مسأله دیگری که برای شناختن حدود توحید اسلامی لازم است مطالعه عواملی است که در اسلام، «شرک آور» خواند

مسأله دیگری که برای شناختن حدود توحید اسلامی لازم است مطالعه عواملی است که در اسلام، «شرک آور» خوانده می‌شود.

 [...] اگر یک عالم مذهبی را ستایش کنیم و برایش اصالتی قائل باشیم به صورتی که هر چه او بگوید بپذیریم و هر فتوا و دستوری که بدهد، قبول کنیم و از او تقلید فکری و عقلی نمائیم، در این صورت شرک آورده‌ایم و من نام آن را «بت‌پرستیِ مذهبی» گذاشته‌ام:

 اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ

علمای مذهبی و زُهادشان را به جز خدا، ارباب خویش گرفتند.

           (سوره توبه، آیه ٣۱)

[...] ما همه چنین تصور می‌کنیم که فرعون ادعای خدائی کرده است!، در حالی‌که فرعون و نمرود و امثال آنان بدان معنی که ما معتقدیم، ادعای خدائی نکرده‌اند و نگفته‌اند که مثلاً ما زمین و آسمان را ساخته‌ایم و یا در خلقت شریک اوئیم!

[...] اینان تنها کاری که کردند خودشان را صاحب و مالک مردم نشان داده‌اند.

[...] هر کس به خاطر قدرت، علم، ثروت و نژاد و...، تکبّر بورزد و خود را از دیگران بزرگتر نشان دهد، یا اراده خود را بر خلق تحمیل کند و به میل خود حکومت براند، ادعای خدائی کرده و هر که آنرا بپذیرد، شرک آورده است. زیرا حکومت مطلقه، اراده مطلقه، تکبّر، قدرت و تسلّط و تملّک در انحصار خداست.

موحّد جز در برابر او تسلیم نیست و معنی اسلام همین است.

فرعون به ملّت خود می‌گوید:

«اَنَا رَبُّکُمُ اَلاَعلَی»

[یعنی من برترین ارباب شما هستم!]

(دکتر علی شریعتی- اسلام شناسی- گزیده صفحات ٩٣ تا ٩۵)

👇

🆔 @Dr_Shariaaty

https://t.me/Dr_Shariaaty/360