انسان تا وقتی که آنچه در پیرامونش هست، برایش کافی باشد، حیوانی است طبیعی؛ در جستجوی مانده‌هائی که طبیعت، روزمره در اختیارش قرار داده.
[...] انسان وقتی به تنهائی می‌رسد که احساس می‌کند دیگر جنسش از جنس طبیعت مادّی نیست و هنگامی احساس می‌کند که اینجائی نیست، که احساس کند نوع ساختمان فطری او با نوع ساختمان حیوانات دیگر اختلاف دارد و احساس کند، ایده‌آل‌هائی او را به طرف خودش می‌کشاند که آن ایده‌آل‌ها در طبیعت وجود ندارد.
(دکتر علی شریعتی- مجموعه آثار ۲۵- انسان بی‌خود- صفحه ۱۴۰)
👇
🆔 @Dr_Shariaaty
https://t.me/Dr_Shariaaty/1214
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها