد، حتی اگر شعلهاش ضعیف باشد. شاید به همین دلیل است که در زبان انگلیسی ضربالمثل زیبایی وجود دارد که میگوید: “Where there is life, there is hope.” — «تا زمانی که زندگی هست، امید نیز هست.»
این جمله کوتاه، در خود فلسفهای عمیق نهفته دارد. انسان ممکن است همه چیزش را از دست بدهد؛ ثروت، موقعیت، حتی دوستان. اما تا زمانی که هنوز نفس میکشد و زندگی در جریان است، امکان تغییر وجود دارد. امید یعنی باور به فردا، حتی اگر امروز پر از شکست باشد.
تاریخ نیز پر است از نمونههایی که نشان میدهد چگونه امید میتواند مسیر زندگی را دگرگون کند. بسیاری از مخترعان بزرگ، از توماس ادیسون تا نلسون ماندلا، در لحظاتی که همهچیز علیه آنان بود، تنها با تکیه بر امید ایستادگی کردند. اگر آنان تسلیم ناامیدی میشدند، شاید امروز دنیای ما بسیار متفاوت بود.
امید با خوشبینی سطحی تفاوت دارد. خوشبینی گاهی نادیده گرفتن واقعیتهاست، اما امید یعنی دیدن واقعیت و با این حال، باور داشتن به امکان دگرگونی. امید از درون انسان سرچشمه میگیرد و حتی در دشوارترین شرایط، میتواند نیروی حرکتبخش باشد.
پس بیایید این ضربالمثل انگلیسی در مورد امید را همیشه به یاد داشته باشیم: “Where there is life, there is hope.” تا وقتی هنوز نفس میکشیم، میتوانیم دوباره برخیزیم، اشتباهاتمان را جبران کنیم و رؤیاهایمان را دنبال کنیم. شاید نتوانیم گذشته را تغییر دهیم، اما با امید میتوان آیندهای روشن ساخت؛ زیرا امید، نوری است که هرگز خاموش نمیشود.
پاسخ ها