قانونگذار در ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری، توبه را یکی از موارد هفت‌گانه موقوفی تعقیب در مرحله تعقیب کیفری قرار داده و این موضوع به این معنا است که در مرحله تعقیب، دادستان می‌تواند با احراز شرایط قانونی توبه متهم را بپذیرد و قرار موقوفی تعقیب او را صادر کند.
البته این اختیار خلاف اصل و یک استثنا به حساب می‌آید و این اختیار به دادستان داده شده است و علاوه بر آن توبه متهم در موارد پیش‌بینی شده در قانون موجب صدور قرار موقوفی تعقیب هم خواهد بود.
در جرایم موجب حد به استثنای قذف و محاربه، قانونگذار توبه را پذیرفته، اما برای آن شرایطی را هم قرار داده است.
برای موافقت با توبه اصلاح و ندامت متهم باید احراز شود و چنانچه به دادستان ثابت شود که مرتکب تظاهر به توبه کرده، آنگاه سقوط مجازات یا تخفیف در نظر گرفته شده، بلا اثر خواهد شد و پس از آن مجازات اجرایی می‌شود.
اما باید به این نکته توجه داشت که مجازات دیه، قصاص، حد قذف و محاربه با توبه ساقط نمی‌شود و توبه در جرایم تعزیری صرفاً شامل مجازات درجات ۶، ۷ و ۸ است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها