خودرو های خوشگل با پز عالی و جیب خالی

ماکسیما در دهه ۸۰ شمسی نماد خودروی لوکس و همه چیز تمام بود. اما با گذشت از آن دوران و باز شدن پای وارداتی‌های شرق آسیا به ایران این خودرو کم‌کم از یاد‌ها رفت. ماکسیما هنوز هم با ویژگی‌هایی همچون کابین جادار و راحت، هندلینگ نرم، موتور پرقدرت و استهلاک پایین شناخته می‌شود.

معیار خاصی برای زیبایی خودرو‌ها در نزد عامه مردم وجود ندارد. عموما اعضای عادی جامعه شناختی از مولفه‌های تخصصی طراحی در صنعت خودرو ندارند. اما با این حال شاید بتوان به قانونی نانوشته اشاره کرد: سربرگرداندن در کوچه و خیابان! فرقی نمی‌کند هاچ بک باشد یا سدان یا کراس‌اوور یا حتی پیکاپ. برخی از خودرو‌ها دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند و صاحبانشان از انتخاب خاص خویش به خود می‌بالند. اگرچه معمولا این خودرو‌ها حرف چندانی برای گفتن در زمینه پیشرانه فنی یا آپشن‌های رفاهی ندارند و کابین‌هایشان چیزی کمتر از یک فاجعه تمام عیار ندارد! در این گزارش به سراغ شماری از این خودرو‌ها رفته‌ایم.

یک: ۳۵۰میلیون تومان / هیوندای کوپه – مدل ۲۰۰۷

به گزارش روزنامه هفت صبح، کوپه زمانی به بازار آمد که سگمنت کوپه معنایی جز گران‌قیمت‌های آلمانی نداشت. با ورود هیوندای کوپه در سال‌های بعد پای جنسیس کوپه و ولوو نیز به ایران باز شد. از نمای جلو، خطوط نرم روی بدنه، دریچه‌های هوا و چراغ‌های زنون با طرح کشیده و روکش کریستالی از برجسته‌ترین ویژگی‌های این هیوندای به شمار می‌روند. از نمای عقب، بال روی صندوق، چراغ‌های هالوژن و سراگزوز‌های دوگانه، به زیبایی به ویژگی اسپورت بودن این هیوندای افزوده است.

عملکرد پیشرانه کوپه هنوز هم قابل قبول است و بسیاری آن را به دلیل سرعت بالایش می‌شناسند. با این حال فضای محدود کابین، عدم هماهنگی جعبه دنده و پیشرانه در نمونه‌های تیپ ترونیک، سیستم تعلیق خشک، مصرف سوخت بالا و همچنین کمبود آپشن‌ها سبب شده است تا این مدل در قیاس با کوپه‌های روز حرف چندانی برای گفتن نداشته باشد.

دو: ۶۵۰میلیون تومان / هیوندای ولوستر – مدل ۲۰۱۵

ولستر محصول زمانی بود که هیوندای داشت اولین گرم‌کردن‌هایش را برای ورود به رینگ رقابت خودرو‌های اسپورت انجام می‌داد. حاصل هاچ‌بکی خوش‌سیما به نام ولوستر بود که در نمایشگاه دیترویت سال ۲۰۱۱ معرفی شد. با اینکه نسخه توربو نیز درست یک‌سال بعد به بازار آمد و در سال ۲۰۱۸ نیز از نسل دوم آن رونمایی شد نمونه‌های حاضر در ایران نسخه پایه مربوط به سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ هستند.

ولوستر به جز ظاهر زیبا و صندوق جادار آن به همراه مجموعه از آپشن‌های معمول هیوندای نقطه قوت چندانی ندارد. پیشرانه ۱٫۶ لیتری آن قادر به تولید تنها ۱۲۸ اسب بخار و ۱۵۷ نیوتن متر گشتاور است و در نهایت شتاب ناامیدکننده ۱۱٫۵ ثانیه‌ای را به نمایش می‌گذارد. کابین ولستر به‌رغم تلاش هیوندای برای طراحی مطابق المان‌های روز و ابتکار‌هایی همچون تعبیه دکمه استارت در وسط کنسول وسط، اما شباهت چندانی به یک کره‌ای اصیل ندارد و شبیه هاچ‌بک‌های چینی است.

سه: ۴۶۰ میلیون تومان / نیسان ماکسیما – مدل ۱۳۸۷

ماکسیما در دهه ۸۰ شمسی نماد خودروی لوکس و همه چیز تمام بود. اما با گذشت از آن دوران و باز شدن پای وارداتی‌های شرق آسیا به ایران این خودرو کم‌کم از یاد‌ها رفت. ماکسیما هنوز هم با ویژگی‌هایی همچون کابین جادار و راحت، هندلینگ نرم، موتور پرقدرت و استهلاک پایین شناخته می‌شود.

اگرچه مصرف سوخت بالایی دارد که باعث شده در برابر کمری‌های مدل پایین هم‌رده به عنوان خودرویی پرمصرف شناخته شود. کابین ماکسیما نیز شبیه خودرو‌های داخلی است و به شدت از فقر امکانات رفاهی رنج می‌برد. نبود امکاناتی همچون سیستم کنترل کشش یا کنترل پایداری سبب شده تا ماکسیما فرمان‌پذیری خوبی نداشته باشد و سر پیچ‌ها شما را به دردسر بیندازد! باید مراقب باشید تا پای ماکسیمایتان به تعمیرگاه باز نشود، چون قطعاتش هم گران‌قیمت است و هم به سختی پیدا می‌شود.

چهار: ۲۸۰ میلیون تومان / پژو ۴۰۷ – مدل ۲۰۰۹

پژو ۴۰۷ کلیشه پژو به عنوان خودروی داخلی ارزان‌قیمت با طراحی قدیمی را به چالش کشید. البته خودش چندان موفق نبود و تنها یک مدل از آن وارد بازار شد. با این حال پژو ۲۰۰۸ را که این روز‌ها در بازار به فروش می‌رسد می‌توان نواده این خودرو دانست. ۴۰۷ برخلاف پژو‌های داخلی از کیفیت ساخت خوب و استهلاک پایینی به همراه هندلینگ و سواری نرمی بهره می‌برد. فرمان پژو ۴۰۷ به سیستم کمکی برقی مجهز است و به‌راحتی زیر دستان راننده به گردش در می‌آید.

میزان دقت این فرمان نیز بالاست و تسلط خوبی را برای راننده فراهم می‌کند. با این حال بزرگ‌ترین نقطه ضعف ۴۰۷ در برابر رقبای کره‌ای همچون سوناتا، آزرا و اپتیما پیشرانه ضعیف ۴ سیلندری آن است که با توجه به وزن بالای این خودرو به شتاب پایین و کندی در دور‌های بالا می‌انجامد.

پنج: ۳۱۰ میلیون تومان / سیتروئن C۵ – مدل ۲۰۰۸

اگر نواده ژیان در ایران را زانتیای دوست‌داشتنی بدانیم، C۵ سدانی است که می‌تواند نقش نتیجه ژیان را ایفا کند. پای نسل اول این خودرو که در سال ۲۰۰۰ در بازار‌های جهانی معرفی شد در سال ۲۰۰۶ به ایران باز شد. C۵ در زمان عرضه خود جزو یکی از سرترین خودرو‌ها در زمینه تکنولوژی فنی و آپشن‌های رفاهی بود.

این خودرو از سیستم تعلیق نرم معروف سیتروئن بهره می‌برد که سواری فوق‌العاده و آرامی را به ارمغان می‌آورد. از آپشن‌های آن می‌توان به سیستم کنترل کشش، پایداری، کروز کنترل، سنسور باران، سنسور نور، سنسور عقب، تهویه اتوماتیک و… اشاره کرد. ایمنی این سدان فرانسوی با چهار ستاره خیلی بهتر از زانتیاست. با این حال C۵ با عرضه محدود خود نتوانست جای خالی زانتیا را پر کند و نسل دوم آن (۲۰۱۲-۲۰۰۹) با وجود بهبود نمای ظاهری نتوانست موفقیت چندانی کسب کند.

شش: ۲۴۰ میلیون تومان / بسترن B۵۰ – مدل ۱۳۹۳

بسترن را نمی‌توان یک خودروی تماماً چینی به حساب آورد. هرچه نباشد مزدا نیز در تولید آن مشارکت داشته و می‌توان حال و هوای خودرو‌های ژاپنی را در آن یافت. بسترن به خصوص بسیار شبیه مزدا ۶ است و تا مدت‌ها از طراحی آن لذت خواهید برد. با این حال این تمام ماجرا نیست!

در ایران مدل استاندارد b۵۰ شامل آپشن‌هایی شامل تهویه هوا، سیستم ABS و EBD، فرمان چندمنظوره با ارتفاع قابل تنظیم، پنجره‌های برقی، سیستم صوتی چندرسانه‌ای اختصاصی (USB، AUX، iPodCable)، چرخ‌های آلیاژی، کیسه‌های هوای جلو، سیستم ضد سرقت، قدرت کمکی هیدرولیکی، سیستم تهویه مطبوعِ اتوماتیک به‌همراه Sun Sensor، نمایشگر چندمنظوره جهت نمایش اطلاعات سفر و اطلاعات راننده، تنظیم برقی آینه‌ها، سانروف با قابلیت تنظیم، چراغ‌های جلوی هالوژن به‌همراه مه‌شکن، سنسور پارک، سیستم کمک رانندگی Auto Cruiser و سیستم مدیریت پایداری خودرو است. البته باگ‌های B۵۰ هم زیادند: کولر ضعیف، ایمنی پایین، تاخیر در تعویض دنده، کیفیت پایین متریال کابین و موتور ضعیف نسبت‌به ابعاد خودرو.

هفت: ۴۲۰ میلیون تومان / جیلی امگرند X۷ – مدل ۲۰۱۴

خودروی جیلی امگرند X۷ در سال ۲۰۰۷ تولید شد و تاکنون به‌عنوان تنها خودروی تولید شده توسط این شرکت از نوع شاسی‌بلند است. امگرند کراس‌اووری چینی بود که در این بازار داغ به‌زودی توسط رقبا از میدان به در شد! اگر جزو علاقه‌مندان به دنیای خودرو باشید در همان نگاه اول می‌توانید شباهت‌های این محصول و یکی از نسل‌های گذشته تویوتا راوفور را تشخیص دهید.

این خودرو کراس اوور دارای نکات مثبتی همچون طراحی ظاهری نسبتا پخته و قابل قبول، طراحی داخلی رضایت‌بخش، ظرفیت مناسب کابین و عملکرد فنی متناسب است. از طرف دیگر مواردی نظیر: مصرف سوخت نسبتا بالا که البته با توجه به حجم پیشرانه چندان نیز نمی‌توان به آن ایراد گرفت و همچنین عرضه محدود که باعث خدمات پس از فروش نه‌چندان قابل قبول برای این خودرو شده را می‌توان به عنوان نقاط ضعف جیلی ایکس ۷ در نظر گرفت.

هشت: ۶۵۰ میلیون تومان / کیا اپیروس – مدل ۲۰۰۸

این سدان فول‌سایز کره‌ای شباهت بسیاری به مرسدس بنز‌های دهه ۲۰۰۰ میلادی دارد و بسیاری از خریداران نیز به این دلیل عاشق آن شدند. اپیروس کابین جادار و آپشن‌های مناسبی همچون ABS – ESP – ESC – TCS BAS، تهویه اتوماتیک با کنترل اتوماتیک دوگانه، گرمکن و سردکن صندلی، تنظیم برقی آینه‌ها با گرمکن، سنسور پارک و سنسور باران را ارائه می‌دهد. با این حال سواری این خودرو به خوبی مزیت‌هایی که برشمردیم نیست.

سیستم پایداری و تعلیق اپیروس ضعیف است و هندلینگ آن در جاده‌های ناهموار اصلاً عملکرد مناسبی ندارد. با این حال اپیروس در قیاس با دیگر رقبا در این بازه قیمتی پیشرانه فنی پرقدرت و مناسبی دارد که مدیون ورود آن قبل از وضع محدودیت حجم پیشرانه خودروهاست.