چرا شجاع اصرار دارد که در تمام داستان‌ها نقش منفی را بازی کند؟

شجاع خلیل‌زاده چه زمانی قرار است متوجه سن و سال و جایگاهش شود و به جای استقبال از حواشی، از آنها بپرهیزد؟

روزنامه همشهری: جالب است که تنها گل تراکتور به پرسپولیس را در جریان بازی حذفی ۲تیم، مهدی ترابی به ثمر رساند؛ یکی از مهم‌ترین ستارگان سال‌های گذشته سرخپوشان تهرانی که در جریان کوچ دسته‌جمعی بازیکنان این تیم به تبریز راهی تراکتور شد و از قضا عملکرد خیلی خوبی هم آنجا داشته، اما برخلاف برخی مانند شجاع خلیل‌زاده و علیرضا بیرانوند، هرگز مورد اهانت قرار نگرفته است. ترابی در این بازی هم گل زد، شادی نکرد و پس از مسابقه حتی یک حرف نامربوط هم نشنید. دیگر مثال این داستان، دانیال اسماعیلی‌فرد است؛ مدافع راستی که از وقتی رفته، پرسپولیس در پست او کاملا فلج شده، اما باز هم از سوی هیچ‌کس مورد اهانت قرار نمی‌گیرد. داستان بیرو و شجاع اما متفاوت است و در میان این دو نیز‌ خلیل‌زاده به طرز عجیبی در قامت خریدار حاشیه‌ها ظاهر شده.

شجاع در این مسابقه هم کاری کرد که بیشترین مطالب در موردش مطرح شود. پس از آنکه محمدحسین کنعانی‌زادگان و محمدامین کاظمیان پنالتی‌هایشان را در تبریز گل کردند، شادی معروف و همیشگی‌شان را نشان دادند. نهایت نقدی که می‌شود به رفتار این دو بازیکن داشت، آن است که شاید بهتر بود در آن جو این کار را نمی‌کردند، اما سابقه هر دو بازیکن نشان می‌دهد قبلا هم همین شادی را انجام داده بودند و چه‌بسا اگر این بازی مقابل هر رقیب دیگری، در یک استادیوم خالی هم بود، چنین می‌کردند. با این حال شجاع خلیل‌زاده چه پس از گل‌کردن پنالتی‌اش و چه پس از پایان بازی، به‌طور مفصل اقدام به هجو و تمسخر این دو بازیکن کرد؛ درحالی‌که حداقل با یکی از آنها سال‌ها دوست و همبازی بوده است.

پرسش اینجاست که شجاع خلیل‌زاده چه زمانی قرار است متوجه سن و سال و جایگاهش شود و به جای استقبال از حواشی، از آنها بپرهیزد؟ انتظار از یک بازیکن 36ساله که بازوبند کاپیتان تیم را هم به‌دست بسته، آن است که بازیکنان جوان‌تر را هدایت کند و فضای ورزشگاه را رو به آرامش ببرد، نه اینکه نفتی روی آتش حواشی باشد. شجاع اما همیشه نشان داده صف اول این داستان‌هاست و اگر هفته‌ای یک‌بار خودش را در تیررس انتقادات قرار ندهد، دلش آرام نمی‌گیرد!