زد و خورد بهنوش طباطبایی با محافظش منجر به حادثه بدی شد

در روزهای اخیر ویدئوهایی از جشن فارغ‌التحصیلی و جلسه دفاع دکترای روانشناسی بهنوش طباطبایی بازیگر سبنما و تلویزیون در دانشگاه آزاد شهرستان بابل، دست‌به‌دست می‌شود؛ ویدئوهایی که بیش از آنکه نشانی از شأن دانشگاه داشته باشد، تصویری نگران‌کننده از فروریختن مرز میان «دانش» و «نمایش» را بازتاب می‌دهد.

برترین‌ها: در روزهای اخیر ویدئوهایی از جشن فارغ‌التحصیلی و جلسه دفاع دکترای روانشناسی بهنوش طباطبایی بازیگر سبنما و تلویزیون در دانشگاه آزاد شهرستان بابل، دست‌به‌دست می‌شود؛ ویدئوهایی که بیش از آنکه نشانی از شأن دانشگاه داشته باشد، تصویری نگران‌کننده از فروریختن مرز میان «دانش» و «نمایش» را بازتاب می‌دهد.

علیرضا سعیدی کیاسری در تشریح این اتفاق نوشت: مسئله، فارغ‌التحصیلی یک دانشجو نیست؛ مسئله، زیرپا گذاشته شدن پروتکل‌های آموزشی، آیین‌های دانشگاهی و اصول برابری میان دانشجویان به‌دست مسئولانی است که باید حافظ حرمت علم باشند نه برگزارکننده شوی یک بازیگری که بلاگری می کند.

آنچه دیده شد؛ حضور دانشجویی با پوششی متفاوت از سایر هم‌دوره‌ای‌ها و بادیگاردهایی هرکول با ورود و خروج آزادانه در محیط علمی دانشگاه و البته تبدیل سالن دفاع و جشن فارغ‌التحصیلی به یک فوتوکال سینمایی بود که به‌طور یقین، فراتر از یک خطا یا سهل‌انگاری است.

 این اتفاق، نشانه‌ای هولناک از «سلطه فرهنگ سلبریتی» بر «حریم دانشگاه» است. دانشگاه، جایی که باید امکانات و جایگاه علمی برای همه یکسان باشد، ناگهان به صحنه‌ی امتیازدهی و تبعیض تبدیل می‌شود؛ آن‌هم نه بر مبنای پژوهش و تلاش، بلکه صرفاً بر مبنای شهرت بیرونی.

چه بسا در همان مراسم، دانشجویی با بالاترین معدل علمی، پژوهشی شاخص و سال‌ها رنج علمی حضور داشته، اما بی‌هیچ توجهی در سایه این نمایش محو شده باشد. این همان لحظه تلخی است که علم بی‌اعتبار می‌شود و مدیریت دانشگاهی، دانسته یا نادانسته، به تحقیر دانشجویان ناشناخته اما تلاشگر تن می‌دهد.

تأسف آنجاست که استادان و مدیران دانشگاه آزاد بابل، به جای حفاظت از سنگر علم، خود با افتخار در کنار این فرایند فیک ایستاده‌اند و دانشگاه را تا حد یک «شوبرندینگ» به واسطه‌ی حضور بک بازیگر-بلاگر پایین آورده‌اند؛ گویی فراموش کرده‌اند که دانشگاه نه فرش قرمز دارد، نه جایگاه وی آی پی و نه بادیگارد. تنها چیزی که دارد، «دانش» است؛ و اگر آن هم قربانی هیاهوی سلبریتی‌زدگی شود، چه چیزی از دانشگاه باقی خواهد ماند؟