با اینکه چند سال از آن ماجرا گذشته، لارن همچنان گاهی نگران میشود. اما همچنان با شور در مورد هجمههای آنلاین و تأثیر منفی آن بر سلامت روانی افراد صحبت میکند. میگوید خواندن داستان مونیکا لوینسکی و آشنایی با کارزار او برای مبارزه با حملههای مجازی به حالش کمک کردهاست.
لارن هجده ساله بود که برای اولین بار به یکی از برنامههای انتخاباتی در ایالت زادگاهش یعنی نیوهمشایر رفت. اکتبر ۲۰۱۵ بود، اوایل کارزار انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶.
لارن شیفته سیاست بود. در کارزار تبلیغاتی نامزدهای مختلف شرکت کرده و برخی از چهرههای برجسته سیاست آمریکا را از نزدیک دیده بود: از هیلاری کلینتون و برنی سندرز دموکرات گرفته تا مارکو روبیو جمهوری خواه. حتی مدتی به عنوان داوطلب در ستاد انتخاباتی جب بوش - که آن زمان از رقبای دونالد ترامپ برای نامزدی حزب جمهوری خواه بود - کار میکرد. میخواست با حضور در برنامههای مختلف بیشتر با عالم سیاست آشنا شود.
او این روزها خود را بیشتر متمایل به چپ میداند. اما آن روزی که به برنامه انتخاباتی ترامپ رفت، میخواست اگر فرصتی شد درباره کارنامه او در برخوردش با زنان بپرسد. از قضا موقعیت پیش آمد و حرفش را زد. جلوی جمعیت پرسروصدای حاضر در سالن به ترامپ گفت: "شاید اشتباه کنم، ولی به نظرم شما دوست زنان نیستید. "
ترامپ به لارن (راست) گفت: "من برای زنان احترام قایلم. زنان را دوست دارم. زنان را ارج مینهم. "
ترامپ جواب داد: "من بسیار برای زنان احترام قایلم. زنان در شغلهای مختلف برای من کار کردهاند. دخترم ایوانکا و همسرم ملانیا مدام از من میخواهند در مورد سلامتی زنان حرف بزنم، چون میدانند چه حسی نسبت به این مسأله دارم؛ و میدانند چه حسی به زنان دارم. من برای زنان احترام قایلم. زنان را دوست دارم. زنان را ارج مینهم. "
لارن دوباره میکروفون را گرفت و گفت: "من میخواهم همان قدر که یک مرد حقوق میگیرد حقوق بگیرم. فکر میکنم متوجه منظورم هستید؛ بنابراین سؤالم این است: اگر شما رئیس جمهوری شوید، آیا زنها به اندازه مردها حقوق میگیرند؟ و آیا من حق خواهم داشت تصمیم بگیرم با بدنم چه کار کنم؟ "
ترامپ گفت: "اگر کارت به خوبی همکار مردت باشد به اندازه او حقوق میگیری. ضمن اینکه من با سقط جنین مخالفم. "
جلسه تمام شد و لارن راضی بود که نظرش را طرح کرده. دیگر به آنچه گذشته بود فکر نکرد. خودش میگوید: "قبل از آن روز هم پیش آمده بود که از نامزدها سؤال بپرسم، بنابراین فکر نمیکردم اتفاق عجیب غریبی افتاده. یک روز بود مثل روزهای دیگر. ".
اما رسانهها و شبکههای اجتماعی همان چند جمله که بین لارن و دونالد ترامپ ردوبدل شده بود را برجسته کردند. روز بعد، ترامپ در مورد لارن توییت کرد.
لارن میگوید وقتی توییت ترامپ را در مورد خودش دیده باور نمیکرده این اتفاق در عالم واقع افتاده باشد.
میگوید: "هزار سال فکر نمیکردم آن حرفها انقدر بزرگ شود. رفته بودم یک سؤال بپرسم، و از ساده لوحی به فکرم نرسیده بود که ممکن است چنین چیزی بشود. به محض اینکه آن توییت (ترامپ) منتشر شد، مردم ریختند روی سرم. "
لارن و ستاد انتخاباتی جب بوش تکذیب کردند که او "نفوذی" آنها در برنامه ترامپ بوده. با این حال، در زمانی بسیار کوتاه پس از توییت ترامپ، لارن روی رسانههای اجتماعی صدها پیام تند و تهدیدآمیز و جنسی دریافت کرد. بعضیها تهدید به قتل و تجاوز بود.
میگوید: "یادم است زنی روی فیسبوک پیام داد که "میدانم کجا زندگی میکنی. جمجمهات را خرد میکنم. روی جنازهات ادرار میکنم. "
یک نفر دیگر روی پیامگیر تلفن خانهاش - که در اینترنت دست به دست میشد - پیام جنسی خشن گذاشته بود. یک نفر هم یک جعبه مدفوع به نشانی خانهاش فرستاده بود.
این حملهها اثر بسیار بدی بر سلامت روحی لارن گذاشت. بهخصوص که پیش از این ماجرا هم قربانی خشونت جنسی شده بود. تعریف میکند که "مدام فکر میکردم یکی دنبالم است. تمام نمیشد. تاریخ انقضاء نداشت. هر بار فکر میکردم تمام شده و سراغ پیامهایم میرفتم، میدیدم صد تا دیگر آمده. وحشتناک بود. "
لارن نزدیک بود دانشگاه را به خاطر فشار روحی آزار هواداران آقای ترامپ رها کند
کار به جایی رسید که لارن میخواست از دانشگاه انصراف بدهد. به قول خودش، "اینکه شهروند عادی باشی و یک شبه چهره همگانی بشوی، حقیقتاً وحشتنناک است. "
با اینکه چند سال از آن ماجرا گذشته، لارن همچنان گاهی نگران میشود. اما همچنان با شور در مورد هجمههای آنلاین و تأثیر منفی آن بر سلامت روانی افراد صحبت میکند. میگوید خواندن داستان مونیکا لوینسکی و آشنایی با کارزار او برای مبارزه با حملههای مجازی به حالش کمک کردهاست.
مونیکا لوینسکی در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون در کاخ سفید کارآموزی میکرد و افشای رابطهاش با آقای کلینتون رسوایی بزرگی برای رئیس جمهوری به بار آورد. خانم لوینسکی در سالهای گذشته در عرصه مبارزه با حملههای شخصی در فضای مجازی فعال بوده.
لارن میگوید: "مونیکا لوینسکی برای من مثل یک سیستم حمایتی بوده. در دورههای سخت زندگی تنها چیزی که به آدم کمک میکند از سختیها بگذرد همین است که یکی بگوید "من هم این را کشیدهام". به نظرم شرکتهای رسانههای اجتماعی کوتاهی میکنند، آنها که در قدرتند هم کوتاهی میکنند. "
لارن میگوید احساس نمیکند خشمش از دونالد ترامپ یا کسانی که آزارش دادند ابدی است. امیدش این است که این آدمها تغییر کنند.
میگوید: "تا وقتی خشمگین باشی زخمت خوب نمیشود. برای اینکه واقعاً از این مرحله بگذرم باید همه این آدمها را میبخشیدم. فکر میکنم دونالد ترامپ هم میتواند عوض شود و در نهایت امیدم همین است. "
پاسخ ها