در نظرسنجی ایسپا درباره کرونا ۶۳ درصد از کل نمونه (معادل ۷۶ درصد پاسخگویان به سوال) معتقدند عدالت میان مردم و مسئولان در دریافت خدمات کم رعایت شده است. این در حال است که در روزهای کرونایی در کنار اخبار گوناگون کرونایی که منتشر می‌شود برخی چهره‌های سیاسی و آقازاده‌ها نیز گاه با یک لبخند یا استیکر خنده در توئیت خبر از کرونایی شدن خود و قرنطینه خانگی دادند. آنچه با واکنش‌های منفی مردم به ویژه در فضای مجازی مواجه شد.
پارس لاین در نظرسنجی ایسپا درباره کرونا ۶۳ درصد از کل نمونه (معادل ۷۶ درصد پاسخگویان به سوال) معتقدند عدالت میان مردم و مسئولان در دریافت خدمات کم رعایت شده است. این در حال است که در روزهای کرونایی در کنار اخبار گوناگون کرونایی که منتشر می‌شود برخی چهره‌های سیاسی و آقازاده‌ها نیز گاه با یک لبخند یا استیکر خنده در توئیت خبر از کرونایی شدن خود و قرنطینه خانگی دادند. آنچه با واکنش‌های منفی مردم به ویژه در فضای مجازی مواجه شد.
پارس لاین ، از محمود صادقی و ایرج حریرچی تا آخرین چهره که فریدالدین حداد عادل بود از تست مثبت کرونای خود گفتند تا موجی از واکنش‌های منفی برانگیخته شود. در مورد آخر که انگار تاب از همه ربوده شده بود پای انتقادات حتی به برنامه شبکه استانی قم نیز کشیده شد و مجری برنامه به او تاخت؛ تاختنی که اندکی بعد با انتشار فیلم عذرخواهی مجری این برنامه از حداد عادل و تعریف از خانواده فرهنگی او پایان یافت.
واکنش‌های منفی به اعلام خبر تست مثبت کرونای چهره‌های سیاسی، اغلب حاوی اعتراض به نابرابری بود. نابرابری در توزیع امکانات که حتی در بحران کرونا نیز با نبود فرصت برابر برای دسترسی به کیت کرونا خود را نشان داد. پرسش اغلب کاربران این بود که چگونه است این چهره‌ها با لبخند از کرونایی شدن خود سخن می‌گویند و از چهره بشاش خود فیلم می‌گذارند در حالی‌که مردم مبتلا شده به این بیماری حال و روز خوشی ندارند.
انگار که کرونا نیز بر این تبعیض سوار شده و دو کرونا شکل گرفته باشد؛ کرونای مسئولین و کرونای مردمی و تفاوت از همین جا آغاز می‌شد. به نوشته «فهیم عطار» در کانال تلگرامی‌اش، برای کسانی، چون آقازاده حداد عادل! کرونا ماجرایی است که با خنده شروع و تمام می‌شود، اما برای مردم، خنده‌ای در کار نیست. از این نظر، مریض شدن تنها شباهت میان مای مردم و آن‌های مسئولین و مسئول‌زاده بود در حالی‌که روند و کیفیت درمان متفاوت بود.
کاربران گله داشتند که مسئولین کرونا می‌گیرند و «حمد خدا» یا شاید هم رحمت منابع حکومتی شامل حال‌شان می‌شود و درمان می‌شوند؛ به همان سادگی که تست داده بودند؛ در صفی نایستاده بودند و نگرانی و دلشوره عذابشان نداده بود. پس کرونا برای آن‌ها نهایت یک استکیر خنده بود و لبخند، اما برای مردم مانند همان مادر اهوازی که تست فرزندش مثبت شده اشک بود و گریه.
این اعتراضات در ادامه توزیع پک اقلام بهداشتی میان نمایندگان مجلس و تعطیلی مجلس قرار داشت که چرا در زمانی که دسترسی به ماسک و مواد ضدعفونی کننده یا حتی همین کیت برای مردم مهیا نیست یک گروه خاص از این امتیازات برخوردار هستند. احمد خسروی طلبه جهادی که کرونا او را با خود برد در این باره توئیت کرده بود: «من که رضایت ندارم چهار روزه در قم دنبال این موادم و ماسک... اونوقت برای خود شیرینی بردن دادن نماینده‌های مجلس اون همت بود که وقتی گردانش کولر نداشت زیر باد کولر نمی‌خوابید.»
حسین دهباشی در واکنش به این تبعیض توئیت کرد: «باشه عصبانی نمی‌نویسم:جناب مسئول/مسئول زاده‌ای که به جای بیمارستان در منزل قرنطینه شدی عنایت داری که برای نگهداری هر کدام‌تان هر روز ۳ شیفت پزشک و پرستار و اکسیژن و آی سی یو از ظرفیت درمانی کشور کم می‌شود؟ نگفته‌اند امکانات صد بیمار را یه نفره مصرف می‌کنی؟ آخه کثافط مگه تو کی هستی؟»
مردم می‌گویند از مسئولین و آقازاده‌هایشان بدون داشتن علامت تست گرفته می‌شود درحالی‌که به بیمارانی که با تب و سرفه به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند گفته می‌شود توهم کرونا دارند و این عین تبعیض است. گویی که تست کرونا سهمیه یک گروه خاص شده باشد.
این در حالی است که به ویژه در ابتدای شیوع کرونا در کشور، کمبود کیت تشخیص کرونا مورد تأکید مسئولین وزارت بهداشت است و همین بر واکنش منفی کاربران فضای مجازی افزوده است.
اعتراضات و انتقادات صورت گرفته از این رویه به گونه دیگری نیز خود را نشان داده و آن ابراز شادی از تست مثبت مسئولان و آقازاده‌هایی است که با اعلام این خبر خواستند مثلا همدردیشان را با مردم نشان دهند. اما بیشتر کاربران خوشحالی خود را زیر توئیت‌های این اخبار اظهار کردند تا میزان فاصله و انزجار خود را از این گروه خاص به رخ بکشند. آنچه از سوی برخی فعالان رسانه‌ای و فضای مجازی ترسناک خوانده شد که چرا جامعه به اینجا رسیده که درد دیگری، موجب شادی دیگران است.
این نابرابری‌ها، در روزهای کرونایی در کنار آژیر قرمز کرونا، آژیر قرمز دیگری را نیز به صدا درآورده است، آژیر نابرابری‌ها و شکاف‌هایی که در بحران کرونا همچون دمل چرکینی در حال رسیدن هستند تا کی و کجا بار دیگر سرباز کنند و بغض‌های شکسته در گلو به صدایی بلند شوند. از این روز باید ترسید، روزی که کرونا نباشد، اما گسل‌ها و شکاف‌های اجتماعی غوغایی به پا کرده باشند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها