فیلم سینمایی "فسیل" در حال حاضر با فروش بیش از 100 میلیارد تومان به عنوان پرفروش ترین فیلم تاریخ ایران شناخته شده است. این فیلم پس از چند ماه اکران، همچنان موفق به حفظ حجم بالای فروش در گیشه های سینما شده است، که این موضوع در مقالات و بررسی ها به دلیل رکود سینمای ایران در چند سال اخیر، به خصوص توجه زیادی به خود جلب کرده است. این فیلم کمدی توانسته است تا واکنش ها و نظرات متفاوتی از سوی مخاطبان و نقادان را به دنبال داشته باشد. در این مقاله، قصد داریم به بررسی و نقد این اثر بپردازیم.
"فسیل" با ژانر کمدی درام، محصول سال ۱۳۹۹، تا انتهای سال ۱۴۰۲ به کارگردانی کرم امینی، تهیه کنندگی سید ابراهیم عامریان و نویسندگی حمزه صالحی، داستان جذابی را به تصویر می کشد. این داستان درباره ی خواننده ای به نام اسی و نوازندگان گروه "بلک داگز" مانند سعید و صفا می باشد. اعضای گروه در دهه های پایانی دوران پهلوی و آغاز انقلاب اسلامی تلاش می کنند تا هر چه بهتر موقعیت و افتخاری را به دست آورند. اما اسی پس از ده سال به کما می رود و بیدار شدن او در دوران پیروزی انقلاب، باعث پیچیدگی ها و مشکلات جدیدی برای او می شود. این دردسرها در "فسیل" به شیوه ای طنزآمیز به تصویر کشیده شده اند.
یکی از دلایل موفقیت "فسیل"، روایت داستان در دهه های ۵۰ و ۶۰ و جلب نوستالژی مخاطبان است. این موضوع در چندین سال اخیر در فیلم ها و سریال ها به کار گرفته شده است و به دلیل جذابیت خود، توجه بسیاری از تماشاگران را به سوی این آثار جلب کرده است. با این حال، "فسیل" نتوانسته است به سطح کیفیت برخی از آثار مشابه برسد. نقدهای مطرح شده به دلیل نقص های داستان و عدم انسجام فیلمنامه، این اثر را به عنوان یک فیلم گذرا به تصویر کشیده است.
در "فسیل"، شاهد کمتر شدن بهره گیری از شوخی های سخیف هستیم که معمولاً در فیلم های کمدی دیده می شوند. این امر به عنوان یک نقطه قوت در فیلم تلقی می شود. از جمله نقاط ضعف این اثر، عدم رشد داستانی مناسب و تکراری بودن برخی از موقعیت های کمدی است که از جذابیت فیلم کاسته است.
بخش اول "فسیل" به زمان پیش از انقلاب مربوط است و با رقص، موسیقی و مد آن دوره را به تصویر می کشد. این بخش، علاوه بر جلب توجه بینندگان به جوانب نوستالژیک، نقدهایی به نظام پیش از انقلاب نیز ارائه داده است. تلاش برای طنزآمیز کردن مسائلی همچون ساواک و مشروبات الکی، از جمله نکات مثبت این بخش است.
در این قسمت، شوخی ها به شکل طنزی و با کیفیتی ارائه شده اند و از دیدگاه برخی از منتقدان، این نکته جذابیت بیشتری به فیلم داده است. حضور بدل های معروف مانند شهرام شب پره و سیاوش قمیشی نیز به جذابیت این بخش افزوده است.
بخش دوم "فسیل" به دوران بعد از انقلاب می پردازد و نشان دهنده تغییرات گسترده در کشور و زندگی اسی می باشد. این بخش، مواجهه اسی با چالش ها و مشکلات جدید را نشان می دهد. از جمله جذاب ترین موارد، ازدواج دوست صمیمی اسی با خواهرش است.
محتوای اصلی فیلم در واقع یک مضمون کلیشه ای در آثار طنز است. در این بخش نیز تلاش شده است تا موقعیت های کمدی بسیاری را به وجود آورد، اما این امر باعث افت کیفیت در دیالوگ ها و اجرای بازیگران شده است. روند داستانی که بدون رشد یا توسعه خاصی جلو می رود، یکی از نقاط ضعف این بخش به شمار می رود.
در کل، "فسیل" با تلاش برخی از عوامل مثل جلب نوستالژی و استفاده متعادل از شوخی های کمدی، توانسته است جلب توجه مخاطبان را به خود اختصاص دهد. با این حال، نقدهای مطرح شده در زمینه داستان و کیفیت فیلمنامه، به طور کلی آن را در مقام یک فیلم گذرا قرار داده اند.
بازی بازیگران در فیلم سینمایی "فسیل" نشان دهندهٔ توانایی و استعداد بازیگران بود. بازی بهرام افشاری را می توان به‌عنوان یکی از نقاط قوت این فیلم در نظر گرفت؛ ایمان صفا و هادی کاظمی نیز با نمایش بازی قابل قبول و خوب، توانستند تأثیرگذار باشند. با این حال، به نظر می رسد که به دلیل ضعف در فیلنامه، این دو بازیگر نتوانستند به خوبی بازی خود را اجرا کنند. در مورد الناز حبیبی هم می توان گفت که بازی او تا حدی مصنوعی به نظر می آید. از جمله نکات مثبت فیلم، گریم بازیگران و طراحی لباس است. با توجه به محل و زمان های مختلف در فیلم، مشخص است که این دو عامل با دقت و جزئیات خوبی اجرا شده اند. از سوی دیگر، جلوه های ویژه فیلم به نظر کمی ضعیف بودند.
منبع: بررسی فیلم سینمایی فسیل
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها