از هر 54 کودک یک کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شده است. تعدادی از عوامل می‌توانند در ایجاد اختلال مغزی نقش داشته باشند از جمله سن والدین بزرگتر، بارداری یا عوارض زایمان. مادران کودکان مبتلا به اوتیسم که حداقل دو سال و نیم برای باردار شدن مجدد صبر می‌کنند احتمال تولد فرزند بعدی خود را در طیف اوتیسم کاهش می‌دهند. تحقیقات نشان می‌هد که خطر ابتلا به اختلال طیف اوتیسم زمانی که بین 30 تا 39 ماه فاصله بین هر دو بارداری وجود دارد کمتر است. این یافته‌ها مهم هستند زیرا این نتیجه حدود 5 تا 9 درصد موارد اوتیسم را نشان می‌دهد که ممکن است با بهینه‌سازی فاصله تولد از آن‌ها جلوگیری شود.
افرادی که در طیف اوتیسم شناسایی می‌شوند ممکن است تعدادی علائم داشته باشند. رفتارهای تکراری، چالش‌های ارتباط گفتاری و ناگفته و مشکلات در مهارت‌های اجتماعی احتمالاً می‌تواند بخشی از تاثیرات اوتیسم باشد. در رابطه با کودکان می‌توان در سن 18 ماهگی با این بیماری تشخیص داد اگرچه علائم معمولاً در سن 3.3 سالگی ظاهر می‌شوند. اوتیسم به طور کلی به عنوان وضعیتی در نظر گرفته می‌شود که از استعداد ژنتیکی ناشی می‌شود. فاصله زمانی بین بارداری تحت تاثیر عوامل زیادی از جمله توانایی بیولوژیکی برای تولید مثل و تصمیم گیری والدین از جمله عوامل دیگر است.
با این حال این مطالعه برای ارائه دلایل خاصی برای اینکه چرا این فاصله ممکن است به کاهش احتمال تولد کودک مبتلا به اوتیسم کمک کند طراحی نشده است. کارشناسان فرض می‌کنند که فاصله زمانی کمتر بین بارداری ممکن است زمان بسیار کمی برای بدن مادر باقی بگذارد تا مادر مجدد تقویت شود. علاوه بر این انتظار بیش از حد طولانی سن والدین بیولوژیکی را افزایش می‌دهد که یکی از عوامل شناخته شده کودک متولد شده با اوتیسم است.
همانطور که والدین برای بچه‌دار شدن آماده می‌شوند هیچ چیزی نمی‌تواند بر تصمیم گیری تاثیر بگذارد. البته فاصله تولد به دلایل مختلفی از جمله به حداقل رساندن احتمال تشخیص اوتیسم می‌تواند مورد توجه قرار گیرد. با این حال مهم‌ترین نکته این است که به فرزندتان محبت کنید و عشق بورزید.
منبع:
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها