عالِمی سه ساعت تمام فلسفهٔ نماز می‌گفت و شاگردش را با حکمتِ عبادت و روحانیتِ دعا و نکته‌های بسیار که در نماز هست و اثباتِ علمیِ اینکه چرا عمودِ خیمهٔ دین است، نیایش، نماز، آشنا می‌کرد و چندان غرق شد که «آفتاب غروب کرد» و نماز هر دو قضا شد!
و من می‌ترسم که این عالِم، هفده ساعت مابقی را هم از مسند تعلیم و تحقیق و تجلیل و تحلیلِ فلسفهٔ نماز و حکمت و روحِ نماز پائین نیاید؛ نماز همهٔ شبانه‌روزمان قضا شود!
و چه سخت است زندگی و عمرِ دنیا را همه در معرفتِ دین و حکمتِ نماز و یاد قیامت و اثباتِ معاد، بگذرانیم و عاقبت‌مان، عاقبت یزید باشد و در آخرت با کفّار و مشرکان و دنیاپرستانی که عمر را به عیش و نوش و بی‌خبری و خودخواهی گذرانده‌اند، هم‌زنجیر گردیم و کسی که کتاب‌ها در معرفت آخرت و پستیِ دنیا نگاشته است، نامهٔ اعمالش سیاه باشد!
و این است معنی:
«خَسِرَ الدُّنْیـا وَالآخِرَةَ ذلِک هُوَ الْخُسْـرَانُ الْمُبِینُ»!
آری، زیـانکاری روشن و مسلّم!
(دکتر علی شریعتی- مجموعه آثار ۳۳- گفتگوهای تنهائی- بخش یک- صفحات ۴۹۹ و ۵۰۰)
👇
🆔 @Dr_Shariaaty
https://t.me/Dr_Shariaaty/1150
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها