این روزها بازار جراحیهای زیبایی حسابی داغ شده! انگار یه مسابقه نامرئی شروع شده که همه میخوان توش اول باشن و جا نمونن. حتی اگه هزینههاش به قسط و چک و سفته برسه، باز هم عمل زیبایی تو لیست کاراشونه.
تا چند سال پیش، جراحیهای زیبایی بیشتر برای رفع مشکلات واقعی مثل نقصهای ظاهری در کودکان، سوختگیها و مشکلات جدی انجام میشد. ولی حالا چی؟ خیلیها بدون اینکه نیازی واقعی داشته باشن، سراغ عملهای فانتزی میرن؛ مثل تغییر فرم بینی طبیعی یا جراحیهای غیرضروری روی قسمتهای مختلف بدن.
یه دلیل مهم برای این هجوم به جراحیها، تبلیغات فریبندهایه که تو فضای مجازی و کلینیکها میبینیم. این تبلیغات جوری برنامهریزی شدن که به شما القا کنن اگه عمل نکنین، از استانداردهای زیبایی عقب موندین و کسی به شما توجه نمیکنه. همین باعث شده سن جراحیهای زیبایی حسابی پایین بیاد.
دکتر ابراهیم رزمپا، عضو هیئت مدیره انجمن علمی راینولوژی ایران، میگه قبلاً سن مجاز برای جراحی ۱۸ سال بود، ولی حالا به دلایل علمی، این سن پایینتر اومده. دخترها از ۱۴ سالگی و پسرها از ۱۶ سالگی شرایط عمل رو پیدا میکنن. اما واقعاً چرا یه دختر ۱۴ ساله باید سراغ جراحی بره؟
خیلی از متخصصا میگن یکی از دلایل اصلی این موج جراحیها، مشکلات روانیه. بعضیها بدون اینکه عیب ظاهری خاصی داشته باشن، خودشونو زشت میدونن. این حس که بهش "خود زشتپنداری" میگن، میتونه نتیجه همین تبلیغات منفی و تأثیرات شبکههای اجتماعی باشه.
ما تو دنیایی زندگی میکنیم که ظاهر حرف اول رو میزنه. اما آیا واقعاً ارزش داره سلامتیمون رو به خاطر زیباییِ فانتزی به خطر بندازیم؟ خیلی وقتها لازمه به جای دنبال کردن استانداردهای غیرواقعی، به خودمون اعتماد کنیم و زیبایی واقعی رو تو وجودمون پیدا کنیم.
نظر شما چیه؟ آیا این موج جراحیها به نظرتون منطقیه؟ یا بهتره فرهنگسازی کنیم تا زیبایی طبیعی دوباره جایگاه خودش رو پیدا کنه؟
پاسخ ها