به گزارش گروه استان های اخبار از قزوین ، مراسم سنتی پنجاه به در یکی از کهنترین آیینهای مردم شهر قزوین است که هر سال بعد از ظهر نوزدهمین روز اردیبهشت در باغات اطراف مصلی که بخشی از باغستان سنتی قزوین است، برگزار میشود و خانوادههای قزوینی به ویژه ساکنان محلههای قدیمی همراه با اقوام خود چند ساعتی را برای نیایش، شکرگزاری وطلب باران در دل طبیعت دور هم جمع میشوند و با خوردن عصرانه لحظات خوشی را در کنار هم تجربه میکنند.
در این آیین سنتی که ریشه در اعتقادات مذهبی مردم قزوین از گذشتههای دور تا کنون دارد، خانوادهها سفره بزرگ و مشترکی پهن میکنند و با خوردن عصرانه شامل آش رشته و دُیماج (پیشغذایی محلی که مخلوطی از نان خردشده، پنیر، سبزی، گردو، کشمش و سیر است) که به سفرههای هم جوار خود نیز تعارف میکنند، بخشی از رسوم این آیین را به جا میآورند.
پس از آن کودکان مشغول بازی میشوند و آقایان با صرف انواع تنقلاتی، چون هندوانه، آجیل و شیرینی باقی مانده از عید با یکدیگر گفتگو میکنند.
برگزاری نماز باران و شکرگزاری بخشی از برنامههای این آیین کهن است و بانوان به کنار آب انبار قدیمی این محل رفته دستهای خود را بهسوی آسمان دراز کرده و با بجا آوردن دو رکعت نماز و دعا و نیایش از خداوند برای سرسبزی باغات و رونق کار کشاورزی طلب باران میکنند.
پس از آن چند تکه سنگ کوچک برداشته آن را به دیوار آب انبار چسبانده با دست فشار میدهند و آرزو میکنند. اعتقاد دارند چنانچه سنگ به دیوار بچسبد آرزوی آنها برآورده میشود.
خانوادهها پس از دعا و نیایش و گذراندن اوقات عصرگاهی خود در این مکان با غروب آفتاب به منازل خود باز میگردند.
با انجام تحقیقات میدانی و گفتگو با شرکتکنندگان در این مراسم طی چند سال اخیر میتوان به این نکته اشاره کرد که در گذشته بیشتر شرکتکنندگان در این مراسم دختران و بانوان بودند و حضور مردان به مرور زمان در این آیین بیشتر شده، ولی همچنان بخش اصلی مراسم پنجاه به در که شامل اقامه نماز بارانخواهی و حاجتخواهی است اغلب توسط بانوان انجام میشود.
همچنین در گذشته افرادی که امکان حضور در این محل را نداشتند آیین پنجاه به در را در پشت بامهای منازل خود برگزار میکردند که نشان دهنده اهمیت و جایگاه آب در این مراسم است.
"پنجاه به در" سال ۱۳۸۹ با شماره ۱۸۵ در فهرست آثار ناملموس ملی به ثبت رسید.
پاسخ ها