با قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر این فصل نه فقط این تیم که سیدجلال حسینی نیز از نظر رکورد و افتخار در فوتبال باشگاهی ایران دست نیافتنی شد.
سیدجلال حسینی یکی از آن چهره‌های داخل ویترین بهترین‌های تاریخ فوتبال است. با ۱۲ جام قهرمانی، یک نایب قهرمانی آسیا و تعدادی دیگر از عناوین فردی و باشگاهی که از زمان حضورش در فوتبال ایران به دست آورده است.
او نه شبیه قهرمان‌های کلاسیک که بسیار شبیه نقش‌های لینو ونتورا (بازیگر ایتالیایی) دهه‌های پنجاه و شصت میلادی است، کسی که نه به خاطر چهره و بیان خاص یا رفتار‌های ژورنالیستی بلکه به واسطه اعمال قهرمانانه و مقاومتش است که چهره واقعی یک قهرمان را ترسیم می‌کند.
سیدجلال چنین تصویر را در ذهن می‌سازد. او از همان اولین سالی که در ملوان مطرح شد می‌توانست فردای آنروز که سیدمحمدحسینی را به تمرین بردند به سورتمه برود و لباس پرسپولیس و مقداری پول از پروین بگیرد و راهی ورزشگاه کارگران شود، اما او مسیری را انتخاب کرد که به موفقیت رسید. از آن تیم پرسپولیس که بعد‌ها بازیکنان پانامایی به جای حسینی آمدند بعید است کسی هنوز در این فوتبال حضور داشته و قطعا به اندازه سیدجلال در این سال‌ها افتخاری کسب نکرده است؛ سیدجلال، اما به سایپا رفت و در دومین سال حضورش در این تیم قهرمانی در لیگ برتر را تجربه کرد. چهار سال در این تیم حضور داشت و سپس در یک انتقال خوب به سپاهان پیوست. او سه قهرمانی پیاپی با سپاهان در لیگ برتر به دست آورد و در فصل ۹۱/۹۲ پرسپولیسی‌ها سرانجام انتقالی را که سال‌ها به دنبالش بودند را انجام دادند. در این دو سال او دو نایب قهرمانی با این تیم به دست آورد وبعد از آن یک فصل در قطر وتیم الاهلی بازی کرد.
در فصلی که استقلال بشدت خواهانش بود به نفت تهران رفت و یکسال حضورش در این تیم برایش عنوان بهترین مدافع سال را به همراه آورد.
او چهره اصلی نقل و انتقالات لیگ شانزدهم بود، برانکو در اوج خوش سلیقگی حرفه‌ای اش در انتخاب بازیکن بود و در این فصل بهترین نقل و انتقالات پرسپولیس را رقم زد، اما مهمترین خریدش سیدجلال بود.
او از اولین سال حضورش در پرسپولیس در لیگ شانزدهم تا امروز در تمام ادوار لیگ برتر (۴ دوره) قهرمان شده، یک جام حذفی، سه سوپرجام و یک نایب قهرمانی آسیا را هم دارد و اگر خوش شانس باشد یکی دو جام دیگر در سر راهش برای اضافه کردن به ویترین افتخاراتش وجود دارد.
اگر کسی نسبت به اینکه پرسپولیس بازهم می‌تواند جام ببرد بدبین است بهتر است یک بار دیگر کارنامه سیدجلال حسینی او را نگاه کند؛ او مرد به دست آوردن افتخار و قهرمانی است.
راز قهرمانی سیدجلال، اما در سادگی مسیری است که انتخاب کرده است. تلاش مستمر و تمرکز کامل روی اصل. او در تمام این سال‌ها به عنوان کاپیتان از تریبون‌های مختلف برای مشکلات پرسپولیس یا درپاسخ به فشار‌ها گله و اعتراضاتی کرده، در زمین بازی با کاپیتان رقیب و صمیمی‌ترین رفیقش دست به یقه و اخراج شده، اما در نهایت همیشه روی خط اصلی حرکت کرده است. او در یکی از آخرین مصاحبه هایش وقتی از او درباره اینکه چرا هیچوقت در عکس‌ها و خوشحالی‌ها برای هواداران رقیب کری نمی‌خواند جمله‌ای می‌گوید که به خوبی می‌تواند فلسفه او و دلیل موفقیت هایش را بازگو کند:" این کری‌ها مال هواداران است. ما کارمان را باید در زمین انجام بدهیم. "
راز پرافتخارترین بازیکن حال حاضر فوتبال ایران، شاید بیش از هرچیزی در روح و تفکر حرفه‌ای او باشد و مهمتر از آن استقامتی که در حفظ این میزان روحیه بعد از هجده سال در او وجود داشته است. او در ۳۸ سالگی است و حتی یحیی گل محمدی که اصولا بیشتر تمایلش به استفاده از بازیکنان جوان است نمی‌تواند بر او چشم ببندد. یحیی در یکی از آخرین مصاحبه هایش گفت که سیدجلال اولین نفری است که فصل آینده با او قرارداد خواهند بست.
این قدرتی که او را غیرقابل جایگزین و غیرقابل تغییر نشان می‌دهد کاملا از این روحیه محکم و غیرقابل خدشه اش می‌آید؛ روحیه‌ای که حتی چهره و هیبت او را شبیه به سوپرقهرمانی از جنس سنگ کرده است.
منبع: ورزش سه
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها