«نون. خ» و انتظارات پاسخ نیافته

علی صمدی؛ «نون. خ» و انتظارات پاسخ نیافته

علی صمدی*؛ سری دوم سریال «نون. خ» به کارگردانی سعید آقاخانی که ازشبکه سیما پخش می‌شد به اتمام رسید، اما به انتظارات اهالی فرهنگ ورسانه چنان که شایسته است پاسخ نگفت.

رویکرد صدا و سیما در میدان دادن به چهره‌های شناخته شده و البته توانمند مانند سعید آقاخانی قابل تقدیر است، اما این چهره‌ها هم در نوبت خود باید به اعتماد صورت گرفته پاسخی شایسته داده و امید مخاطبان و صاحب نظران را نا امید نکنند.

سریال نون. خ متاسفانه از ضعف‌های ساختاری در فیلمنانه رنج می‌برد. خط سیراصلی داستان در سری دوم به طور شگفت انگیزی نا‌بهنجار و به تبع آن نادلچسب بود. مهیار داماد خانواده به راه خلاف کشیده می‌شود (شرکت در خواستگاری‌های صوری) خانواده که متوجه خبط و خطای او می‌شود بعد از یک داد و قال کوچک ادامه دهنده راه او می‌شود سپس کل ایل و تبار (از جمله آقای معلم!) به این راه مقدس! اقبال می‌کنند.

جالب سکانس پایانی که حکم نتیجه‌گیری سریال را هم دارد است. در این سکانس حماسی که زیر ریتم ترانه بسیار زیبا و اصیل «شیرین جان» می‌گذرد کل اهالی داستان همدل و همراه برای شرکت صوری در یک مراسم عروسی به قصد فریب خویشاوندان داماد حرکت می‌کنند! به قول نورالدین خانزاده: به به!

و به به بسیار به طراحان، نویسندگان و تصویب کنندگان فیلمنامه. بد آموزتر و غیر منطقی‌تر از این داستان دیگر چه می‌تواند باشد؟ آیا طراحی یک خط سیر داستانی بر اساس واقعیات زندگی مردم کرد این همه دشوار است که دست به دامان حوادث تصنعی و در عین حال بد آموز بشویم! (قربان صدقه‌های مکرر کیوان خان به گاز پیک نیک و شعله آبی و بخارات لطیف!)

کارگردان تلاش کرده است که سریالی در ژانر طنز ارائه دهد، اما در بسیاری از موارد به ورطه تمسخر و لودگی آفتاده است. داستان سریال در حقیقت متشکل از چند لطیفه و جک است که به صورت ناسازگاری به همدیگر متصل شده اند.

این روایت چهل تکه عرصه را بر بازیگران صاحب نامی، چون میر طاهر مظلومی و شقایق دهقان نیز تنگ کرده است به طوری که به جای بازی کردن به بازی در آوردن بسنده کرده‌اند. جالب نقشی است که در قسمت پایانی برای حمید لولایی با آن گریم سنگین در نظر گرفته شده است. نقشی بسیار ساده بدون پیچیدگی که هر نابازیگری به راحتی از عهده اجرای آن بر می‌آید. (مثل اینکه یک ماشین سواری آخرین مدل گرانقیمت را خریداری و با آن گوجه حمل کنی!)

متاسفانه اکثر کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگان ما اهمیت چندانی به داستان نمی‌دهند (و شاید آن را نمی‌شناسند) حال آن که ۸۰ درصد موفقییت یک کار نمایشی مرهون داستان و نویسنده آن است. آقاخانی اگر می‌خواهد نون. خ را ادامه دهد باید به فکر فیلم‌نامه و داستان خوب باشد. کردستان و مردم مهربان آن داستان‌های خوب زیادی برای گفتن دارند.

*کارشناس رسانه