آمار فروش خیره‌کننده‌ی خودرو‌های کره‌ای و خصوصا برند هیوندای، غیر قابل انکار است. این گروه خودروسازی، هر روز بر انواع محصولات خود و تیراژ تولید آن‌ها اضافه می‌کند، درحالی‌که کیفیت ساخت مدل‌های هیوندای نیز با سرعتی بالا، درحال افزایش است. خودروسازان کره‌ای تلاش می‌کنند تا در هر کلاس بدنه، از کوچک و اقتصادی گرفته تا لوکس و اسپرت، حضور پررنگی در بازار جهانی داشته باشند.
کلاس هاچبک، از زمانی که فولکس گلف در ۱۹۷۳ مطرح شد؛ هواداران زیادی در سراسر دنیا پیدا کرد. این خودروی آلمانی، همچنان در گروه پرفروش‌ترین محصولات صنعت حمل و نقل جهان دیده می‌شود، سه زیر شاخه‌ی اصلی دارد که در سایز بدنه متفاوت هستند و شامل اندازه‌ی کوچک، متوسط و استاندارد می‌شوند؛ هرچند با افزایش ارتفاع، به کراس‌اوور هم تغییر گروه می‌دهند.
باتوجه به تلاش هیوندای در تکمیل سبد محصولات خود با انواع مختلف خودروها در کلاس بدنه‌های متفاوت، مدل‌های i۱۰، i۲۰ و i۳۰ در بازار جهان و ایران؛ قابل خرید هستند. طبیعتا، مدل i۲۰ باتوجه سایز بدنه‌ی متوسط و بازه‌ی قیمتی متعادل در مقایسه با دو خودروی دیگر، جذابیت خاصی برای افراد علاقه‌مند به محصولات کامپکت خواهد داشت؛ چراکه مشکلات مربوط به فضای محدود i۱۰ و قیمت نسبتا بالای i۳۰، در آن وجود ندارد.
نسل اول i۲۰ در سال ۲۰۰۸ عرضه شد و تا پایان تولید در سال ۲۰۱۴، در کشورمان نیز حضور داشت. این خودرو، برای پر کردن فاصله‌ی میان i۱۰ و i۳۰، در نظر گرفته شده بود و محبوبیت زیادی در هندوستان داشت. هیوندای i۲۰، همزمان در سه کارخانه‌ی بزرگ هیوندای در ترکیه، هندوستان و موزامبیک، تولید و مونتاژ می‌شد. این خودرو، با دریافت ۵ ستاره‌ی ایمنی از بنیاد تست تصادفات اروپا، معادل ارزان‌قیمت مدل اکسنت برای بازار‌های جهان سوم بود، به‌طوری‌که در آمریکا و بسیاری از کشور‌هایی که اکسنت عرضه می‌شد، خبری از i۲۰ نبود.
نسل دوم هیوندای i۲۰ که به‌تازگی وارد ایران شده است، در ظاهر بدنه و طراحی کلی، فراتر از انتظار ظاهر شد. این خودرو از سال ۲۰۱۵، فروش خود را آغاز کرد و در کنار تولید پرتیراژ کارخانه‌های هیوندای در ترکیه و هند، در خط تولید کرمان موتور هم حضور خواهد داشت. هیوندای i۲۰، در رقابت‌های جهانی رالی (WRC) نیز شرکت دارد و با موفقیت‌های متعدد، سال گذشته را به پایان رساند. نسخه‌ی رالی i۲۰، با پیشرانه‌ای به قدرت ۳۸۰ اسب بخار، افتخاری ارزشمند برای یک برند کره‌ای در سطح اول مسابقات اتومبیل‌رانی محسوب می‌شود.
همانند نسل اول، مدل استاندارد i۲۰، در بازار آمریکا حضور ندارد، اما برای فروش بالای آن در اروپا، برنامه‌ریزی شده است تا رقیبی برای فولکس پولو و رنو کلیو باشد. این خودرو، برای اولین بار با پیشرانه‌ی دیزل نیز همراه خواهد بود، ضمن اینکه با دو نوع بدنه‌ی سه‌در و پنج‌در، تولید می‌شود. طبق معمول، نمی‌توان انتظار واردات نسخه‌ی سه‌در این خودرو، به ایران را داشت و صرفا، هاچبک پنج‌در قابل سفارش خواهد بود.
در مقایسه با نسل قبلی، i۲۰ جدید با ظاهری زیباتر ارائه می‌شود که به‌عنوان یک خودروی نسبتا کوچک، چشم‌گیر و قابل قبول است. طبیعتا، هاچبک‌ها با هدف جذب جوانان ساخته می‌شوند و این موضوع، در اسپرت‌تر شدن ظاهر i۲۰، نقش زیادی دارد. از سویی دیگر، بازار این کلاس خودرویی در سطح جهانی، بسیار رقابتی و فشرده است، پس علاوه بر زیبایی ظاهری، قیمت تمام‌شده نیز اهمیت زیادی برای سازندگان خواهد داشت، چرا که مخاطبین این قبیل خودروها، عموما از اقشار پردرآمد محسوب نمی‌شوند.
در نمای روبرو، چراغ‌های اسپرت و اصطلاحا عقابی i۲۰، اولین چیزی است که جلب نظر می‌کند. جلوپنجره، همچنان کوچک است و صرفا لوگوی هیوندای را با فضای خالی باریک، در خود جای می‌دهد. درحالی‌که زبان طراحی این روز‌های بزرگ‌ترین خودروساز کره، بر جلوپنجره‌ی ۶ ضلعی تأکید می‌کند، این بخش در سپر i۲۰ جاسازی شده است تا علاوه بر تأمین هوای مورد نیاز پیشرانه، نمای خودرو نیز بی‌شباهت با دیگر محصولات هیوندای نباشد.
از سویی دیگر، این ترفند هوشمندانه هزینه‌ی ساخت بدنه‌ی i۲۰ را کاهش داده است و با ادواتی پلاستیکی، بخش زیادی از سپر را پوشش خواهد داد. استفاده از فضای خالی، در بخش پایینی سپر هم وجود دارد و در گوشه‌ها، همراه با چراغ‌های مه‌شکن، نمی‌گذارد که این هاچبک، ارزان و کم‌ارزش جلوه کند. از دیگر نکات مثبت در طراحی i۲۰، می‌توان به حجم‌دهی بسیار خوب در کاپوت جلو، زیر چراغ‌های اصلی و حاشیه‌ی پایین سپر اشاره کرد که هماهنگ با فرم چراغ‌ها، این محصول را بزرگ‌تر از آنچه هست، نشان می‌دهد. شاید، اگر کاپوت جلو قدری بلندتر بود و لبه‌ی آن تا جلوپنجره کشیده می‌شد، زیبایی i۲۰ نیز افزایش پیدا می‌کرد، چرا که خط مربوط به این قسمت، چندان چشم‌نواز نیست و تا حدودی دید بیننده را منحرف می‌کند.
از نمای جانبی، i۲۰ به‌مراتب بهتر از نسخه‌ی قبلی ظاهر شده است و با چند تجهیز ساده، زیباتر به نظر می‌رسد. دستگیره‌های براق کروم، آینه بغل‌های راهنمادار و همرنگ بدنه در کنار ادوات سیاه‌رنگ پایین در، این خودرو را از سادگی و یک نواختی دور می‌کنند. علاوه بر این‌ها، قطعه‌ای پلاستیکی به رنگ مشکی، در انتهای بدنه و امتداد شیشه‌ی پنجره‌ها وجود دارد که بین سقف و چراغ عقب فاصله می‌اندازد تا کابین i۲۰، با ظاهری کشیده‌تر نمایش می‌دهد. چراغ‌های جلو و پشت این خودرو، از نمای بغل، به‌خوبی دیده می‌شوند و با یک خط حجم‌دهنده به هم متصل می‌شوند. این خودرو، حتی در نمونه‌ی استاندارد هم با چرخ‌های اسپرت ۱۶ اینچ و بال عقب (دیفیوزر) ارائه می‌شود که ویژگی‌های اسپرت آن را افزایش می‌دهد.
از نمای پشت، i۲۰ را می‌توان نمونه‌ای کوچک‌شده از کراس‌اور توسان در نسخه‌ی جدید دانست. این شباهت در چراغ‌های عقب، کاملا مشهود است و با حالت کشیده به سمت مرکز و دسته LED-های داخلی، تقویت می‌شود. سطح در صندوق، عاری از پیچیدگی و نسبتا ساده طراحی شده است، ضمن اینکه دستگیره‌ی مناسبی دارد. برخلاف بسیاری از خودرو‌های امروزی، جایگاه پلاک i۲۰، روی صندوق عقب نیست و محل خوبی در مرکز سپر برای آن پیش‌بینی شده است. شبیه به آنچه در سپر جلو شاهد بودیم، روی سپر پشت هم حجم‌دهی جذابی به چشم می‌خورد که i۲۰ را بزرگ و خوش‌فرم نمایش می‌دهد. طراحان هیوندای، همچنان علاقه‌ای به حذف آنتن روی سقف نشان نمی‌دهند و مثل گذشته از نمونه‌های بزرگ قدیمی، در نزدیکی اسپویلر استفاده می‌کنند که هرچند کم، اما زیبایی این خودرو را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
در مجموع می‌توان به طراحی هیوندای i۲۰ در کلاس هاچبک‌های میان‌رده، نمره‌ی قبولی داد، هرچند در مقایسه با بزرگان این کلاس در بازار جهانی نظیر فولکس پولو، حرف زیادی برای گفتن ندارد، اما برای خریدار ایرانی، جذاب‌تر از کیا پیکانتو خواهد بود. ابعاد i۲۰ شامل طول ۴۰۳۵ میلی‌متر با عرض ۱۷۳۴ میلی‌متر و ارتفاع سقف ۱۴۷۴ میلی‌متر از سطح جاده است که همراه فاصله محور‌های ۲۵۷۰ میلی‌متر ارائه می‌شود. این ارقام نشان می‌دهد که ابعاد i۲۰ جدید در مقایسه با نسخه‌ی قبلی بیشتر شده، چرا که طول این خودرو ۴ سانتیمتر، عرض آن ۲.۵ سانتیمتر و فاصله محور‌ها نیز ۴.۵ سانتیمتر افزایش داشته است.
با ورود به i۲۰، متوجه خواهید شد که هیوندای دست و دلباز عمل کرده و اهمیت چندانی به صرفه‌جویی در هزینه‌ها نداده است. هرچند نمای بیرونی i۲۰، برتری خاصی نسبت به دیگر هم‌کلاس‌ها در بازار جهانی ندارد، در کابین این خودرو ادواتی باکیفیت و نسبتا لوکس دیده می‌شود که نشان از عزم جدی هیوندای در افزایش محبوبیت این خودرو دارد. پلاستیک سخت روی داشبورد، فراتر از نمونه‌های معمول در مدل‌های چینی است و در نمونه‌های واردشده به ایران، هماهنگ با طرح صندلی‌ها؛ به‌صورت دورنگ ارائه می‌شود. این نوع ترکیب رنگ، در پوشش داخل در‌ها نیز رعایت شده است.
با هدف افزایش زیبایی و کارایی ادوات روی داشبورد، قسمت مربوط به نمایشگر و کلید‌های میانی، جلوتر از بدنه‌ی اصلی داشبورد هستند تا دسترسی به آن‌ها ساده‌تر شود. با توجه به کمبود فضا در چنین خودرویی، نوعی فشردگی در میان داشبورد دیده می‌شود که با انبوهی از کلیدها، می‌تواند شلوغ و گیج‌کننده باشد. به همین دلیل مجرای تهویه‌ی هوا، بالای نمایشگر تعبیه شده است. کلید‌های گردان کنترل درجه حرارت محیط و شدت باد، همراه با یک مانیتور TFT کوچک، مقابل دسته دنده قرار دارد و نیازی به دراز کردن دست برای استفاده از آن‌ها نخواهد بود. این ترفند هوشمندانه، در جای‌گذاری کلید‌های مربوط به شیشه بالابر و تنظیم‌کننده‌ی برقی آینه‌های جانبی نیز رعایت شده است.
تا این لحظه، نسخه‌هایی از هیوندای i۲۰ به ایران وارد شده‌اند که از نظر تعداد آپشن‌ها، تقریبا کامل به حساب می‌آیند. درحالی‌که نسخه‌ی پایه از این خودرو، فاقد نمایشگر لمسی است و صرفا با سیستم ساده‌ی پخش CD و سرگرمی‌های صوتی ارائه می‌شود، مدل‌های کامل‌تر دارای مانیتور ۷ اینچی سازگار با زبان فارسی همراه با امکان اتصال تلفن همراه از طریق بلوتوث و درگاه‌های USB و AUX خواهند بود. این نسخه از i۲۰، با داشبورد و صندلی‌های دورنگ قابل خرید است که تقریبا تمام نمونه‌های واردشده به ایران، همراه ترکیب سیاه و ارغوانی هستند.
در مقایسه با نسل قبلی، راحتی سرنشینان i۲۰، بهبود چشم‌گیری داشته است و این موضوع برای افرادی که هر دو مدل را از نزدیک دیده باشند، به‌خوبی احساس می‌شود. برای صندلی‌های جلو، فضای پا‌ها ۲۴ میلی‌متر بیشتر شده، درحالی‌که سقف خودرو، ۳۳ میلی‌متر بالاتر رفته است. صندلی‌های ردیف اول نیز تغییر کرده‌ان
د و حالا به لطف افزایش عرض خودرو، ۶ میلی‌متر در قسمت ران و ۱۵ میلی‌متر در قسمت شانه‌ها، افزایش سایز دارند. در قسمت عقب هم حالا می‌توان از سه نفر پذیرایی کرد، هرچند فضا برای ۲ نفر بسیار راحت‌تر خواهد بود. عرض کابین در این قسمت، ۱.۳۵۰ متر است؛ درحالی‌که فضای زانو از ابتدای نشیمن‌گاه تا صندلی جلو، ۸۰ سانتیمتر و برای افراد بلندقد با اندکی ارفاق، رضایت‌بخش است.
صندوق عقب جادار i۲۰، در این کلاس خودرو اندازه‌ی قابل قبولی دارد و با ۳۲۶ لیتر فضای مفید، ۱۰ درصد بیشتر از مدل قبلی است. از سویی دیگر با خواباندن صندلی‌های عقب، می‌توان فضای حمل بار را به ۱۰۴۲ لیتر رساند. در مقایسه با هاچبک‌های معروف داخلی باید گفت که ۲۰۶ هاچبک، صندوق ۲۴۵ لیتری دارد و داچیا ساندرو، با فضای بار ۳۲۰ لیتر ارائه می‌شود.
همان‌طور که اشاره کردیم، هیوندای i۲۰ ورودی به ایران، فعلا تنها در نسخه‌ی با آپشن‌های بالا فروخته می‌شود و طبیعتا، از قوی‌ترین پیشرانه‌ی استاندارد استفاده می‌کند. از سویی دیگر، این احتمال وجود دارد که با پیشرانه‌ی ضعیف‌تر و قیمت پایین‌تر نیز عرضه شود. با این اوصاف، هر سه نوع قوای محرک بنزینی که i۲۰ در بازار جهانی ارائه می‌کند، در ادامه‌ی مطلب معرفی می‌شوند. لازم به ذکر است که تمامی مدل‌های i۲۰، مجهز به جعبه‌دنده‌ی خودکار ۴ سرعته هستند؛ اما نمونه‌ی ۱.۴ لیتری، در بعضی کشور‌ها با دنده‌ی دستی هم دیده شده است.
ارزان‌ترین نسخه از این خودرو، دارای پیشرانه‌ی ۱.۲ لیتری ۴ سیلندر است که قدرت ۷۵ اسب بخار و گشتاور ۱۲۰ نیوتن‌متر به همراه دارد. این مدل در زمانی حدود ۱۴ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و نهایت سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. میانگین مصرف سوخت این مدل از i۲۰، کمتر از ۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر عنوان شده است، درحالی‌که با سرعت ثابت در بزرگراه، ۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و در ترافیک شهری، نهایتا ۶ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، مصرف بنزین دارد.
دیگر نمونه‌ی هیوندای i۲۰ هم با پیشرانه‌ی ۱.۲ لیتری عرضه می‌شود؛ اما ۸۳ اسب بخار قدرت و ۱۲۰ نیوتن‌متر گشتاور دارد. این نسخه در زمانی نزدیک به ۱۳ ثانیه، از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت خواهد رسید و نهایت سرعتی حدود ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت فراهم خواهد کرد. میانگین مصرف سوخت، برای این مدل، ۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که در بزرگراه، ۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و در ترافیک شهری، ۶.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود.
قوی‌ترین نسخه‌ی استاندارد i۲۰، با پیشرانه‌ی ۱.۴ لیتری تنفس طبیعی ارائه می‌شود که قدرت ۱۰۰ اسب بخار و گشتاور ۱۳۳ نیوتن‌متر خواهد داشت. این خودرو برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، حدود ۱۳ ثانیه زمان می‌برد که احتمالا به دلیل کیفیت بنزین داخلی و عملکرد آرام گیربکس اتوماتیک است؛ درحالی‌که نمونه‌ی مجهز به جعبه‌دنده‌ی دستی، طبق تست‌های انجام شده در خارج از ایران، در زمان ۱۱.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. بیشترین قدرت این خودرو در دور موتور ۶۰۰۰ دور بر دقیقه حاصل می‌شود و نهایت گشتاور از دور موتور ۳۵۰۰ دور بردقیقه در اختیار راننده خواهد بود. میانگین مصرف سوخت این نسخه از i۲۰، تقریبا ۵.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود، اما در بزرگراه، حدود ۴.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و در ترافیک شهری، نزدیک به ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر برآورد می‌شود.
فراموش نکنیم که قرار بود نسخه‌ی قدرتمند ۲۰۰ اسب بخار نیز از هیوندای i۲۰ معرفی شود که مجهز به پیشرانه‌ی توربوشارژ ۱.۶ لیتری و تحت نام i۲۰ N باشد، اما تا این لحظه، چنین محصولی به تولید نرسیده است و به نظر می‌رسد که شرکت سازنده، تمرکز خود را بر بهینه‌سازی مدل i۳۰ و i۳۰ N گذاشته است.
پیش‌تر اشاره کردیم که i۲۰ ورودی به ایران، دارای جعبه‌دنده‌ی خودکار ۴ سرعته خواهد بود که حالت تیپ‌ترونیک دارد. فرمان برقی از فناوری MDPS استفاده می‌کند که مخفف Motor-driven power steering است و به کمک یه موتور برقی، چرخش فرمان را بهبود می‌بخشد. سیستم تعلیق این خودرو، در جلو مک‌فرسون و در عقب اکسل یک‌تکه با فنر مارپیچ خواهد بود. ترمز‌ها در جلو دیسکی خنک‌شونده و در عقب دیسکی ساده هستند.
هیوندای i۲۰، با رینگ‌های اسپرت ۱۶ اینچ و لاستیک‌هایی به پهنای ۱۹۵ میلی‌متر با فاق ۵۵ میلی‌متر (۱۹۵/۵۵ R ۱۶) ارئه می‌شود. نمونه‌ی بازدیدی توسط نگارنده در نمایندگی فروش این خودرو، دارای لاستیک‌های مرغوب ساخت میشلن بود که امیدواریم در نسخه‌های آینده نیز تکرار شود. این خودرو، علاوه بر چراغ روشنایی روز که با اندازه‌ای نسبتا بزرگ در قسمت بالایی کاسه چراغ اصلی قرار دارد، با مه‌شکن نیز همراه خواهد بود. آینه‌های جانبی به‌صورت برقی تنظیم می‌شوند و دارای گرم‌کن داخلی هستند.
در فضای داخلی i۲۰، دورنگ بودن داشبورد و صندلی‌ها، جذابیت زیادی دارد که طبیعتا در نمونه‌ی وارداتی (با توجه به قیمت نسبتا بالا) وجود دارد. نمایشگر ۷ اینچی لمسی مجهز به درگاه USB و AUX، ناوبری ماهواره‌ای، کامپیوتر سفری، دوربین عقب وامکان تماس تلفنی از طریق بلوتوث، در این خودرو وجود دارد، ضمن اینکه با ۶ بلندگو، صدای باکیفیتی فراهم می‌کند.
از دیگر آپشن‌های i۲۰ می‌توان به محفظه‌ی خنک نگه‌دارنده، تهویه مطبوع اتوماتیک مجهز به فیلتر یونیزه، آینه‌ی الکتروکرومیک و امکان کنترل سیستم صوتی از روی فرمان، اشاره کرد. صندلی‌های این خودرو، فاقد سیستم‌های برقی هستند و کاملا دستی تنظیم می‌شوند. از دیگر نکات سؤال‌برانگیز در فهرست آپشن‌های i۲۰، نبود کروزکنترل است.
نسخه‌ی جدید هیوندای i۲۰ با چهار ستاره ایمنی ارائه می‌شود که در مقابل رقبای جهانی، برتری چندانی نشان نمی‌دهد. اما ذکر این نکته اهمیت دارد که بدنه‌ی این خودرو در تست‌های تصادف، عملکرد بسیار خوبی داشته است، اما از نظر فناوری‌های مدرن جلوگیری کننده از تصادف، کمبود‌هایی دارد و البته می‌تواند در قسمت زانو برای سرنشینان جلو، مشکل‌ساز شود.
از آپشن‌های ایمنی در مدل فول آپشن i۲۰ می‌توان به ۶ کیسه‌ی هوا اشاره کرد که طبیعتا، ۴ عدد مخصوص سر و پایین‌تنه‌ی سرنشینان جلو خواهد بود و ۲ کیسه‌ی هوای پرده‌ای، سرتاسر نمای جانبی را پوشش خواهد داد؛ اما جهت اطلاع خوانندگان، باید اشاره کرد که نسخه‌های وارداتی فعلی، تنها ۲ کیسه‌ی هوا برای راننده و سرنشین کناری خواهند داشت. این خودروها، سنسور پارک جلو هم نخواهند داشت و صرفا برای عقب، دارای سنسور هشدار برخورد هستند که در کنار دوربین مربوطه ارائه می‌شود. از دیگر آپشن‌های ایمنی i۲۰ در ایران، ترمز‌های مجهز به فناوری EBS در کنار ABS، کنترل ایستایی در شیب تند (HAC)، کنترل پایداری الکترونیک (ESP) و اخطار افت فضار باد چرخ‌ها هستند.
از نکات مثبت هیوندای i۲۰ که به محض نشستن پشت فرمان متوجه می‌شوید، فضای کافی با توجه به کلاس بدنه است. هرچند شیب صندلی عقب در قسمت تکیه‌گاه، چندان عالی نیست و اصطلاحا کمی حالت خبردار به سرنشین می‌دهد؛ می‌توان از فضای بسیار مناسب جلوی زانو و بالای سر، بهره‌مند شد. صندوق عقب، حجم مفید قابل قبولی دارد و با عرض بیش از یک متر و امکان خواباندن صندلی‌ها عقب، وسایل بزرگی را در خود جای می‌دهد، البته کف صندوق کمی تورفتگی دارد که می‌تواند بلند کردن اقلام سنگین از این قسمت را دشوار کند. از سویی دیگر، باید اعتراف کرد که نمای بیرونی i۲۰ با توجه به چراغ‌های جدید در جلو و عقب، جذابیت زیادی دارد؛ اما در فضای داخلی، تا حدودی قدیمی و از مد افتاده به نظر می‌رسد، ضمن اینکه پنل پشت فرمان هم ساده طراحی شده است.
از نظر آپشن‌های فنی و رفاهی، می‌توان از داشتن قوی‌ترین پیشرانه‌ی ممکن، خوشحال بود، اما نمونه‌ی واردشده به ایران، از بسیاری امکانات دیگر این خودرو مثل سانروف، جمع‌کننده‌ی برقی آینه‌ها، محدودکننده‌ی سرعت و کروز کنترل بی‌بهره است. شاید با توجه به جذابیتی که هاچبک‌های اسپرت برای جوانان دارند، بهتر بود نسخه‌ی مجهز به جعبه‌دنده‌ی دستی با قیمت پایین‌تر و آپشن‌های کاربردی مثل کروزکنترل، در کشورمان ارائه می‌شد.
رانندگی با i۲۰، راضی‌کننده است و هرچند یک خودروی اسپرت، پرشتاب و مناسب سبقت‌های ناگهانی محسوب نمی‌شود؛ نیاز‌های یک خانواده‌ی چهارنفره را تأمین می‌کند. این خودرو در زمانی حدود ۱۳ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و با میانگین مصرف سوخت ۵.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، ارائه می‌شود که در کشوری با سوخت نسبتا ارزان، جذابیت بالایی ندارد. فراموش نکنیم، نکات مثبت زیادی با توجه به کیفیت فنی محصولات هیوندای در i۲۰ وجود دارد که از آن جمله می‌توان به فنربندی خوب و تعویض دنده‌های نرم آن اشاره کرد که رانندگی با i۲۰ را لذت‌بخش می‌کند.
قیمت این خودرو در ایران، چندان ارزان نیست و تا حدودی در گروه نیمه لوکس قرار می‌گیرد. با این اوصاف، طیف عظیمی از عامه‌ی مردم، حاضر به خرید آن نخواهند بود و احتمالا، یک شاسی‌بلند صفر کیلومتر چینی یا سدان‌های جذاب دست دوم از برند‌های معتبر را به رانندگی با i۲۰ ترجیح خواهند داد. فراموش نکنیم، علاقه‌مندان هاچبک‌های اسپرت در کشورمان پرشمارند و ممکن است از سایز بدنه و برند سازنده‌ی این خودرو، رضایت زیادی داشته باشند، اما شتاب‌گیری این خودرو، حتی از پژو ۲۰۷ نیز کندتر است و هیجانی به راننده نمی‌دهد. می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد که افراد میان‌سال و خانم‌های حاضر در جامعه‌ی ایران، افراد اصلی در بازار هدف هیوندای i۲۰ هستند.
تا چند هفته پیش، قیمت تحویل فوری هیوندای i۲۰ حدود ۸۸ میلیون تومان بود که با مراجعه به سایت کرمان موتور، متوجه شدیم هم‌اکنون با قیمت ۹۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و موعد تحویل یک‌ماهه، فروخته می‌شود. از سویی دیگر، با گشتی در بازار متوجه شدیم که معدود نمونه‌های صفر کیلومتر وارداتی که عمدتا در سند، مدل ۲۰۱۵ هستند؛ به دلیل آپشن‌های اضافه مثل ایربگ‌های بیشتر، سانروف و گرم‌کن داخل صندلی‌های جلو، ۹۷ میلیون تومان قیمت دارند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها