3 سال بی اطلاعی سازمان بهداشت جهانی از ایران

مدیر کل اسبق امور بین الملل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: تا زمانی که مسئولیت داشتم یعنی تا اواسط سال ۲۰۲۱ تمام داده های بهداشتی ایران منطبق بر قوانین و ضروریات به سازمان بهداشت جهانی داده می شد اما از آن زمان تاکنون به مدت سه سال است که مسئولان وزارت بهداشت داده های بهداشتی را بر خلاف تکالیف قانونی به WHO نداده اند.

انتخاب: مدیر کل اسبق امور بین الملل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: تا زمانی که مسئولیت داشتم یعنی تا اواسط سال ۲۰۲۱ تمام داده های بهداشتی ایران منطبق بر قوانین و ضروریات به سازمان بهداشت جهانی داده می شد اما از آن زمان تاکنون به مدت سه سال است که مسئولان وزارت بهداشت داده های بهداشتی را بر خلاف تکالیف قانونی به WHO نداده اند.

محسن اسدی لاری افزود: تا روزی که من مسئولیت داشتم یعنی اواسط ۲۰۲۱، تمام داده های بهداشتی ایران منطبق بر ضروریات و قوانین همکاری کشورها با سازمان جهانی بهداشت، توسط موسسه ملی تحقیقات سلامت، به سازمان جهانی بهداشت داده می‌شد.

وی افزود: تا آن زمان داده‌های کشورمان یکی از بهترین و معتبرترین داده‌ها بود کما اینکه کتاب «پوشش همگانی سلامت در ایران» که توسط سازمان جهانی بهداشت منتشر و در جریان اجلاس وزرای بهداشت منطقه در ایران در اکتبر ۲۰۱۹ رونمایی شد، مؤید اعتبار کامل داده های نظام سلامت ایران در آن دوران بود.

دکتر لاری گفت: برداشت دکتر نقوی درباره زمان عدم همکاری وزارت بهداشت ایران با سازمان بهداشت ایرانی اشتباه است و عدم همکاری ایران با سازمان بهداشت جهانی در ارائه آمارهای بهداشتی ایران از اواسط سال 2021 بوده و قبل از آن همکاری خوبی برقرار بوده است.

وی افزود: داده های وزارت بهداشت ایران طی سه سال اخیر بسیار نابهنجار هستند و طی این مدت به بهانه‌های امنیتی داده‌ای از ایران به سازمان جهانی بهداشت داده نشده است.

محسن نقوی استاد ایرانی موسسه سنجش و ارزیابی سلامت در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن اخیرا با اشاره به مشکل عدم دسترسی به داده‌های بهداشتی ایران برای مطالعات بین‌المللی گفت: وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران از ۲۰۱۶ تاکنون داده‌های جدیدی به سازمان جهانی بهداشت ارائه نکرده است.

به گفته او وزارت بهداشت ایران تصور می‌کند داده‌ها به دست CIA می‌افتند در حالی‌که این داده‌ها تنها برای تحقیقات علمی استفاده می‌شوند. این عدم همکاری باعث می‌شود مطالعات بین‌المللی نتوانند به‌ درستی وضعیت سلامت و علت مرگ ‌و میر در ایران را ارزیابی کنند