به گزارش گروه بین‌الملل اخبار ، ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن، در یادداشتی تحت عنوان «زمان بازگشت به جهانی‌سازی فرا رسیده، ولی این بار این کار را درست انجام دهید» در روزنامه آمریکایی واشنگتن پست نوشت: دقیقا به یاد نمی‌آورم اخیرا درباره چه موضوعی بحث می‌کردم، ولی حین بحث یکی از معاونانم این نکته را یادآوری کرد که من طولانی‌ترین دوره حکومت را در میان رهبران عرب دارم. سرعت و فشردگی وقایع در طول ۲۱ سال گذشته اعم از جنگ‌ها، حملات تروریستی، درگیری‌های منطقه‌ای، موج آوارگان، بحران‌های مالی موجب شده است گذشت سالیان برای ما محو و کمرنگ شود.
درست وقتی که فکر می‌کردم می‌توانم به خودم اجازه دهم و بگویم من در این دوران همه چیز را تجربه کرده‌ام و دیده‌ام، بحران عجیب شیوع ویروس کرونا در جهان پیش آمد.
نمی‌توانم زمانی را به خاطر بیاورم که همه رهبران روی کره زمین دقیقا اینچنین یک موضوع را در صدر دستور کار خود داشته باشند. بحران کرونا این لحظه در تاریخ را واقعاً سورئال و به ماهیتی فراواقعیت تبدیل کرده است. اما وجود نگرانی مشترک، لزوماً به یک اقدام هماهنگ همگانی تبدیل نمی‌شود.
مشاهده اینکه جامعه پزشکی جهانی این چنین عزم خود را بر روی تبادل اطلاعات وتلاش برای یافتن درمان بیماری کووید-۱۹ متمرکز کرده، دلگرم‌کننده است. با این همه جای انکار وجود ندارد این دشمن که هیچ مرزی نمی‌شناسد، درست وقتی ظاهر شد که واژه «جهانی‌سازی‌زدایی» -به لطف اشاعه پدیده ملی‌گرایی، سیستم حمایت‌گرایی از تولیدات داخلی و تردید و بدبینی عمومی در قبال همکاری‌های فرامرزی از همه انواع آن- وارد واژگان ما شده بود.
بله، ما در دو دهه گذشته شاهد لحظه‌هایی بودیم که بشریت در غم و اندوه مشترک، ترس و عصبانیت به هم می‌پیوستند و شانه به شانه یکدیگر می‌ایستادند. ما همه آن روز تاریک حمله به برج‌های دوقلو در نیویورک و شروع عصر جدید جنون تروریستی را به یاد می‌آوریم. بسیاری از کشورها تجربیات تروریستی مشابهی را در یاد و خاطره خود ثبت کرده اند: حمله به هتل‌ها در امان، حمله به ورزشگاه در منچستر، به مدرسه دخترانه در نیجریه، کنسرتی در پاریس، مساجد در نیوزیلند، کلیسا‌ها در سریلانکا، کنیسه‌ها در آمریکا و بسیاری جا‌های دیگر.
با این حال لحظات وحدت‌بخش الهام گرفته از این وقایع و بحران‌های مالی و بلایای طبیعی که ما نیز طی این سال‌ها با آن‌ها روبرو شده ایم، هرگز آنقدر ادامه پیدا نکرده بود تا ما را به صورت اساسی و بنیادین به بازنگری در نظام‌های برقرارکنونی وادار سازد.
ملک عبدالله دوم افزود: ما اینجا در خاورمیانه به این نتیجه رسیده‌ایم که باید در رویکرد خودمان در مبارزه علیه تروریسم تغییراتی ایجاد کنیم. ما دریافته‌ایم تنها امید ما برای شکست تروریسم این است که موانع موجود چه در میان ملت‌ها و چه در میان نهاد‌های درون آن‌ها شکسته شود. اردن نیاز به ایجاد یک بستر مشترک را برای تقویت هماهنگی بین گروه‌های ذینفع منطقه‌ای و بین‌المللی درک کرد و با راه اندازی فرایندی موسوم به فرایند عقبه درصدد جذب شرکا برای مبارزه با افراط‌گرایی و تروریسم از طریق تبادل اطلاعات، پر کردن شکاف‌های موجود و پرهیز از حشو و پرداختن به فرعیات برآمد.
امروز زنگ‌های خطر در جهان ما به صدا در آمده است. بر خلاف تهدیدات قبلی، تهدید شیوع کرونا همه ما را هدف قرار داده و به یک باره به همه آسیب رسانده است. این بحران نقاط تاریک شکاف در نظم جهانی را روشن ساخته است، شکاف‌هایی که در نتیجه ظلم و بی‌عدالتی اجتماعی، نابرابری درآمد‌ها، فقر و سوء حکومت و مدیریت کشورها به وجود آمده‌اند.
بسیاری خوشبین هستند که ما به سادگی در دوران پساکرونا به بازسازی خرابی‌ها خواهیم پرداخت. ولی بازسازی کافی نیست. ما باید به جای این کار، تمرکز خود را بر ایجاد نظمی نوین و چیزی بهتر معطوف سازیم.
به جای ایده «مبارزه با جهانی‌سازی» -که برخی تمام قد از آن حمایت می‌کنند- من فکر می‌کنم همه ما از رواج ایده «بازگشت به جهانی‌سازی» سود خواهیم برد. ولی این بار باید حواسمان باشد که این کار را درست و به قاعده انجام دهیم، این بار جهانی‌سازی، باید با هدف یکپارچه سازی مجدد دنیای ما که بر رفاه مردمان کشورها متمرکز است صورت بگیرد. یعنی جهانی‌سازی مجدد که باعث تقویت و ایجاد ظرفیت‌ها در کشور‌های ما می‌شود و جهانیان را به سوی همکاری واقعی و نه رقابت، رهنمون می‌سازد. فرایند بازگشت به جهانی‌سازی که درک کند یک کشور واحد، به تنهایی نمی‌تواند موفق شود و شکست یک کشور به مثابه شکست همه کشورها خواهد بود.
در این چارچوب ما باید موسسات بین المللی را بار دیگر پیکربندی کنیم و در صورت لزوم موسسات و نهاد‌های جدیدی بسازیم. ما باید سازمان‌های جدیدی را ایجادکنیم که به جذب مهارت‌ها و منابع از بخش‌های مختلف در سراسر کشورها بپردازند؛ و اردن در این چارچوب آماده است تا تجربیات خود را بر اساس فرایند عقبه، برای کمک در اختیار دیگران قرار دهد. ما به عنوان ملل عرب، چاره‌ای نداریم جز اینکه با هم همکاری کنیم تا از میزان تاثیرات این بحران بر همه ما کاسته شود. منابع طبیعی که ما برای محافظت از خود بدان‌ها تکیه می‌کنیم کافی نیست.
باید اختلافات را کناربگذاریم و باید این نکته را درک کنیم که در برابر این تهدید مشترک، دیگر رقابت‌های دیروز بی‌معناست. ما باید برای ایجاد یک شبکه ایمنی منطقه‌ای که از آینده جمعی ما محافظت کند، از نقاط قوت و منابع هر یک از کشور‌های خود استفاده کنیم.
در غیر این صورت بیکاری، فقر، و قحطی پیش روی ما خواهد بود. ما باید در جهت پر کردن شکاف‌های موجود از جمله فقدان دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و بازنگری در الگو‌ها و معیار‌های بکارگرفته در نهاد‌های مالی بین‌المللی در بازار‌های نوظهور گام برداریم.
پادشاه اردن در انتهای یادداشت خود نوشت: «کووید-۱۹ تهدیدی است که با رهبران جهان مقابله می‌کند. اما اگر بخواهیم آن را شکست دهیم، باید آنچه را خلاف واقع و متناقض به نظر می‌رسد انجام دهیم: سیاست و محبوبیت را کنار بگذارید. ما باید برای مقابله با این تهدید واحد، تمرکز واحد داشته باشیم و توجه خود را به یک هدف واحد معطوف سازیم: بقا و رفاه حال بشریت در اقصی نقاط جهان.»
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها