«نیایش» یعنی با تمام نیرو و اخلاص، خواستن که من در چنین وضع و چنین حالی و سطحی نمانم.
[...] به قول الکسیس کارل: «نیایش پرواز روح آدمیست به طرف آن کانون روحانی عظیم و مرموز کائنات».
[...] چه کسی نیایش می‌کند؟
چه کسی با شدّت و عشق و اضطراب و هراسان می‌خواهد؟
کسی که فاصله میان آنچه هست با آنچه باید باشد در او زیاد است. چنین کسی مضطرب است و چنین کسی دائماً خواهنده و مشتاق و نیازمند و تشنه است و چنین کسی نیایش می‌کند.
امّا آن کسی که این دو حالت‌ش بر هم منطبق است یا به قدری فاصله میان این دو بودن‌ش اندک است که با صدور یک رتبه و یا یک دخل حسابی، از بین می‌رود، او نیایشش هم در همان سطح اندک و مبتذل است!
(دکتر علی شریعتی- مجموعه آثار (۸)- نیایش- صفحه ۸۰)
👇
🆔 @Dr_Shariaaty
https://t.me/Dr_Shariaaty/1723
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها