در حالی که فقط سه هفته تا آغاز رقابت‌های لیگ برتر فوتبال کشورمان باقی مانده تیم‌های لیگ برتری مشغول یارگیری هستند.
روزنامه اعتماد: در حالی که فقط سه هفته تا آغاز رقابت‌های لیگ برتر فوتبال کشورمان باقی مانده تیم‌های لیگ برتری مشغول یارگیری هستند. در فصل نقل‌وانتقالات معمولا جابه‌جایی بازیکنان بزرگ باعث جذابیت می‌شود و گاهی هم با ایجاد حواشی همراه است. علاقه‌مندان به این رشته نیز با جدیت پیگیر وضعیت تیم‌های‌شان هستند. اما در فوتبال ما چند سالی می‌شود که به ندرت خبر از جابه‌جایی ستارگان نوظهور به گوش می‌رسد. سوال اینجاست که آیا لیگ برتر ما ستاره یا بازیکن بزرگی هم دارد؟ با نگاهی به بازیکنان بزرگی که در لیگ ما حضور دارند به پاسخ تکان‌دهنده‌ای می‌رسیم! در فوتبال ما بازیکنانی ستاره به حساب می‌آیند که بالای ۳۰ سال سن دارند و باشگاه‌هایی هستند که عمدتا دولتی یا خصولتی محسوب می‌شوند و با پول‌های کلان به دنبال جذب این مهره‌ها در صف هستند! این مساله وقتی غم‌انگیزتر می‌شود که همگان می‌دانند در فوتبال روز دنیا وقتی ستار‌ها به مرز ۳۰ سال می‌رسند باشگاه‌های بزرگ حاضر نیستند با آنها قرارداد طولانی‌مدت ببندند و این بازیکنان کم‌کم به تیم‌های درجه دو و سه کوچ می‌کنند. چون به لحاظ جسمی در فوتبال پرفشار امروزی این دسته از بازیکنان مُسن به حساب می‌آیند. اما در فوتبال ما برعکس است. تعداد بازیکنان جوان در لیگ ما هر روز کمتر و کمتر می‌شود و در سمت مقابل برای بازیکنان بالای ۳۰ سال فرش قرمز پهن می‌شود!
عدم توجه و رسیدگی به فوتبال پایه به اضافه بهانه‌ای با عنوان نداشتن ثبات مدیریتی یا کادرفنی میل و اشتیاق باشگاه‌ها برای استفاده از بازیکنان جوان را کم و کمتر می‌کند و همین مساله جولانگاهی برای دلالان شده تا از طریق ارتباطاتی که با اطرافیان بعضی از بازیکنان و مربیان و مدیران می‌گیرند سود هنگفتی به جیب بزنند. پول‌های بی‌حساب و کتابی که هزینه می‌شود و خیلی‌ها اعتقاد دارند با این وضعیت و با توجه به عدم نظارت و برنامه‌ریزی روی هزینه‌ها شیب ورشکستگی در این فوتبال تندتر از قبل خواهد شد!
برای بررسی بیشتر به سراغ امیرحسین اصلانیان بازیکن اسبق تیم ملی و پرسپولیس رفتیم. بازیکنی که در سن ۱۹ سالگی به فوتبال ما معرفی شد و در ۳۱ سالگی هم از فوتبال خداحافظی کرد. او حرف‌های خواندنی دارد که در ادامه چکیده‌ای از آن را می‌خوانید.
بازیکنانی که در نقل‌وانتقالات جابه‌جا می‌شوند اکثرا پا به سن گذاشته هستند. چرا؟
چون فوتبال ما ورودی ندارد و تقریبا پدیده‌ای به تیم ملی اضافه نمی‌شود. میانگین سنی فوتبال ما بالا رفته و وقتی باشگاه‌ها بازیکنان بالای ۳۰ سال می‌خرند فکر می‌کنند ستاره خریدند در صورتی که خیلی از اینها باید بازنشسته شوند.
شما چند سالگی به پرسپولیس پیوستید و اصلا چطور شد که پیراهن این تیم را بر تن کردید؟
۱۹ سالگی در تیم نیروی زمینی سرباز شدم و آقای گل هم شدم و بعد در یک بازی دوستانه که با جوانان داشتیم آقای جلال طالبی آمد آن بازی را دید و من را به اردوی تیم ملی در بازی‌های لبنان در سال ۲۰۰۰ دعوت کرد و قبل از اینکه به پرسپولیس بیایم به تیم‌ملی دعوت شدم.
جالب شد! با ۱۹ سال سن از تیم ملی به پرسپولیس رفتید؟
بله. چند تیم تهرانی مثل پیکان و سایپا خواهانم بودند اما با علاقه زیاد و بدون دریافت پولی پرسپولیسی شدم! الان که شرایط فرق کرده و یک تیم عدد بیشتری بدهد بازیکنان می‌روند سراغ آن عدد. نکته دیگر اینکه مربی ما در نیرو زمینی آقای جلال چراغپور بود و ایشان با یک جلسه تمرین می‌فهمید از یک بازیکن، فوتبالیست در می‌آید یا نه. سه سال پیش چراغپور تمام کار را یاد گرفتم و جالب اینکه تا حالا این را نگفته بودم که وقتی آمدم به پرسپولیس آقای پروین ۳۰ روز از من تست می‌گرفت. از او پرسیدم چرا قرارداد نمی‌بندم؟ پروین جواب داد نمی‌خواهیم که جرقه باشی دو روز خوب باشی و بعد شرایطت عوض شود.
اما الان شرایط عوض شده...
بله؛ به خاطر وجود دلال‌ها است. نصف این پول‌ها که در فوتبال جابه‌جا می‌شود می‌رود توی جیب دلال‌ها و عوامل آن باشگاه هم پول می‌گیرند! اگر اینها نباشند ۹۰ درصد بازیکنان بالای 30 سال ایران بازنشسته می‌شوند! خود من در ۳۱ سالگی فوتبال را کنار گذاشتم. بعد می‌بینم بازیکنان ۳۳ و ۳۴ ساله با اعداد عجیب و غریب باشگاه تغییر می‌دهند. معلوم است که اینها اینقدر نمی‌ارزند.
خیلی‌ها هم به دلیل همین پول‌های زیاد دوست ندارند خداحافظی کنند!
برای اینکه افسار را دست یکی دیگر دادند. اینها یک قلاده به گردن انداخته و داده‌اند دست یکی دیگر و آن فرد این بازیکنان را از این سمت به آن سمت می‌کشد چون پول در می‌آورند. فوتبال یک صنعت است و بعد از نفت بیشترین پول در مملکت ما از نظر من در فوتبال است در جای دیگر اگر هم بیشتر پول باشد به سختی درمی‌آید. اما در فوتبال ما آدم‌هایی که بازیکن جابه‌جا می‌کنند پول در می‌آورند و تقسیم می‌کنند بین بازیکن و خودشان و عوامل آن باشگاه که خواهان بازیکن است. یک بده بستان مالی که به جای تولید استعداد به فکر نگه داشتن بازیکنان پیشکسوت هستیم.
انگار مد شده تیم‌ها از یک تیم دیگر به صورت گر‌وهی بازیکن می‌گیرند یا یک مربی از تیم به تیم دیگری می‌رود. قبول دارید؟
با یکی از همکاران شما صحبت می‌کردم، گفت یکی از این دلال‌ها در طول فصل ۵۰ بازیکن جابه‌جا می‌کند! می‌دانید اگر از هر بازیکن ۲۰ تا ۳۰ درصد بگیرند چه عددی می‌شود؟ خیلی زیاد می‌شود. باور نمی‌کنید من بعد از پرسپولیس رفتم پیکان پرسیدند مدیربرنامه‌ات کجاست، گفتم خودم هستم! مگر خودم زبان ندارم تا صحبت کنم؟! تعجب کردند. در پرسپولیس زمان پروین بازیکن خوب بود، می‌ماند و اگر نه که قطع همکاری می‌کرد.
به نظر شما عیسی آل‌کثیر می‌تواند در سپاهان موفق باشد؟
نه! پارسال کلا مگر چند تا بازی کرده که تا این حد در بوق و کرنا می‌کنند؟ مهاجم باید برای پرسپولیس حداقل ۱۵ تا گل بزند که تا این حد درباره‌اش حرف بزنند نه ۲ تا گل! نمی‌دانم چرا مطبوعات برای ۲ تا گل تا این حد به او می‌پردازند.
شاید چون لیگی نداریم که ستاره گلزن داشته باشد.
من ۲۰ دقیقه بازی می‌کردم ۲ تا گل می‌زدم. باید به جوانانی مثل عمری توجه کرد و به او اعتماد به نفس داد. باید بازیکن جوان تولید کرد. شما تیم ملی را ببین! یکی از پیرترین‌های آسیا هستیم. دفاع‌های پرسپولیس را ببینید! همه سن‌هایشان بالا است. این جام ملت‌ها آخرین دوره این بچه‌ها هست و کامل باید پوست‌اندازی کنیم. مشکل این است که تولید نداریم. چندتا مثل قایدی تولید کردیم یا یکی مثل عمری؟ این معضل است که به جای اصل داستان به مسائل مالی توجه می‌شود.
درباره مربیان چرخشی هم همین سوال مطرح است.
بله؛ فصل که تمام می‌شود یک مربی هرچقدر که بد کار کرده باشد در تیم دیگر جای دارد. این چرخه را به قدری سخت کردند که امثال دوستان من که علاقه دارند، می‌گویند هرکار می‌کنیم اصلا روزنه‌ای نیست برای ورود به این چرخه. چون دلال‌ها فقط بازیکن جابه‌جا نمی‌کنند. بلکه مربیان را هم جابه‌جا می‌کنند! طرف تیمش در ته جدول است و فصل بعد دوباره به او تیم می‌دهند! مسائل مالی نقش اصلی را دارد.
پس می‌شود گفت وجود دلال‌ها باعث شده قیمت بازیکنان بالا برود؟
بله؛ مثال بگویم آقای x 10 میلیارد تومان قرارداد بسته؛ شما بدان آن بازیکن ۶۰ درصد بیشتر نمی‌گیرد. ۴۰ درصد جای دیگر می‌رود!
حتی در باشگاه‌های بزرگ؟
بله؛ حتی بازیکنان تیم ملی هم همین است! آدم‌هایی که در راس کار هستند و بازیکن و مربی جابه‌جا می‌کنند قرارداد را بستند با اینها. می‌گویند مثلا آقای فلان بازیکن فلان تیم می‌بریمت انقدر هم سهم ما است. یادم می‌آید از طرف باشگاه استیل آذین یک آقایی در یک کارواش و سمت جردن با من قرار گذاشت. رفتم سر قرار گفت دوست داری بیایی استیل آذین؟ گفتم شرایط چطور است؟ گفت همدوره‌های قدیمی‌ات مثل میلاد نوری و محمد غلامین می‌آیند. پرسیدم شرایط مالی چطور است؟ گفت ۱۰۰ میلیون می‌بندیم 60 درصد مال ما بقیه‌اش مال شما! با آن فرد دست دادم و گفتم خداحافظ! سرنوشت استیل آذین هم که دیدید؟ همه به آن شکل بسته بودند! جالب اینکه مستقیم نمی‌آیند شخص دیگری را می‌فرستند.
به این شکل دیگر خبری از چرخه تولید نخواهیم داشت.
بازیکن فصل قبل نیمکت نشسته بازهم سال بعد تیم دارد در حالی که زمان ما این طور نبود و اگر بازیکنی یک فصل بازی نمی‌کرد قطعا فصل بعد می‌رفت به یک تیم دیگر. چون فرصت نمی‌دادند اما الان چند سال است که پول آمده و قوانین را دور می‌زنند. این جماعت دور زدن قانون را خوب یاد گرفتند!
صحبت پایانی؟
در یک استوری هم نوشته بودم که اگر پرسپولیس در ادامه موفقیت می‌خواهد با بازیکنان بالای ۳۰ سال خودش خداحافظی کند. تیم ملی را هم بعد از جام ملت‌ها خواهیم دید که تغییرات خواهد داشت.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها