رنگ‌ها که از قلم بیفتد، چشم امید هنرمندان به این هنر نیز تبدیل به یاس می‌شود؛ ساعت‌ها پشت دار قالی می‌نشینند تا زندگی جریان یابد، اما از لحظه‌ای که مشکلات بر سر راه باشد، کمر هنرمندان این مرز و بوم نیز خم می‌شود چرا که زندگی، روزی حلال می‌خواهد و خیالی آسوده.
وقتی سراغ قدیمی‌ترین رنگرز در بازار شعربافان تبریز را گرفتم نشانی کارگاه رنگرزی حاج جواد را دادند؛ کارگاهی که پر از بوی پشم و نخ است و رنگ کردن نخ‌های قالی در اینجا همچنان ادامه دارد.
نخ‌های قالی رنگی رنگی از سر و روی این کارگاه می‌بارد و حاج جواد نیز روی یک نیمکت چوبی که یک فرش دستباف نیز روی آن پهن شده است نشسته؛ همین که مرا دید با لبخندی گفت: زمانی که مدرسه را تمام کردم به این شغل آمدم؛ شغلی که پدر و حتی پدربزرگم نیز در آن فعالیت داشتند.
او ادامه داد: از سال ۴۵ در این حرفه مشغول به کار هستم و حدود ۵۵ سالی می‌شود که در این کارگاه به فعالیت خود ادامه داده‌ام؛ در دوران گذشته پدربزرگم رنگرز پارچه‌های متقال بود.
مشکلات نیز کلاف سردرگم نخ‌هایی است که حاج جواد، رنگ و مقاومت بیشتری به آن‌ها می‌بخشد؛ رنگ سبزی که در بازار موجود نیست و قیمتی که از ۳۰۰ هزار تومان به یک میلیون تومان افزایش یافته و با تجربه‌ترین رنگرز‌ها را با مشکلات بزرگی رو به رو کرده است.
در ادامه حاج جواد افزود: ما باید رنگ نخ‌ها را به سادگی در اختیار داشته باشیم، اما متاسفانه چنین نیست.
این رنگرز گفت: این بازار گاز ندارد و مجبوریم با گازوئیل کار کنیم، اما برای گرفتن گازوئیل هم باید از هفت خوان رستم بگذریم تا بتوانیم آن‌را به دست آوریم.
در کارگاه رنگرزی، محو تماشای نخ‌های رنگی آویزان و دستگاه‌های غول پیکر رنگرزی شده‌ام و از حاج جواد می‌خواهم تا قدری از نحوه رنگ کردن نخ‌ها برایم بگوید.
او گفت: نخ‌ها در این دستگاه‌های رنگرزی، رنگ می‌شوند که ظرفیت هر دستگاه متغیر است؛ رنگ کردن نخ‌ها و خشک شدن آن‌ها بستگی به رنگ آن‌ها دارد به طور مثال رنگ‌های قرمز، سرمه‌ای و سبز حدود یک ساعت و ۵۰ دقیقه طول می‌کشد و نخ‌ها نیز حدود ۲۰ دقیقه قبل از دندانه و ۲۰ دقیقه بعد از دندانه باید بمانند تا مقاومت آن‌ها در مقابل نور افزایش یابد.
حاج جواد افزود: بعد از رنگ کردن نخ‌ها نوبت آبگیری آنهاست و اگر فصل زمستان باشد گرم‌خانه را روشن می‌کنیم تا نخ‌ها خشک شود، اما در فصل تابستان، در این هوا خشک می‌شوند؛ دستگاه‌هایی هم وجود دارند که نخ‌ها را در عرض ۶ ساعت خشک می‌کنند که ما از این دستگاه‌ها نداریم.
او ادامه داد: نخ فرش‌ها در تبریز و کاشان تولید می‌شود، اما برخی از نخ‌ها نیز از استرالیا و نیوزیلند وارد می‌شود.
رضائیان، یکی از فعالان در حوزه نخ قالی گفت: از سال ۴۶ در این حوزه فعالیت دارم و اگر بخواهم از قدمت نخ قالی برای شما بگویم این است که نخ قالی همواره از ایام قدیم بوده و از ۳۵۰ سال پیش، فرش دستباف، هنر دست هنرمندان در تبریز است که در گذشته، نخ‌ها به صورت دستی تهیه می‌شد، اما اکنون ماشینی شده است.
حاج محمد از نبود برخی از نخ‌ها در بازار که از استرالیا وارد می‌شود گله کرده و ادامه داد: ما دچار کمبود هستیم و همین امر باعث گرانی در قیمت نخ شده است.
این فعال در حوزه نخ قالی افزود: پشم نخ‌ها از استرالیا وارد شده و در کاشان تبدیل به نخ‌های قالی می‌شود و برخی از نخ‌ها نیز از کشور ازبکستان وارد می‌شود.
وی ادامه داد: در نخ کمبود داریم و انتظار ما این است که واردات نخ دوباره از سر گرفته شود تا موجب افزایش قیمت نخ نیز نشود.
بافندگان فرش دستباف نیز از مشکلات مربوط به کمبود نخ و یا افزایش قیمت آن‌ها رنج می‌برند؛ اکرامی یکی از بافندگان فرش دستباف است که ۳۹ سالی می‌شود پشت دار قالی رج به رج می‌بافد.
او گفت: از اهالی روستای زینجناب هستم، اما چند سالی می‌شود که در تبریز زندگی می‌کنم؛ ۴۶ سال دارم و بافنده فرش دستباف طرح سالاری هستم و در همین بازار، فرش‌های خود را به فروش می‌رسانم.
اکرامی ادامه داد: قیمت نخ‌ها از سال گذشته افزایش یافته است و حتی گاهی هم در بازار پیدا نمی‌شود.
این بافنده فرش گفت: یکی دیگر از مشکلاتی که با آن روبرو هستیم این است که گاهی برای انجام امورات شخصی مجبور هستیم به بیرون از خانه بیاییم و در همین لحظه از سوی سازمان بیمه، برای تایید بیمه بازرسی می‌کنند و متاسفانه در صورت نبود ما در پشت دار قالی، عدم فعالیت را گزارش می‌دهند.
اسماعیل چمنی رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و بافندگان فرش دستباف تبریز، قدمت نخ قالی را مربوط به دوران گلیم بافی از هنر‌های اولیه ایرانی دانست که به ۸۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد و افزود: پشم‌های مرینوس از کشور نیوزیلند وارد شده و برای بافت فرش‌های نفیس به کار گرفته می‌شود؛ پشم‌های تولید شده در داخل کشور نیز برای بافت فرش‌هایی با رج پایین مورد استفاده قرار می‌گیرد.
چمنی ضمن تاکید بر شناخته شدن تبریز به عنوان مرکز تهیه مواد اولیه فرش گفت: مواد اولیه فرش از تبریز به سایر استان‌ها از جمله آذربایجان غربی، اردبیل و کردستان، خراسان، همدان و زنجان فروخته می‌شود.
او فعالان حوزه نخ قالی در سطح استان را نزدیک بر ۱۵۰۰ محل معرفی کرده و افزود: ۵ هزار نفر نیز در حوزه مربوطه مشغول به فعالیت هستند.
چمنی افزود: مواد اولیه گوناگونی برای بافت فرش مورد نیاز است که در این میان، برخی از نخ‌های قالی برای بافت فرش‌های روستایی و عشایری بافت هریس و مهربان، اهر، سراب و برخی از نخ‌ها نیز به صورت سنتی تهیه می‌شود؛ در این میان نیز پشم کردستان، آذربایجان غربی، کرمانشاه و خراسان در تبریز، فرآوری و به نخ‌های قالی تبدیل می‌شود.
چمنی با اشاره بر واردات نخ ابریشم از کشور ازبکستان ادامه داد: در استان آذربایجان شرقی تعداد کارخانه‌هایی که فرآوری نخ‌های ایرانی را انجام می‌دهند زیاد بوده، اما تعداد کارخانه‌هایی که نخ‌های وارد شده از سایر کشور‌ها را مورد فرآوری انجام می‌دهند کم می‌باشد.
به گفته رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و بافندگان فرش دستباف تبریز، بیشترین اشتغال در بخش خصوصی در حوزه فرش دستباف و صنایع بافتنی‌های دستی می‌باشد که به دلیل تولید ملی، نیازمند حمایت و توجه ویژه از سوی دولت و مجلس است.
چمنی بر وجود رنگرزی در حوزه پشم‌های ایرانی و خارجی در استان تاکید کرده و افزود: نخ‌های بافته شده برای فرش‌های ریز بافت و نفیس از کشور نیوزیلند وارد می‌شود، اما بیشترین فرآوری در استان ما انجام می‌گیرد.
فرش دستباف هنری زبانزد در ایران است؛ هنرمندان بسیاری پشت دار‌های قالی می‌نشینند، رج به رج گره می‌زنند تا راهی برای تامین معیشت آنان باشد، اما عدم تامین بخشی از مواد اولیه در داخل کشور و کمبود‌های موجود، چوب لای چرخ هنرمندان این مرز و بوم می‌گذارد و دست آنان ادامه فعالیت کوتاه‌تر می‌شود.
افزایش قیمت نخ، کمبود و عدم واردات برخی از نخ‌ها مشکلاتی است که بر سر زبان فعالان در این حوزه جاری شد؛ فعالان در این حوزه خواستار واردات نخ‌هایی هستند تا کمبود آنان رفع گردد، اما تولید شدن مواد اولیه برای بافت فرش در ایران، تنها راهی است که می‌تواند برای همیشه این مشکلات را از سر راه تولیدکنندگان و حتی بافندگان فرش دستباف ایرانی بردارد.
منبع مهر
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها