ایمانم به خود بسیار شد و دانستم که هرگاه خودم با حقیقت تناقض یافت و من ناچار شوم که یکی را انتخاب کنم، حقیقت را انتخاب می‌کنم و خودم را فدا می‌کنم!
چه لذّت بزرگ و زلال و زیبائی! ایمان به خویشتن!
«به خاطر حقیقت و به خاطر دیگران از نام و ننگ و نفرین و آفرینِ خلق گذشتن و حیثیت خویش را فدا کردن، در مرحله‌ای است که کسانی که جز تا بام کوتاهِ جان دادن بالا نرفته‌اند، آن را نمی‌توانند احساس کنند»، و من به این مقام رسیده بودم و چه ایمـانی!
«ایمــان» از «عشـق» بـرتـر است.
(دکتر علی شریعتی- مجموعه آثار ۳۳- گفتگوهای تنهائی- بخش یک- صفحه ۸۲)
👇
🆔 @Dr_Shariaaty
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها